Şehirler: İstanbul

Ergüney, F. E. (2012). Yeme bozukluğu hastalarında tedavi motivasyonu, beden imgesi ve depresyonun değerlendirilmesi (Yüksek Lisans Tezi). İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.

Akyüz, U. (1998). 1. lig bayan ve erkek takımlarında antrenör-oyuncu etkileşimi ve performansa etkisi (Yüksek lisans tezi). Marmara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Kaygısız, Ö. C. (2004). Askeri Öğrenci Duyuşsal Nitelikler Ölçeğinin geliştirilmesi ve Deniz Astsubay Meslek Yüksek Okuluna alınan Deniz Astsubay Hazırlama Okulu ve sivil kaynaklı öğrencilerin bu nitelikler bakımından karşılaştırılması (Yüksek lisans tezi, Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul).

Kaygısız, Ö. C. (2004). Askeri öğrenci duyuşsal nitelikler ölçeğinin geliştirilmesi ve Deniz Astsubay Meslek Yüksek Okuluna alınan Deniz Astsubay Hazırlama Okulu ve sivil kaynaklı öğrencilerin bu nitelikler bakımından karşılaştırılması. (Yüksek lisans tezi). Marmara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Çalışgan, A. (2015). Asthma self-management anketinin Türkçe versiyonunun geçerlilik ve güvenilirlik çalışması (Doktora tezi, İstanbul Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul). https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi adresinden edinilmiştir.

Bozkurt, G. (2003). Astımlı okul çocuklarına hastalığın yönetimi konusunda verilen eğitimin yaşam kalitelerine etkisi (Doktora tezi). İstanbul Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Kır-Biçer, E. (2011). Diyabetli hastalarda ayak bakım uygulamaları ve öz etkililiğin değerlendirilmesi (Doktora Tezi). İstanbul Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Ekşi, H. ve Başol, T. (2023). Azimli umut ölçeği geçerlik ve güvenirlik çalışması [Bildiri sunumu]. 6. Uluslararası Palandöken Bilimsel Çalışmalar Kongresi, Erzurum, Türkiye.

Dönmez, Ö. (2019). Babasavar Annelik Ölçeği’nin geliştirilmesi ve okul öncesi çağda çocuğu olan anne-babaların etkileşim davranışlarının incelenmesi (Yüksek lisans tezi). Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Kulaksız, T. (2020). Fen bilgisi öğretmenlerinin teknolojik pedagojik alan bilgisini etkileyen bağlamsal faktörlere yönelik bir model önerisi (Tez No. 651360) [Doktora tezi, Marmara Üniversitesi]. Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi. Kulaksız, T., & Karaca, F. (2023). A path model of contextual factors influencing science teachers’ technological pedagogical content knowledge. Education and Information Technologies, 28, 3001–3026. https://doi.org/10.1007/s10639-022-11301-3

Mumcuoğlu, Ö. (2002). Bar-On Duygusal Zeka Testi (Bar-On Emotional Quotient Inventory-Bar-On EQ-i) nin Türkçe dilsel eşdeğerlik, güvenirlik ve geçerlik çalışması. ( Yüksek lisans tezi). Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Şişman, H.(2015). Barf Bulantı Ölçeği’ nin geçerlilik ve güvenirlik çalışması.(Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Acıbadem Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Dinç-Sever, A. (1997). Hemşirelerin iş stresi ile başa çıkma yolları ve bunun sonuçlarının araştırılması (Doktora tezi). İstanbul Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Demir- Çelebi, Ç. (2020). Başarılı yaşlanma ve Türkiye için bir program denemesi [Yayınlanmamış doktora tezi). Marmara Üniversitesi, İstanbul.

Burucu, S. (2019). Beden eğitimi derslerinde algılanan özerklik desteğinin güdülenme düzeyi ve optimal performans duygu durumu ile ilişkisi (Yüksek lisans tezi). Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Siyez, D.M., Esen, E., Seymenler, S. ve Öztürk, B. (2017). Beliren Yetişkinler için İyilik Hali Ölçeği’nin geliştirilmesi, geçerlik ve güvenirlik çalışması. 2. Avrasya Pozitif Psikoloji Kongresi içinde (s.83-84). İstanbul: Üsküdar Üniversitesi.

Çırpan, Y. (2016). BeMaS-T Haset ve Gıpta Ölçeği’nin Türkçe uyarlaması: Dilsel eşdeğerlik, güvenirlik ve geçerlik çalışması [Yayınlanmamış yüksek lisans tezi]. Üsküdar Üniversitesi, İstanbul.

Sarıkaya, Y., Boyacı, M., İlhan, T. ve Aldemir, A. (2017). Benliğin Ayrımlaşması Ölçeği Kısa Formunun (BAÖ-KF) Türkçe uyarlama çalışması: İlk psikometrik bulgular. 2. Avrasya Pozitif Psikoloji Kongresi içinde (s.297-299). İstanbul: Üsküdar Üniversitesi.

Bay, T.,& Ergün, A. (2017). Bergen Uykusuzluk Ölçeğinin geçerlik ve güvenirliği. Adnan Menderes Üniversitesi 1. Uluslararası Sağlık Bilimleri Kongresi, (ss. 1099). Aydın: Adnan Menderes Üniversitesi.

Öztürk, M. (2010). Çocukların beslenme alışkanlıklarının Sağlık Davranışı Etkileşim Modeline göre incelenmesi (Doktora tezi). İstanbul Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Filiz, S. (1998). Okul öncesi eğitim kurumuna devam eden 4-6 yaş çocuklarının beslenme kavramlarının geliştirilmesinde öğrenme evresi yönteminin etkisi (Yüksek lisans tezi). Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Karadağ Arlı, Ş. (2013). Beyin kanseri tedavisinin fonksiyonel değerlendirilmesi ölçeğinin Türk toplumunda geçerlik ve güvenirlik çalışması (Doktora tezi, Marmara Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul). https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi adresinden edinilmiştir.

Tarhan, B. (2009). Yabancı dil olarak İngilizce öğreticilerinin beyin uyumlu öğrenme ilkeleri hakkındaki bilgilerinin ve tutumlarının ölçülmesi (Doktora tezi). İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.

Şahin,K (2018). Bilgi teknolojileri alanında mesleki uygunluk ve yeterlilik ölçeklerinin ve yazılımın geliştirilmesi (Yayınlanmamış doktora tezi.) İstanbul Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü,İstanbul.

Yüksel, E. (2010). İlköğretim II. kademe öğrencilerinin bilgisayar tutumları ve öğrenme stilleri arasındaki ilişkinin belirlenmesi (Yüksek lisans tezi). Bahçeşehir Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.