Ölçek Kategorileri: 301 Eğitim Psikolojisi

Ertürk-Kara, H. G. (2017). The role of chıldren’s behavioral skills in predicting early academic skills. The Journal of International Social Research, 10(49), 432-441.

Yeşil, R., Arslanderen, M. ve Şahan, E. (2018). Çocuk Eğitimi Yeterliği Ölçeği'nin geçerlik ve güvenirlik çalışması. International Online Journal of Educational Sciences, 10(3), 283-302. doi: http://dx.doi.org/10.15345/iojes.2018.03.018

Demirci, Z. A. & Arslan, E. (2020). Teacher adaptation of child development assessment scale (CDAS) into Turkish and evaluation of development of 5-years old children. Psycho-Educational Research Reviews, 9 (2), 48-66.

Köyceğiz-Gözeler, M., Bozkurt-Polat, E. ve Kan, A. (2020). Çocukla İletişime Yönelik Tutum Ölçeğinin geliştirilmesi: Geçerlik ve güvenirlik çalışması.  M. B. Kurt (Ed.), Eğitim bilimleri alanında güncel çalışmalar içinde (s. 265-288). Duvar.

Başal, H.A. (2001). Çocuklar İçin Sınıf İçi Etkinlik Ölçeğinin geliştirilmesi, güvenirliği ve geçerliği. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 14(1), 49-64.

Apaydin-Cirik, V., Bulut, E., Aksoy, B., Yalçin-Cömert, H. S., & Pate, J.W. (2022). The concept of pain inventory for children: The reliability and validity study of the Turkish version. Journal of Pediatric Nursing, 66 (2022), 111–119. https://doi.org/10.1016/j.pedn.2022.05.019

Özyeter, N. T. & Kutlu, Ö. (2022). Çocukların Algılanan Akademik Öz-Yeterlik Ölçeğinin uyarlanması: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. International Journal of Assessment Tools in Education, 9(2), 430-450. https://doi.org/10.21449/ijate.958871

Şanlı, C. ve Sezer, A. (2019). Coğrafya Derslerinde Mekânsal Düşünme Öğretimi Ölçeği: Türkçeye uyarlama geçerlik ve güvenirlik çalışması. Ege Coğrafya Dergisi, 28 (2), 213-225.

Melli-Köktürk, A. S. (2000). Çok boyutlu Başarı Korkusu Ölçeği'nin Türkçe'ye uyarlanması ve başarı korkusu ile kendini kurgulama düzeyi arasındaki ilişki (Yüksek lisans tezi). Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

Koç, H., Şimşir-Gökalp, Z., & Seki, T. (2023). The relationships between self-control and distress among the emerging adults: A serial mediating roles of fear of missing out and social media addiction. Emerging Adulthood, 1-13. https://doi.org/10.1177/21676968231151776

Irmak, S., & Kuruüzüm, A. (2009). Turkish validity examination of the Multidimensional Students’ Life Satisfaction Scale. Social Indicators Research, 92(1), 13-23. DOI 10.1007/s11205-008-9284-x

Canbuldu, S. (2006). Çok Boyutlu Okul Öfke Envanterinin Uyarlama Çalışması. (Yüksek lisans tezi). Mersin Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Mersin.

Yıldırım, S.,ve Tezci, E. (2017). Öğretmenlerin çokkültürlü eğitime yönelik kavramsal bilgileri, bilgi düzeyleri ve sinif içi uygulamalari: Bir ölçek geliştirme. International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 12 (18), 719-736.

Babacan, T. ve Dilci, T. (2012). Çoklu Zeka Ölçeği'nin Türkçeye uyarlama çalışması. e-Journal of New World Sciences Academy, 7(3), 969-982.

Gündoğan, S. (2021). The relationship of COVID-19 student stress with School burnout, depression and subjective well-being: Adaptation of the COVID-19 Student Stress Scale into Turkish. The Asia-Pacific Education Researcher, 32 (2), 165-176.

Gündoğan, S. (2021). The Relationship of COVID-19 Student Stress with School Burnout, Depression and Subjective Well-Being: Adaptation of the COVID-19 Student Stress Scale into Turkish. The Asia-Pacific Education Researcher, 32 (2), 165-176. https://doi.org/10.1007/s40299-021-00641-2

DEMİR, G., & ARSLAN, R. (2022). Covid-19 Ortamında Yüz Yüze Eğitime Yönelik Tutum Ölçeği Geliştirilmesi. Cumhuriyet Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 23(4), 891-901. DOI: 10.37880/cumuiibf.1104515

Yusuf, A. Y., YÜKSEL, İ., ACAT, M. B., & PEHLİVAN, L. (2015) DEĞERLENDİRME YETERLİKLERİ VE TUTUM ÖLÇEĞİ: GEÇERLİK VE GÜVENİRLİK ÇALIŞMASI. Uluslararası Eğitim Bilimleri Dergisi, (3), 16-29.

Yazıcı, K. (2003). İlköğretim 6. sınıf sosyal bilgiler dersi demokratik hayat ünitesinde tartışma yönteminin kullanılmasının öğrencilerin demokratik tutumlarına etkisi (Yüksek lisans tezi). Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Bay, E., Kaya, H. İ. ve Gündoğdu, K. (2010). Demokratik Yapılandırmacı Öğrenme Ortamı Ölçeği geliştirilmesi. Education Sciences, 5 (2), 646-664.

Günaydın, F. (2011). İlköğretim 4. ve 5. sınıf öğrencilerinin öğrenme stilleri ile ders çalışma alışkanlıkları arasındaki ilişkinin incelenmesi (Yüksek lisans tezi). Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Coşkun, Ö., Özeke, V., Budakoglu, I., Tutan, B., Nazlı, H., & Aksoy, M. (2017). Ders Çalışma Becerileri ve Yaklaşımı Ölçeğinin uyarlanması: Tıp Fakültesi öğrencileri için geçerlik ve güvenirlik çalışması. Gazi Medical Journal, 29(1),23-30.

Güvenç, H. (2010, Haziran). Ders Çalışma Özyeterlik Algısı Ölçeği’nin geliştirme çalışması. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 7(1), 59-69.

Kutlu, M.,O., Yapıcı, A.,ve Korkmaz, Ş. (2015). Lise öğrencileri için bir ders çalışma ve öğrenme stratejileri ölçeği geliştirme çalışması. International Multilingual Journal of Contemporary Research, 3 (2), 27-32.

Yılmaz, M. B. ve Orhan, F. (2011). Ders Çalışma Yaklaşımı Ölçeği’nin Türkçe formunun geçerlik ve güvenirlik çalışması. Eğitim ve Bilim, 36(159), 69-83.