Ölçek Kategorileri: 350 Bilgisayar ve Öğretim Teknolojileri Eğitimi

Sebetci, Ö. (2019). Approach to the concept of literacy for information systems used in the business areas of and daily studies. Journal of Business Research-Turk, 11, 2691-2697

Uysal, Ö. (2017). Bilişim teknolojileri alanında meslek seçimini yordayan değişkenler (Yayınlanmamış doktora tezi). Ankara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Öztaban, A , ve Satıcı, A. (2015). Bilişim Alanında Eğitim Gören Ortaöğretim Öğrencileri Doyum Ölçeği: Geçerlilik ve güvenirlik çalışmaları. Mesleki Bilimler Dergisi, 4(1), 1-7.

Işık, A. D. ve Rıza, E. T. (2011). Bilişim Teknolojileri Dersine Yönelik Tutum Ölçeği'nin geçerlik ve güvenirlik çalışması. e-Journal of New World Sciences Academy, 6 (1) 46-54.

Kaba, İ. & Doğan, T. (2021). Bilişim Teknolojileri Kullanım Ölçeği: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Turkish Studies - Education, 16(3), 1547-1572. https://dx.doi.org/10.47423/TurkishStudies.50008

Özüdoğru, G. & Çakır, H. (2020). Teacher educators as role models for technology: Pre-service teachers’ perceptions. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 50, 333-352. doi: 10.9779/pauefd.580041

Sahinkayası, H., Kelleci, Ö. ve Şahinkayası, Y. (2012). Bilişim teknolojileri okul formatör öğretmenleri için İş Doyum Ölçeği geliştirilmesi. Education Sciences, 7 (2), 599-612.

Keskin, M. (2008). İlköğretim 1. kademe sınıf öğretmenlerinin bilişim teknolojileri okuryazarlık düzeylerinin öğrenci başarısını etkileme düzeyi (Afyonkarahisar ili örneği) (Yüksek lisans tezi). Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Afyon.

Gökbulut, B. (2016). Bilişim teknolojileri rehber öğretmenlerinin teknoloji koçluk düzeylerinin belirlenmesi. (Doktora tezi). Necmettin Erbakan Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Konya.

Özmusul, M. (2008). İlköğretim ikinci kademe öğrencilerinin bilgi ve iletişim teknolojilerinden yararlanma düzeylerinin incelenmesi (Kilis ili örneği) (Yüksek lisans tezi). Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Gaziantep.

Schreglmann, S. (2018). Developing academic motivation scale for learning information technology (AMSLIT): A study of validity and reliability. Journal of Education and Learning, 7(4), 145-153.

Akbaba, B., & Erbaş, S. (2019). Bilişim Teknolojisi Destekli Materyal Tasarlama ve Kullanmaya Yönelik Öz Yeterlik Ölçeği: Geçerlik ve Güvenirlik Çalışmaları. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 17(1), 174-194. https://doi.org/10.47998/ikad.1350214

Günbatar, M. S. (2014). Bilgi ve iletişim teknolojilerine yönelik bir tutum ölçeği geliştirme çalışması. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 15(1), 121-135

Uzun, A. (2019). Psychometric properties of the perceived ICT Literacy Scale Among Turkish University Students. International Online Journal of Education and Teaching (IOJET), 6 (3), 644-656.

Çilengir, M. D. ve İzmirli, S. (2023). Blok tabanlı programlama öğretiminde oyunlaştırma yaklaşımı kullanımının başarı ve motivasyona etkisi. International Journal of Computers in Education, 6(2), 79-103. https://doi.org/10.5281/zenodo.10447397

Altun, A. ve Kasalak, İ. (2018). Blok Temelli Programlamaya İlişkin Öz-Yeterlik Algısı Ölçeği geliştirme çalışması: Scratch örneği. Eğitim Teknolojisi Kuram ve Uygulama, 8(1), 209-225.

Erden-Kurtoğlu, M., & Seferoğlu, S. S. (2020). A scale development study: Computer Education and Instructional Technology Graduate's Perceived Pedagogical Competency Scale. SDU International Journal of Educational Studies, 7(1), 45-59. doi: 10.33710/sduijes.613960

Elçi, A. C., & Sarı, M. (2016). Bilişim teknolojileri ve yazılım dersinde dijital vatandaşlık: Bir ölçek geliştirme çalışması.Journal of Human Sciences, 13(2), 3602-3613. doi:10.14687/jhs.v13i2.3838

Gökoğlu, S. ve Çakıroğlu, Ü. (2019). Sanal gerçeklik temelli öğrenme ortamlarında bulunuşluk hissinin ölçülmesi: Bulunuşluk Ölçeğinin Türkçeye uyarlanması. Eğitim Teknolojisi Kuram ve Uygulama, 9(1), 169-188.

Hamutoğlu, N. B. (2018). Bulut bilişim teknolojileri kabul modeli 3: Ölçek uyarlama çalışması. Sakarya University Journal of Education, 8(2), 8-25. Doi: 10.19126/suje.297586

Durmuş, A., & Eryılmaz Toksoy, S. (2024). Canlı Ders Değerlendirme Ölçeğinin geliştirilmesi geçerlik ve güvenirlik çalışması. Bayburt Eğitim Fakültesi Dergisi, 19(43), 2418-2438. https://doi.org/10.35675/befdergi.1504143

Koçak, Ö., Göksu, İ. (2023). Engagement of higher education students in live online classes: Scale development and validation. TechTrends, 1-16.  https://doi.org/10.1007/s11528-023-00849-7

Horzum, M. B. ve Çakır, Ö. (2009). Çevrim Içi Teknolojilere Yönelik Öz-Yeterlik Algısı Ölçeği Türkçe formunun geçerlik ve güvenirlik çalışması. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 9(3), 1327-1356.

Aşkar, P. ve Mazman, S. G. (2013). Çevrimiçi Bilgi Arama Stratejileri Envanteri’nin Türkçe'ye Uyarlama Çalışması. Eğitim ve Bilim, 38(168), 168-182.

Bahar, H. H. ve Koç, A. (2023). Çevrimiçi Eğitime Yönelik Öz-yeterlik Algı Ölçeğinin geliştirilmesi (ÇEYÖAÖ). Milli Eğitim, 52 (239), 1787-1806.