Uygulama Grupları: Üniversite Öğrencileri

Şeker, H., (2013), Vermunt’un Öğrenme Stilleri Ölçeğinin Türkçe formunun geçerlik ve güvenirlik çalışması, Milli Eğitim, 42(199), 62-87..

Kara, A. (2010). Öğrenmeye İlişkin Tutumlar Ölçeğinin geliştirilmesi. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 9(32), 49-62.

Durmuş, S. ve Nartgün, Z. (2003). Öğretim Elemanı Değerlendirme Ölçeği. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2(7), 49-56.

Dalgıç, G. (2010). Öğretim Elemanı Performans Değerlendirme Envanterleri (ÖEPDE) geçerlik ve güvenirlik çalışması. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 9(32), 92-105.

Gürgan, U. (1999). Bilimsel davranışlar açısından öğretim elemanlarının öğrenci görüşlerine göre değerlendirilmesi (Yüksek lisans tezi). Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Balıkesir.

Kutu, H. ve Sözbilir, M. (2011). Öğretim Materyalleri Motivasyon Anketi'nin Türkçe'ye uyarlanması: Güvenirlik ve geçerlik çalışması. Necatibey Eğitim Fakültesi Elektronik Fen ve Matematik Eğitimi Dergisi, 5(1), 292-312.

Tezci, E. (2017). Adaptation of ATI-R Scale to Turkish samples: Validity and reliability analyses. International Education Studies, 10 (1), 67-81.

Pehlivan, A. (2012). Öğretmen Adaylarının Anadolu Ağızlarına Yönelik Tutum Ölçeğinin geçerlik ve güvenirlik çalışması. Bilig Dergisi, 63, 135-158.

Aydın, F. ve Karaa, F. N. (2013). Öğretmen adaylarının teknolojiye yönelik tutumları: Ölçek geliştirme çalışması. Türk Fen Eğitimi Dergisi, 10(4), 103-118.

Nartgün, Z. (2008). Öğretmen adayları için Ölçme ve Değerlendirme Genel Yeterlik Algısı Ölçeği: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8(2).

Topuz, İ. (2013). Ölüm Algısı Ölçeği (ÖAÖ) Türkçe versiyonunun geliştirilmesi: Geçerlik ve güvenirlik çalışması.Değerler Eğitimi Dergisi, 11(26), 279-300.

Akın,A. ve Padır,M. A. (2015). Onur Ölçeğinin Türkçe versiyonun geçerlik ve güvenirliği. Celal Bayar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 13(4). http://dx.doi.org/10.18026/cbusos.14637

İRA,N. ve Şahin, S. (2011). Örgüt Kültürü Ölçeğinin geçerlik ve güvenirlilik çalışması. Celal Bayar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 9(1), 1-14.

Uçar, M.E. (2010). Üniversite öğrencileri ve üniversiteden mezun olan bireylerin sosyal sermaye düzeylerinin benlik biçimleri ve çeşitli değişkenler açısından incelenmesi (Doktora tezi). Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Akbulut, N. ve Aslan, S. (2016). Örtük Program Ölçeği: Ölçek geliştirme çalışması. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 15(56), 169-176.

Hazar, M. (2014). Üniversite öğrencilerinin fiziksel aktivite içeren oyunları oynamaya yönelik tutum ölçeği (Oyunsallık Ölçeği). Niğde Üniversitesi Beden Eğitimi Ve Spor Bilimleri Dergisi, 8(1), 166-172.

Akın, A., Abacı, R. ve Öveç, Ü. (2007). Öz-bilinç Ölçeği’nin Türkçe formunun yapı geçerliği ve güvenirlik çalışması. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 40(2), 257-276.

Duyan, V., Gülden, Ç. ve Gelbal, S. (2012). Öz-Denetim Ölçeği - ÖDÖ: Güvenirlik ve geçerlik çalışması. Toplum ve Sosyal Hizmet, 23(1), 25-38.

Akın, Ü., Akın, A. ve Abacı, R. (2007). Öz-duyarlık Ölçeği: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 33, 01-10.

Yavuzalp, N. ve Bahçivan, E. (2019).Öz-Düzenlemeli Çevrimiçi Öğrenme Ölçeğinin güncellenmiş versiyonunun türkçeye uyarlanması: geçerlik ve güvenirlik çalışması.13. Uluslararası Bilgisayar ve Öğretim Teknolojileri Sempozyumu’nda sunulan bildiri.Kırşehir:Ahi Evran Üniversitesi, Türkiye

Haşlaman, T. (2005). Programlama dersi ile ilgili özdüzenleyici öğrenme stratejileri ile başarı arasındaki ilişkilerin incelenmesi: Bir yapısal eşitlik modeli (yüksek lisnas tezi). Hacettepe Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Kart, M. E. ve Güldü, Ö.(2008). Özerk Benlik Yönetimi Ölçeği: Uyarlama çalışması. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 41(2), 187-207.

Ümmet, D. (2012). Üniversite öğrencilerinde özgecilik davranışının transaksiyonel analiz ego durumları ve yaşam doyumu bağlamında incelenmesi (Doktora Tezi). Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Beydoğan-Tangör, B. ve Curun, F. (2016). Psikolojik iyi oluşun yordayıcıları olarak bireysel farklılıklar: özgünlük, benlik saygısı ve sürekli kaygı. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 5(4), 1-13.

Tuzgöl-Dost, M. (2005). Öznel İyi Oluş Ölçeği’nin geliştirilmesi: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 3(23), 103-111.