Ölçek Kategorileri: 30 Eğitim Bilimleri ve Öğretmen Yetiştirme

Köklükaya, A. N. ve Güven-Yıldırım, E. (2016, Nisan). Öğretmenlik Mesleğine Yönelik Kaygı Ölçeğinin geliştirilmesi ve fen bilgisi öğretmen adaylarının kaygı düzeylerinin belirlenmesi. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 9(43), 1454-1462.

Toraman, Ç., ve Çelik, S. (2021). Lise öğrencilerinin öğretmenlik mesleğine yönelik tutum ölçeğinin geliştirilmesi ve öğrencilerin öğretmenlik mesleğine yönelik tutumları ile mesleki değerleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Marmara Üniversitesi Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 53, 47-68. http://dx.doi.org/10.15285/maruaebd.676792

Akkaya, N., Özdemir, E.E.(2017). Öğretmenlik Mesleğine Yönelik Tutum Ölçeği geçerlik ve güvenirlik çalışması. International Journal of Languages’ Education and Teaching , 5(3), 651-661.

Çetin, Ş. (2003). Anadolu öğretmen lisesi ve düz (genel) lise çıkışlı eğitim fakültesi öğrencilerinin öğretmenlik mesleğine yönelik tutumlarının karşılaştırılması (Doktora tezi). Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Üstüner, M. (2006). Öğretmenlik Mesleğine Yönelik Tutum Ölçeğinin geçerlik ve güvenirlik çalışması. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi Dergisi, 45, 109-127.

Gezer, E.T. (2020). The ınfluence of educatıon-themed movıes on pre-servıce teachers’ perceptıon of effectıve teacher attıtudes and personal-professıonal attrıbutes [Unpublished master's thesis]. Middle East Technical University, Ankara.

Kahramanoğlu,R., Yokuş,E., Cücük,E., Vural,S., ve Şiraz,F. (2018). Öğretmenlik Mesleğine Yönelik Tutum Ölçeği (ÖMYTÖ) geçerlik ve güvenirlik çalışması. Electronick Turkish Studies. 13(11),1669-1686.

Demir,E. ve Demir G., C. (2016). Öğretmenlik Mesleğini Algılama Biçimleri Ölçeği: Geçerlik-güvenirlik çalışması. International Conference on New Horizons in Education. Viyana, Avusturya.

Meirkulova, A. ve  Gelişli, Y. (2021). Öğretmenlik Mesleğinin Statüsüne Yönelik Algı Ölçeği: Bir ölçek geliştirme çalışması. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 41(2), 1145 – 1172.

Kepenek, Ö. (2008). Öğretmenlik meslek etik ilkelerinin örgütsel vatandaşlık davranışına etkisi (Kocaeli ili örneği) (Yüksek lisans tezi). Sakarya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sakarya.

Minaz, M. B. (2019). Öğretmenlik uygulama okulu tutum ölçeği (okul ve yönetici): Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 12(65), 867-872.

Yüzbaşıoğlu, S. (2002). Field experience and its application in ELT in. (Master’s thesis ). Middle East Technical University Institute of Social Sciences, Ankara.

Bektaş, M., Horzum, M. B. ve Ayvaz, A. (2010). Öğretmenlik Uygulaması Dersi Öğretmen Adayı Akran Değerlendirme Ölçeği geliştirme çalışması. Education Sciences, 5 (3), 1272-1280.

Hacıömeroğlu, G. ve Şahin-Taşkın, Ç. (2010). Öğretmenlik Uygulaması Sürecinde Etkili Matematik Öğretimi Ölçeği'nin Türkçeye uyarlama çalışması: Sınıf öğretmeni adaylarının uygulama sürecine ilişkin deneyimleri. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 10(2), 131-144.

Hacıömeroğlu, G. ve Şahin-Taşkın, Ç. (2010). Öğretmenlik Uygulaması Sürecinde Etkili Matematik Öğretimi Ölçeği'nin Türkçe'ye uyarlama çalışması: Sınıf öğretmeni adaylarının uygulama sürecine ilişkin deneyimleri. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 10(2), 133-144.

Davran, E. (2006). İlköğretim kurumlarındaki öğretmenlik uygulamasının öğretmen adaylarının öğretmenlik yeterliliklerini kazanmaları üzerindeki etkisi (Van ili örneği). (Yüksek lisans tezi). Yüzüncü Yıl Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Van.

Danişman, Ş. & Karadağ, E. (2019). Teaching Ability Beliefs Scale: Adapting into Turkish and Testing the Construct Validity. Cukurova University Faculty of Education Journal, 48 (1), 577-603. DOI: 10.14812/cufej.368714

Yıldızlı, H., Saban, A. ve Baştuğ, M. (2016). Öğretmeye Yönelik Hedef Yönelimi Ölçeği'nin Türkçe’ye uyarlanması. İlköğretim Online, 15 (4), 1254-1267. DOI: 10.17051/io.2016.62664

Tuluk, G. (2015). Öğretmen adaylarının öğretmen öz-yeterlilikleri üzerine bir inceleme. Uşak Üniversitesi Eğitim Araştırmaları Dergisi, 1 (1), 1-15.

Baloğlu, N. ve Karadağ, E. (2008). Öğretmen yetkinliğinin tarihsel gelişimi ve Ohio Öğretmen Yetkinlik Ölçeği: Türk kültürüne uyarlama, dil geçerliği ve faktör yapısının incelenmesi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi Dergisi, 56, 571- 606.

Epçaçan, C. ve Erzen, M. ( 2010 ). Okuduğunu Anlama Becerileri Ölçeği geçerlik ve güvenirlik çalışması, Milli Eğitim, 39 ( 185 ), 22- 31.

Odabaşı, B. ve Kuruyer, H. G. (2022). Okuduğunu Anlama Kalibrasyon Ölçeği-çocuk ve uygulayıcı formunun geliştirilmesi. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 10(2), 454-474.

Demirel, Ö. ve Epçaçan, C. (2012). Okuduğunu anlama stratejilerinin bilişsel ve duyuşsal öğrenme ürünlerine etkisi. Kalem Uluslararası Eğitim ve İnsan Bilimleri Dergisi, 2(2), 71-106. http://dx.doi.org/10.23863/kalem.2017.9

Epçaçan, C. ve Demirel, Ö. (2011). Okuduğunu Anlama Özyeterlik Algısı Ölçeği'nin geçerlik ve güvenirlik çalışması. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi The Journal of International Social Research, 4(16), 120-128.

Kula S., Budak Y. (2020). Self-efficacy perceptions scale for reading comprehension of 4th grade students in primary School: Validity and reliability study. Bartın Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 9(1), 106 – 120. https://doi.org/10.14686/buefad.536885