Ölçek Kategorileri: 325 Öğretim Yöntem ve Teknikleri

Hürriyetoğlu, N. (2019). Öğretmenlerin öğretme stillerine ve öğretim tercihlerine yönelik bir ölçek geliştirme çalışması: Geçerlik ve güvenirlik (Tez No: 590586) [Yüksek lisans tezi, Hatay Mustafa Kemal Üniversitesi]. Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi.

Şahin, S., ve Yılmaz, H. (2011). A confirmatory factor analysis of the Teaching and Learning Conceptions Questionnaire (TLCQ). Journal of Instructional Psychology, 38(4).

Aypay, A. (2011). Öğretme ve Öğrenme Anlayışları Ölçeği’nin Türkiye uyarlaması ve epistemolojik inançlar ile öğretme ve öğrenme anlayışları arasındaki ilişkiler. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 11(1), 7-29.

Aksoy, E., Akbaş, U. & Seferoğlu, G. (2018). Adaptation of the approaches to Teaching Inventory into Turkish and analysis of Turkish academics’ approaches to their own teaching. Education and Science, 43(194), 81-99.

Aydın, M. ve Bozer-Özsaraç, E.N. (2017). Öğretme Yaklaşımları Envanterinin Türkçe’ye uyarlanması. IV. International Eurasian Educational Research Congress içinde (s.230-232). Denizli: Pamukkale Üniversitesi.

Tezci, E. (2017). Adaptation of ATI-R Scale to Turkish samples: Validity and reliability analyses. International Education Studies, 10 (1), 67-81.

Bağçeçi, B. , Başaran, M. , Doğan, E. & Şahin, A. (2020). Öğretme-Öğrenme Sürecinde Yapılandırmacı Öğretmen Performansı Değerlendirme Ölçeği: Bir rubrik çalışması. International Journal of Current Approaches in Language, Education and Social Sciences, 2(1), 232-256. https://doi.org/10.35452/caless.2020.1

Karataş, E., & Özdemir, M. (2023). Psychometric properties of the Turkish version of the teacher academic optimism scale. Journal of Psychoeducational Assessment, https://doi.org/10.1177/07342829231197460

Bozkuş, K. (2019). The Teacher Professional Development Student Assessment Scale: A tool for principals. Research in Educational Administration & Leadership (REAL), 4(2), 375-405. Doi: 10.30828/real/2019.2.6

Tokyürek, T. (2001). Öğretmen tutumlarının öğrencilerin eleştirel düşünme becerilerine etkisi (Yüksek lisans tezi). Sakarya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sakarya.

Tanriverdi, A., & Ozokcu, O. (2018). The psychometric properties of the Turkish version of the teacher efficacy for inclusive practices (TEIP) scale. Educational Research and Reviews, 13(18), 654-663. doi: 10.5897/ERR2018.3504

Tortop, HS. ve Uzbilir, G. (2018). Öğretmenler için bilimsel alan gezisi yapmaya yönelik öz yeterlik ölçeği geliştirme çalışması . Üstün Zekalılar Eğitimi ve Yaratıcılık Dergisi , 5(1), 99-106 . https://dergipark.org.tr/en/pub/jgedc/issue/38678/441514 adresinden alınmıştır.

Horzum, M. B. , Bektaş, M. , Ayvaz Can, A. , Üngören, Y. & Sellüm, F. S. (2019). Öğretmenler için Otantik Öğrenme Hazırbulunuşluk Ölçeği: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. International Journal of Field Education, 5(2), 94-106. https://doi.org/10.32570/ijofe.645859.

Kucam, E. (2022). Öğretmenlerin Derslerde Mizah Kullanımına Yönelik Öğrenci Tutum Ölçeğinin geliştirilmesi. Turkish Journal of Educational Studies, 9(3), 521-537. https://doi.org/10.33907/turkjes.1090249

Dilekli, Y. ve Tezci, E. (2015). Öğretmenlerin Düşünme Becerilerinin Öğretimine Yönelik Sınıf İçi Uygulamalar Ölçeğinin geçerlik ve güvenirlik çalışması. NWSA Education Sciences, 10(4), 276-290. http://dx.doi.org/10.12739/NWSA.2015.10.4.1C0647

Bayar, A., Üstün, A. ve Bayar, M. (2016). Öğretmenlerin İnformal Yolla Öğrenmeleri Ölçeğinin geliştirilmesi: geçerlik ve güvenirlik çalışması. Turkish Studies, 11(14), 61-74.

Tuti, G. ve Çolak-Seymen, C. (2023). Öğretmenlerin Teknoloji Kullanımında Temel Yeterlilikler Ölçeği’nin geliştirilmesi: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Trakya Eğitim Dergisi, 13(1), 475-491. Doi: 10.24315/tred.1055801  

Eskici,  M. & Özen, . R. (2013). Öğretmenlerin Yapılandırmacı Yaklaşımı Uygulamaya Yönelik Öz Yeterlik İnanç Ölçeği”nin Uyarlanması. Adnan Menderes Üniversitesi Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi , 4 (2) , 19-29

Bektaş, M., Horzum, M. B. ve Ayvaz, A. (2010). Öğretmenlik Uygulaması Dersi Öğretmen Adayı Akran Değerlendirme Ölçeği geliştirme çalışması. Education Sciences, 5 (3), 1272-1280.

Odabaşı, B. ve Kuruyer, H. G. (2022). Okuduğunu Anlama Kalibrasyon Ölçeği-çocuk ve uygulayıcı formunun geliştirilmesi. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 10(2), 454-474.

Parlak-Yılmaz, N. (2005). Okul Amaç Yapıları- Öğretmen Ölçeği'nin Türkçe'ye Uyarlanması. Educational Sciences and Practices, 4(7), 129-144.

Tatar, N. ve Bağrıyanık, K. E. (2012). Fen ve teknoloji dersi öğretmenlerinin okul dışı eğitime yönelik görüşleri. İlköğretim Online, 11(4), 883-896.

Göloğlu Demir, C. ve Çetin, F. (2021). Okul Dışı Öğrenme (ODÖ) Faaliyetlerine Yönelik Öğretmen Öz-Yeterlik İnançları Ölçeğinin geliştirilmesi. TEBD, 19(1), 613-634. https://doi.org/10.37217/tebd.901426

Soylu, Ü. İ., Karamustafaoğlu, S. & Karamustafaoğlu, O. (2024). Okul Dışı Öğrenme Ortamlarında Materyal Geliştirme ve Kullanma Öz-Yeterlik Algısı Ölçeği. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 25(2), 922-944. https://doi.org/10.17679/inuefd.1456156

Bolat, Y. & Köroğlu, M. (2020). Out-of-school learning and scale of regulating out-of-school learning: Validity and reliability study, International Journal of Education Technology and Scientific Researches, Vol: 5, Issue: 13, pp. (1630-1663).