Ölçek Kategorileri: 30 Eğitim Bilimleri ve Öğretmen Yetiştirme

Susar-Kırmızı, F. (2006). İlköğretim 4. sınıf Türkçe öğretiminde çoklu zeka kuramına dayalı işbirlikli öğrenme yönteminin erişi, tutumlar, öğrenme stratejileri ve çoklu zeka alanları üzerindeki etkileri. (Doktora tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.

Ülper, H., Çetinkaya, G. ve Bayat, N. (2017). Okuduğunu Anlama Testinin geliştirilmesi. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi (KEFAD), 18(1), 175-187.

Şen, H. Ş. (2003). Biliş ötesi stratejilerin ilköğretim okulu beşinci sınıf öğrencilerinin okuduğunu anlama düzeylerine etkisi (Doktora tezi). Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Sert, A. (2010). İlköğretim altıncı sınıf öğrencilerinin okuduğunu anlama becerilerinin bazı değişkenler açısından incelenmesi (Yüksek Lisans tezi). Selçuk Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Konya.

Hanedar, R. T. (2011). 8.sınıf öğrencilerinin kitap okuma alışkanlığı ve okuduğunu anlama becerileri üzerine bir araştırma (Yüksek lisans tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.

Yurdakal, İ. H. ve Susar, F. (2018). Okuduğunu Anlamaya İlişkin Başarı Testi: Geçerlik ve güvenirlik çalışması, Dil Dergisi, 169 (2), 67-93.

Kula, S. S., & Budak, Y. (2020). İlkokul 4. Sınıf Öğrencilerinin Okuduğunu Anlamaya İlişkin Öz Yeterlik Algıları Ölçeği: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Bartın Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 9(1), 106-120.

Çoban, D. (2010). Okulların akademik iyimserlik düzeyi ile öğretmenlerin örgütsel bağlılığı arasındaki ilişki (Yüksek Lisans tezi). İnönü Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eğitim Bilimleri Bölümü, Eğitim Bilimleri Anabilim Dalı , Eğitim Yönetimi ve Denetimi Bilim Dalı, Malatya.

Çalık, E. (2008). İlköğretim öğrencilerinin iyimserlik düzeylerinin ve okula ilişkin algılarının incelenmesi (Yüksek lisans tezi). Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Parlak-Yılmaz, N. (2005). Okul Amaç Yapıları- Öğretmen Ölçeği'nin Türkçe'ye Uyarlanması. Educational Sciences and Practices, 4(7), 129-144.

Kırbaç, M. (2019). Öğretmenlerin sınıf yönetimi anlayışı ile öğrencilerin okul bağlılığı, okul direnci ve akademik başarısı arasındaki ilişkilerin analizi. (Yayın No: 596771). [Doktora Tezi, İnönü Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü]. YÖK Ulusal Tez Merkezi.

Akın, A., Sarıçam, H., Demirci, İ., Usta, F., Yalnız, A., ve Yıldız, B. (2013). Okul Bağlılığı Ölçeği’nin Türkçeye uyarlanması ve psikometrik özellikleri. İstanbul 2013 Dünya Psikolojik Danışma ve Rehberlik Kongresi Bildiri Özetleri Kitabı (ss.172-174). İstanbul: Boğaziçi Üniversitesi.

Fredricks, J. A., Blumenfeld, P., Friedel, J., & Paris, A. (2005). School Engagement. In K. A. Moore & L. H. Lippman (Eds.), What do children need to flourish? New York: Springer.

Özabacı, N. (1999). Okul başarısızlığının algılanan nedenleri (Doktora tezi). İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.

Budak, Y. (2021) Okul çağındaki çocukların COVID-19′ a İlişkin Tutum Ölçeği’ nin geliştirilmesi/Development of the school age children’s Attitude Scale Towards COVID-19 (Tez No. 683124) [Yüksek lisans tezi, Atatürk Üniversitesi]. Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi.

Kılıç, M. Y., Gülmez, D. ve Yavuz, M. (2021). Okul Değerlendirme Ölçeği: Ölçek geliştirme çalışması. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, (58), 37-67.

Eskici, M. (2012). Okul Deneyimi Dersi Tutum Ölçeği'nin geliştirilmesi. IV. Uluslararası Türkiye Eğitim Araştırmaları Kongresi içinde (s.1418-1426). İstanbul: Yıldız Teknik Üniversitesi.

Kılınç, A. ve Salman, S. (2007). Okul deneyimi derslerine yönelik tutum ölçeği geliştirilmesi. Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 27(1), 23-35.

Yüzbaşıoğlu, S. (2002). Field experience and its application in ELT in. (Master’s thesis ). Middle East Technical University, Institute of Social Sciences, Ankara.

Akın, A. ve Sarıçam, H.(2014). Okul Deneyimleri Ölçeği Türkçe formu: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2(36), 77-86.

Kırbaç, M. (2019). Öğretmenlerin sınıf yönetimi anlayışı ile öğrencilerin okul bağlılığı, okul direnci ve akademik başarısı arasındaki ilişkilerin analizi. (Yayın No: 596771). [Doktora Tezi, İnönü Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü]. YÖK Ulusal Tez Merkezi.

Bozdoğan, A. E. (2016). Okul Dışı Çevrelere Eğitim Amaçlı Gezi Düzenleyebilme Öz-Yeterlik İnancı Ölçeğinin geliştirilmesi. Kuramsal Eğitimbilim Dergisi [Journal of Theoretical Educational Science], 9(1), 111-129.

Tatar, N. ve Bağrıyanık, K. E. (2012). Fen ve teknoloji dersi öğretmenlerinin okul dışı eğitime yönelik görüşleri. İlköğretim Online, 11(4), 883-896.

Göloğlu Demir, C. ve Çetin, F. (2021). Okul Dışı Öğrenme (ODÖ) Faaliyetlerine Yönelik Öğretmen Öz-Yeterlik İnançları Ölçeğinin geliştirilmesi. TEBD, 19(1), 613-634. https://doi.org/10.37217/tebd.901426

Karademir, E., & Erten, S. (2013). Determining the factors that affect the objectives of preservice science teachers to perform outdoor science activities. International Journal of Education in Mathematics, Science and Technology, 1(4), 270-293.