Ölçek Kategorileri: 30 Eğitim Bilimleri ve Öğretmen Yetiştirme

Altunışık, B. (2010). Öğretmenlerin kariyer hedeflerinin eğitim kurumlarındaki kariyer yönetimi uygulamalarına yansıması üzerine öğretmen algıları (Yüksek lisans tezi). Selçuk Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Konya.

Özberk Ünsal, E., B., (2017). Adalet Bakanlığı Ceza İnfaz Kurumları Personeli Eğitim Merkezlerinde kullanılmak üzere bir ölçek geliştirme çalışması: Eğitim Memnuniyeti Ölçeği. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 18(1), 70-82. DOI: 10.17679/inuefd.295719

Ünsal Özberk, E. B. (2017). Adalet bakanlığı ceza infaz kurumları personeli eğitim merkezlerinde kullanılmak üzere bir ölçek geliştirme çalışması: Eğitim memnuniyeti ölçeği . İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi , 18(1) , 71-82 . DOI: 10.17679/inuefd.295719

Akbaba, A. (2011). Eğitim Müfettişleri İçin Örgüt ve Yönetim Algısı Ölçeği’nin Geliştirilmesi ve Mesleki Bazı Değişkenler Açısından Karşılaştırılması. Pegem Eğitim ve Öğretim Dergisi, 3(1). 59-66.

Tuti, G. ve Özdemir, M. (2021). Eğitim örgütleri için Lidere Güven Ölçeğinin geliştirilmesi: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. OPUS– Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi, 18(Eğitim Bilimleri Özel Sayısı), 4850-4874. DOI: 10.26466/opus.861588.

Yurdakul, A. ve Çelik, K. (2017). Eğitim Örgütleri İçin Örgütsel Esneklik Ölçeği geliştirme çalışması. IV. International Eurasian Educational Research Congress içinde (s.384-385). Denizli: Pamukkale Üniversitesi.

Yurdakul, A., Çelik, K. (2022). Eğitim Örgütlerinde Grup İçi Bağlılık: Bir Ölçek Geliştirme Çalışması. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 18(2), 116 – 131. https://doi.org/10.17860/mersinefd.950409

Dündar, İ. (2001). Eğitim örgütlerinde iletişim kalitesi (Yüksek lisans tezi). Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eskişehir.

Keskin, C. (2005). İlköğretim okullarında toplam kalite yönetimi uygulanmasının öğretmenlerin örgütsel adanmışlık düzeyine etkisi (İstanbul örneği) (Yüksek lisans tezi). Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Bolat, Y., & Baş, M. (2023). İki önemli öğretmenlik mesleği yeterliği: Eğitim programı okuryazarlığı ve eğitim programı liderliği. Yaşadıkça Eğitim, 37(2), 294-330. https://doi.org/10.33308/26674874.2023372541

Bolat, Y. (2017). Eğitim Programı Okuryazarlığı Kavramı ve Eğitim Programı Okuryazarlığı Ölçeği. Turkish Studies. International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic. 12(18), 121-138. DOI Number: http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.12103 ISSN: 1308-2140.

Baş, G. (2016). Eğitim Programlarını Değerlendirme Ölçeği: Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması. Turkish Journal of Educational Studies, 3(1), 0-0.

Taş, A. (1995). Ankara ili ilköğretim okulları öğretmenlerinin eğitim sendikalarından, sendikacıların öğretmenlerden beklentileri (Yüksek lisans tezi). Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

Seçer, İ., Veyis, F., ve Gökçen, R. A. (2015). Eğitim Stres Ölçeğinin Türk kültürüne uyarlanması: güvenirlik ve geçerlik çalışması. İlköğretim Online,14(1), 216-229. doi:10.17051/io.2015.05547

Seçer, i., Veyis, F., & Gökçen, R. A. (2015).Eğitim Stres Ölçeğinin Türk kültürüne uyarlanması: Güvenirlik ve geçerlik çalışması. İlköğretim Online, 14(1), 216‐229. DOI: 10.17051/io.2015.05547

Celik, I., Akin, A., & Saricam, H. (2014). A Scale Adaptation Study Related to the Examination of Adolescents' Levels of Educational Stress. Üniversitepark Bülten, 3(1-2), 44-55. Doi: 10.12973/unibulletin.312.4

Özgüngör, S. (2013). Eğitim Süreci Öğrenci Değerlendirmeleri Ölçeği’nin Türkçeye uyarlama çalışması ve etkili öğretim elemanlarını tanımlayan alt boyutların belirlenmesi. Eğitim ve Bilim, 38 (170), 78 – 94.

Yalçınalp, S. ve Cabı, E. (2015). Eğitim Teknolojileri Kullanımı Kaygı Ölçeği (ETKKÖ): Geçerlik ve güvenirlik çalışması . İlköğretim Online , 14 (3) , 1005-1016. https://doi.org/10.17051/io.2015.50515

Mısırlı, Z. A. (2015). Ortaokul öğrencilerinin eğitim teknolojisi standartlarına ilişkin yeterliklerinin incelenmesi. Uluslararası Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 2015(5), 311-337.

Misirli, Z. A., & Akbulut, Y. (2013). Development of a Scale to Explore Technology Literacy Skills of Turkish 8 th graders. Contemporary Educational Technology, 4(4), 249-262. https://doi.org/10.30935/cedtech/6107

Simsek, O., & Yazar, T. (2016). Education technology standards self-efficacy (ETSSE) scale: A validity and reliability study. Eurasian Journal of Educational Research, 63, 311-334, http://dx.doi.org/ 10.14689/ejer.2016.63.18

Deregözü, A., ve Gündoğar, F. (2017, 21-22 Aralık). Eğitim Tercihi Motivasyon Ölçeği geçerlik ve güvenirlik çalışması [Bildiri sunumu]. IV. Yıldız Sosyal Bilimler Kongresi, İstanbul, Türkiye.

Leana-Taşcilar, M. Z. (2015). Questionnaire of Educational and Learning Capital (QELC): Turkish language validity and factor structure. College Student Journal, 49(4), 531-541.

Leana-Taşçılar, M. Z. (2015). Questıonnaire of Educational and Learning Capital (QELC): Turkish language validity and factor structure. College Student Journal, 49, 531-541.

Aşkar, P. ve Dönmez, O. (2004). Eğitim Yazılımı Geliştirme Öz-Yeterlik Algısı Ölçeği. Eğitim Bilimleri ve Uygulama, 3(6), 259-274.