Ölçek Kategorileri: 30 Eğitim Bilimleri ve Öğretmen Yetiştirme

Gürboğa, C. (2003). Kaynaştırma ortamında işitme engelli öğrencilerin yaşadıkları güçlüklerin incelenmesi(Yüksek lisans). Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eskişehir.

Sarıçam, H., ve Kırbaş, F.(Nisan 2018). Kaynaştırma Uygulamaları Öğretmen Yeterlilik Ölçeği Türkçe versiyonunun geçerlik ve güvenirlik çalışması. 17. Uluslararası Sınıf Öğretmenliği Sempozyumu'nda sunulan bildiri, Ankara.

Arslan, E. (2010). Kaynaştırma uygulamalarına katılan özel gereksinimli öğrencilerin sosyal kabul düzeylerinin belirlenmesine yönelik ölçek geliştirme çalışması (Yüksek lisans tezi). Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Burdur.

Meral, B.F. & Takunyacı, M. (2016). Turkish Adaptation, Validity and Reliability Studies of Teaching Mathematics in Inclusive Settings Survey. Sakarya University Journal of Education, 6(2), 97-107.

Bayar, A. (2015) Kaynaştırma Uygulamalarında Öğretmen Yeterliği Ölçeği’nin Türkçeye uyarlama, geçerlik ve güvenirlik çalışması.Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi (KEFAD) ,16(3), 71-85.

Ahmetoğlu, E., Ünal, A. M. ve Ergin, D. Y. (2016). Kaynaştırma Uygulamalarının Başarısını Etkileyen Etmenler Ölçeği’nin geliştirilmesi: Geçerlik ve güvenirlik çalışmaları. Trakya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 6(2), 167-175.

Er Sabuncuoğlu, D. M., Çırak, Y., Mutlu, İ. (2021).Kaynaştırma/Bütünleştirme Eğitimi Hakkındaki Düşüncelerim Ölçeğinin Türkçeye uyarlanması: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Fakültesi Dergisi, 8(2), 174-204.

Kara, C. (2015). Kaynaştırmaya ilişkin eğitimci görüşleri aracı: Bir ölçek geliştirme çalışması (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Ankara.

Kırcaali-İftar, G. (1996). Kaynaştırmaya İlişkin Görüşler Ölçeği’nin geçerlik ve güvenirlik bulguları (The psychometric characteristics of the Turkish version of Opinions Relative to Integration of Students with Disabilities). 6. Özel Eğitim Günleri Poster Bildirisi, Hacettepe Üniversitesi, Ankara, Türkiye.

Usta, M. E., Çetin, G. ve Arıkan, İ. (2022). Sınıf yönetimi sürecinde öğretmenlerin kaynaştırmaya yönelik tutumlarının bazı değişkenlere göre incelenmesi. Trakya Eğitim Dergisi, 12(1), 119-132.

Ateş, A., & Sis, N. (2016). İkinci Dil Olarak Türkçe Öğretimi için Kelime Bilgisi Ölçeği Uyarlaması. Turkish Studies – International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 11(19), 95-106.

Memiş, M. R. (2019). Kelime öğretim stratejileri ölçeği: Geliştirme, geçerlik ve güvenirlik çalışması. Journal of Turkish Studies, 14(4), 2579-2593.

Avşar Tuncay, A., ve Dedeoğlu, H. (2020). Kelime Tanıma Envanteri tasarımı ve geliştirilmesi: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 16(1), 198-218. https://doi.org/10.17860/mersinefd.570625

Afacan, Ş. (2018). Keman eğitimi öğrenme stratejileri ölçeğinin geliştirilmesi ve öğrenme stratejileriyle desenlenmiş etkinliklerin öğrencilerin öğrenme stratejilerini kullanmalarına ve keman performanslarına etkisi (Doktora tezi). Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Bayköse, N. (2018). Kendinle Konuşma Ölçeği’nin (KKÖ) deden eğitimi dersi için geçerlilik ve güvenilirliği. Kilis 7 Aralık Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 2(1), 8-16.

Bal İncebacak, B. & Ersoy, E. (2022). Development of a Mathematical Language Scale in Fraction Teaching (MLSFT). Participatory Educational Research (PER), 9(2), 71-87.

Uz, İ. (2018). Ortaokul 5. sınıf öğrencilerinin kesirlere yönelik öz yeterliklerinin incelenmesi (Yüksek lisans tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.

Kutluca-Canbulat, A. N. ve Canbulat, M. (2012). Almanya’da Okula Alma Uygulamaları ve Kiel Okula Alma Testinin Türkçeye uyarlanması. İlköğretim Online, 11(1), 1-17, 2012.

Kutluca-Canbulat, A. N. ve Canbulat, M. (2012). Almanya’da okula alma uygulamaları ve Kiel Okula Alma Testinin Türkçeye uyarlanması. İlköğretim Online, 11(1), 1-17.

Feyzioğlu B., Demırdağ B, Akyıldız, M. ve Altun E. (2012). Ortaöğretime Yönelik Bilimsel Süreç Becerileri Testi Geliştirilmesi: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri Dergisi, 12(3), 1899-1906. http://www.kuyeb.com/pdf/tr/4985f494b550a0dfaf3f45756215e5dcglutr.pdf

Tosun, C. (2013). Açımlayıcı ve doğrulayıcı faktör analizi ile Kimya Algı Ölçeği’nin Türkçe’ye uyarlanması. Necatibey Eğitim Fakültesi Elektronik Fen ve Matematik Eğitimi Dergisi, 7(1), 142-165. http://dx.doi.org/10.12973/nefmed157

Şimşek, N. (2002). Kimya eğitimine yönelik bir tutum ölçeği hazırlanması ve buna yönelik çeşitli değerlendirmelerin yapılması. (Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara).

Şenocak, E. (2011). Kimya Dersi Tutum Ölçeğinin Türkçeye uyarlanması çalışması. Türk Fen Eğitimi Dergisi, 8(2), 114-129.

Filiz, F. (2013). Kimya Dersleri İçin Bilimsel Yaratıcılık Ölçeği'nin geliştirilmesi ve genel yaratıcılık arasındaki ilişkinin belirlenmesi (Yüksek lisans tezi). Balıkesir Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Balıkesir.

Şimşek, N. (2002). Kimya Eğitimine Yönelik bir Tutum Ölçeği hazırlanması ve buna yönelik çeşitli değerlendirmelerin yapılması. (Yüksek lisans tezi). Hacettepe Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara.