Ölçek Kategorileri: 30 Eğitim Bilimleri ve Öğretmen Yetiştirme

Gökçe Tekin, Ö. (2025). Yapay Zekâ Okuryazarlık Ölçeği geliştirme ve doğrulama çalışması. Batı Anadolu Eğitim Bilimleri Dergisi, 16(1), 418-434. https://doi.org/10.51460/baebd.1609636

Süleymanoğulları, M., Özdemir, A.,& Tekin, A.(2024).Yapay Zekâ Ölçeği: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Education,Science and Sport,6(1), 13-27.

Boduroglu, E., & Yigiter, M. S. (2025). Artificial intelligence scoring attitudes: Scale development and validation. Education and Information Technologies. Advance online publication.  https://doi.org/10.1007/s10639-025-13836-7

Yıldız Durak, H., & Balıkçı, H. C. (2025). Yapay Zekâ Sohbet Botu Bağımlılık Ölçeğinin Türkçeye uyarlanması. In All Sciences Academy (Ed.), Proceeding book of 3rd International Conference on Trends in Advanced Research ICTAR 2025 (pp. 1–6). All Sciences Academy. https://as-proceeding.com/index.php/ictar/home

Canbazoğlu Bilici, S., Tanrısevdi, M., Yıldız Durak, H., & Çakıroğlu, J. (2024). Yapay Zeka Teknolojik Pedagojik Alan Bilgisi (YZ-TPAB) Ölçeğinin Türkçeye Uyarlaması. 5th International Conference on Engineering and Applied Natural Sciences . August 25-26 2024, Konya/Turkey.

Aktay, S., Gok, S., & Yildirim, A. (2024). Artificial Intelligence Attitude Scale. International Technology and Education Journal, 8(2), 14-24.

Türk, N., Batuk, B., Kaya, A., & Yıldırım, O. (2025). What makes university students accept generative artificial intelligence? A moderated mediation model. BMC Psychology, 13, 1257. https://doi.org/10.1186/s40359-025-03559-2

İlhan, A.G., & Önal, N. (2025). Yapay Zekaya Yönelik Tutum Ölçeği’nin Türkçeye uyarlanması: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Temel Eğitim, 7(25), 71-86. https://doi.org/10.52105/temelegitim.1606097

Dönmez, İ. & İdin, Ş. (2021). Okul dışı öğrenme ortamlarının değerlendirilmesi: Yapılandırmacı Müze Öğrenme Ortamları Ölçeğinin Türkçeye uyarlanması. Bolu Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 21(3), 875-886. https://dx.doi.org/10.17240/aibuefd.2021.21.64908-890714

Karadağ, E. (2007). Yapılandırmacı Öğrenme ile Ilgili Ögretmen Yeterliligi Ölçeği'nin geliştirilmesi: Geçerlik ve güvenirlik analizleri [Development of the Teachers' Sufficiency Scale in Relation to Constructivist Learning: Reliability and Validity Analysis]. Kuram ve Uygulamada Egitim Bilimleri, 7(1), 153-175.

Erdem, M.,ve Arkün Kocadere, S. (2015). Yapılandırmacı Öğrenme İnanç Ölçeğinin geliştirilmesi. Elementary Education Online, 14(4), 1260-1275.

Yeşilyurt, E. (2013). Yapılandırmacı öğrenme konusunda öğretmen adaylarının yeterliği ölçeği: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. NWSA-Education Sciences, 8(2), 285-307. http://dx.doi.org/10.12739/NWSA.2013.8.2.1C0588

Arkün, S., ve Aşkar, P. (2010). Yapılandırmacı Öğrenme Ortamlarını Değerlendirme Ölçeğinin geliştirilmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 39, 32-43.

Anagün, Ş. S. ve Anılan, H. (2010). The Turkish adaptation study results of constructivist learning environments scale: Confirmatory factor analysis results. Procedia Social and Behavioral Science, 2, 1482–1487. doi:10.1016/j.sbspro.2010.03.222

Küçüközer, H., Kırtak-Ad, V. N., Ayverdi, L. ve Eğdir, S. (2012). Yapılandırmacı Öğrenme Ortamları Ölçeğinin Türkçe’ye uyarlanması. İlköğretim Online, 11(3), 671-688.

Kaya, A. (2008).Yapılandırmacı öğrenme yaklaşımını uygulayan sınıf öğretmenleri ile bu yaklaşımı uygulamayan dal öğretmenlerinin sınıf yönetimi yaklaşımlarının karşılaştırılması (Gaziantep ili örneği) (Doktora tezi). İnönü Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Malatya.

Sağlam, H. İ. ve Güngör, A. (2012). Yapılandırmacı Sosyal Bilgiler Öğrenme Öğretme Süreci Ölçeğinin (YSBÖSÖ) geliştirilmesi. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 12(24), 97-112.

Kuşçu, H. (2010). İlköğretim ikinci kademe öğrencilerinin dinleme, konuşma, okuma ve yazılı anlatım becerilerinin geliştirilmesinde Türkçe öğretmeninin rolü (Çekmeköy ilçesi örneği) (Yüksek lisans tezi). Yeditepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.

Karagöz, Y., Bircan, H. ve Beğen, A. (2016). Yapısal Eşitlik Modellemesi ile Öğretim Elemanlarının Öğrenci Başarısına Etkisi Ölçeğinin geliştirilmesi. Giresun Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 2(4), 27 – 44. https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/922994

İzmirligil, G., N. (2008). İlköğretim matematik ders ve öğrenci çalışma kitaplarının yapısalcı yaklaşım açısından değerlendirilmesi (Yüksek lisans tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.

Yurt, Ö. ve Keleş, S. (2018). 4-5 yaş çocuklarının yaralanma riski davranışlarının cinsiyet, yaralanma tipi ve yaralanmanın gerçekleştiği yer açısından incelenmesi. Acıbadem Sağlık Bilimleri Dergisi. doi : 10.31067/0.2018.92.

Adıgüzel, Ö. (2006). Yaratıcı Drama (Okulöncesinde Drama ve İlköğretimde Drama) Derslerine İlişkin Tutum Ölçeği Geliştirilmesi. Yaratıcı Drama Dergisi, 1(2), 7-16.

Can, B. ve Cantürk-Günhan, B. (2009). Yaratıcı Drama Yöntemini Kullanmaya Yönelik Özyeterlik Ölçeği. Education Sciences, 4 (1), 34-43.

Deniz, H., & Demir, H. (2024). Yaratıcı Düşünme Eğilimi Ölçeği: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 44(1), 703-735. https://doi.org/10.17152/gefad.1347663

Özalp,Yılmaz,E. (2015). Yaratıcı Düşünme Testi-Resim Üretme Türkçe versiyonu. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Marmara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.