Ölçek Yıllar: 2016

Akbulut, N., & Aslan, S. (2016). Örtük program ölçeği: ölçek geliştirme çalışması. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 15(56), 169-176.

Akbulut, N. ve Aslan, S. (2016). Örtük Program Ölçeği: Ölçek geliştirme çalışması. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 15(56), 169-176.

Özgür, E. (2016). Östaki Tüp Disfonksiyonu Ölçeği-7'nin Türkçe geçerlilik ve güvenilirlik çalışması (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Ege Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İzmir.

Er, N. ve Yaşın, F. (2016). Otobiyografik Bellek İşlevleri Ölçeğinin (OBİÖ) geliştirilmesi. Türk Psikoloji Yazıları, 19(37), 60-72.

Baysak, E., Kaya, F. D., Dalgar, I., & Candansayar, S. (2016). Online game addiction in a sample from Turkey: Development and validation of the Turkish version of game addiction scale. Bulletin of Clinical Psychopharmacology, 26(1), 21-31. doi: 10.5455/bcp.20150502073016

Akın, A., Usta, F., Başa, E. ve Özçelik, B. (2016). Oyun Bağımlılığı Ölçeğinin Türkçeye uyarlanması, geçerlik ve güvenirlik çalışması. Türkiye Sosyal Araştırmalar Dergisi, 1, 223-232.

Baysak E., Kaya Yertutanol F., Dalgar I., Candansayar S. (2016). Online game addiction in a sample from turkey: Development and validation of the Turkish version of game addiction scale. Klinik Psikofarmakoloji Bülteni, 26(1), 21 – 31. https://doi.org/10.5455/bcp.20150502073016

Bayındır, D. (2016). 48-72 aylık çocuklar için Öz Düzenleme Becerileri Ölçeği'nin geliştirilmesi ve çocukların öz düzenleme beceri düzeyleri ile annelerine bağlanma biçimleri, annelerin ebeveyn davranışları ve psikolojik sağlıkları arasındaki ilişkinin incelenmesi. (Yüksek lisans tezi). Marmara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Ercoşkun, M. H. (2016). Adaptation of Self-Control and Self-Management Scale (SCMS) into Turkish culture: A study on reliability and validity. Educational Sciences: Theory & Practice, 16,(4), 1125-1145. dos: 10.12738/estp.2016.4.2725

Otrar, M. ve Kandemir, Y. (2016). Özel Okullara Yönelik bir Tutum Ölçeğinin geliştirilmesi: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. International Journal of Social Sciences and Education Research, 2 (1), 232-243. https://doi.org/10.24289/ijsser.279100

Denizoğlu ,İ.İ. Şahin, M. Kazancıoğlu, A. Dağdelen, Z. Akdeniz, S. Oğuz, H. Kılıç, M. Yücedağ, A. Öğüt, M.F. (2016). Özgün Şan Sesi Handikap Endeksi ölçeğinin Türkçe versiyonunun geçerlik ve güvenirliği. Kulak Burun Boğaz İhtisas Dergisi, 26(1), 1 – 6.

Beydoğan-Tangör, B. ve Curun, F. (2016). Psikolojik iyi oluşun yordayıcıları olarak bireysel farklılıklar: özgünlük, benlik saygısı ve sürekli kaygı. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 5(4), 1-13.

Rzayev, S. (2016). Parkinson hastalığında birleşik diskinezi değerleme ölçeğinin Türkçe standardizasyon çalışmasI (Yayınlanmamış tıpta uzmanlık tezi). Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi.

Büyükgüngör, A. (2016). The Turkish adaptation of the Pathological Narcissism Inventory. (Master’s thesis). Bahçeşehir University, Institute of Social Sciences, İstanbul.

Usta, M. E., Karakuş, M. (2016). Pedagojik Okuryazarlık Ölçeğinin geliştirilmesi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 24(1), 133-146.

Ahmetoğlu, E., Acar, İ. H. ve Aral, N. (2016). Penn Etkileşimli Akran Oyun Ölçeği ebeveyn formunun (PIPPS-P) geçerlik ve güvenirlik çalışması. Turkish Studies, 11(9), 31-52.

Kahraman, N. ve Sungur, S. (2016). Adaptation of the Performance Failure Appraisal Inventory (PFAI) into Turkish. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi (KEFAD), 17(3), 223-239.

Kara, A., Özçakar, N., & Kartal, M. (2016). Periferik arter hastalığında “yürüme mesafesinin azalması ölçeği” geçerlilik ve güvenilirlik çalışması. Nobel Med, 12(1), 67-73.

Demirci, İ., Ekşi, H., Dinçer, D. ve Kardaş, S. (2017). Beş boyutlu iyi oluş modeli: PERMA Ölçeği’nin Türkçe formunun geçerlik ve güvenirliği. The Journal of Happiness & Well-Being, 5(1), 60-77.

Yetim, G. (2016). Perroca Hasta Sınıflandırma Ölçeğinin Türkçe'ye uyarlanması: geçerlilik ve güvenilirlik çalışması (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Koç Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Kurtuldu, M. K., & Bulut, D. (2017). Development of a Self-Efficacy Scale toward Piano Lessons. Educational Sciences: Theory and Practice, 17(3), 835-857.

Kurtuldu, M.K. (2016). PİYANO İLE EŞLİĞİN ÖNEMİ VE GEREKLİLİĞİNE YÖNELİK ÖLÇEĞİN GELİŞTİRİLMESİ. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 19 (35), 323-344. DOI: 10.31795/baunsobed.645330

Kurtuldu, M. K. (2016). Piyano ile Eşliğin Önemi ve Gerekliliğine Yönelik Ölçeğin geliştirilmesi . Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi , 19 (35) , 323-344 .https://doi.org/10.31795/baunsobed.645330

Iyigun, E., Tastan, S., Ayhan, H., Kose, G., & Acikel, C. (2016). Validity and reliability analysis of the Planned Behavior Theory scale related to the testicular self-examination in a Turkish context. Postgraduate Medicine, 128(5), 496-501. https://doi.org/10.1080/00325481.2016.1182872

Acun-Kapıkıran, N. ve Gündoğan, A. (2016). Çocukların değerlerinin ölçülmesi: Portre Değerler Ölçeğinin Türkçe’ye uyarlanması. Ege Eğitim Dergisi, 17 (2), 620-639.