Ölçek Kategorileri: 30 Eğitim Bilimleri ve Öğretmen Yetiştirme

Özkaya-Selçil, S. (2000). Onuncu sınıf öğrencilerinin geometri problemleri çözme stratejilerine yönelik bir çalışma (Master thesis). Orta Doğu Technical University Institute of Science, Ankara.

Çelik, E. (2017). Problem Çözme Sürecinde Üstbilişsel Özdüzenleme Ölçeği (ÜÖÖ): Türkçe formu için geçerlik ve güvenirlik çalışması. Psikoloji Çalışmaları, 37(1), 53-71.

Özkaya Eçil, S. (2000). Onuncu sınıf öğrencilerinin geometri problemleri çözme stratejilerine yönelik bir çalışma. (Yüksek lisans tezi). Orta Doğu Teknik Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Özkaya-Seçil, S. (2000). Onuncu sınıf öğrencilerinin geometri problemleri çözme stratejilerine yönelik bir çalışma (Master thesis). Orta Doğu Technical University Institute of Science, Ankara.

Özyıldırım Gümüş, F. ve Umay, A. (2018). Problem Çözümüne Kavramsal / İşlemsel Yaklaşım Ölçeği’nin geliştirilmesi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 18 (1), 375-391. doi: 10.17240/aibuefd.2018.-359814.

Kılıç, Ç. ve İncikabı, L. (2013, Ocak). Öğretmenlerin Problem Kurma İle İlgili Öz-Yeterlik İnançlarının Belirlenmesine Yönelik Ölçek geliştirme çalışması. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 35, 223-234..

Özgen, K. ve Bayram, B. (2019). Problem Kurma Öz Yeterlik Ölçeğinin geliştirilmesi. İlköğretim Online, 18(2), 663-680. doi: 10.17051/ilkonline.2019.562029

Özgen, K. ve Pesen, C. (2008). Probleme dayalı öğrenme yaklaşımına ilişkin öz-yeterlik ölçeğinin geliştirilmesi. Journal of Qafqaz University, 22, 155-163.

İnce Aka, E., ve Sarıkaya, M. (2017). Probleme dayalı öğrenme yöntemine yönelik tutum ölçeğinin geliştirilmesi. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi (KEFAD), 18(2), 75-95.

Biber, M. (2012). Duyuşsal özelliklerin probleme dayalı öğrenme sürecinde öğrencilerin matematiksel kazanımlarına etkisi (Doktora tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.

Ak, Ş. (2008). Bilgisayar destekli probleme dayalı öğrenmede öğrencilerin önbilgi düzeyi ve öğrenme yaklaşımlarının problem çözme becerilerine ilişkin algıları ve güdülenmelerine etkisi (Doktora tezi). Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Kemahlı, S. ve Alper, A. (2006). Probleme Dayalı Öğrenmeye Yönelik Tutum Ölçeği. Journal of Educational Sciences & Practices, 5(10), 191-206.

Ayanoğlu, M. (2022) Annelere yönelik hazırlanan davranış düzenleme programının okul öncesi dönemde problemli davranışlar sergileyen çocuklar üzerindeki etkisinin incelenmesi (Tez No. 767196) [Doktora tezi, İnönü Üniversitesi]. Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi.

Dogan, S., Tatık, R. Ş., & Yurtseven, N. (2017). Professional learning communities assessment: Adaptation, internal validity, and multidimensional model testing in Turkish context. Educational Sciences: Theory & Practice, 17(4), 1203–1229.DOI 10.12738/estp.2017.4.0479

Kalkan, F. (2016). Relationship between professional learning community, bureaucratic structure and organisational trust in primary education schools. Educational Sciences: Theory & Pratcite, 16(5), 1619–1637.

Sukru Bellibas, M., Bulut, O., & Gedik, S. (2016). Investigating professional learning communities in Turkish schools: the effects of contextual factors. Professional Development in Education, 43(3), 1-22.

Tanrıverdi EÇ, Nas MA, Kaşali K, Layık ME, & El-Aty AMA (2023) Validity and reliability of the Professionalism Assessment Scale in Turkish medical students. PLoS ONE 18(1): e0281000. https://doi.org/10.1371/journal.pone.0281000

Karabatak, S., &Turhan, M. (2017). Effectiveness of web-based problem-based school administrator training program and its effect on participants' attitudes towards web- based learning. Pegem Eğitim ve Öğretim Dergisi, 7 (4), 2017, 663-712.

Kayır, G., & Toraman, Ç. (2021). Development of Curriculum Changes Perception Scale and Teachers’ Perceptions of Curriculum Changes. Educational Policy Analysis and Strategic Research, 16(2), 7–24. http://dx.doi.org/10.29329/epasr.2020.345.1

Oğuz, A. (2012). Program Geliştirme ve Öğretim Dersine Yönelik Bir Tutum Ölçeği geliştirme. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 12(2), 845-861.

Akyıldız, S. (2020). Eğitim programı okuryazarlığı kavramının kavramsal yönden analizi: Bir ölçek geliştirme çalışması. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 19(73), 315-332. http://dx.doi.org/10.17755/esosder.554205

Yolcu, O. (2019). Ortaokul fen bilimleri öğretim programının Stufflebeam Değerlendirme Modeli temelinde öğretmen özerkliği açısından incelenmesi (Doktora tezi). Adnan Menderes Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Aydın.

Kalkan, E. ve Akman, B. (2010). The Turkish adaptation of the program administration scale. Procedia Social and Behavioral Sciences, 2, 2060–2063. doi:10.1016/j.sbspro.2010.03.281

Koç, A. (2020). Bulut tabanlı akran öğretiminin öğretmen adaylarının akademik başarı, iletişim becerileri ve derse ilişkin tutumlarına etkisi [Yayınlanmamış doktora tezi[. İnönü üniversitesi, Malatya.

Karalar, H. (2023). Adaptation of computer programming self-efficacy scale for computer literacy education into Turkish for middle school students: Validity and reliability study. International Technology and Education Journal (ITEJ), 7(2), 51–59.