Ölçek Kategorileri: 30 Eğitim Bilimleri ve Öğretmen Yetiştirme

Arslan, N. (2018). Pozitif Değerler Ölçeğini Türk kültürüne uyarlama çalışması. Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi, 8(14), 240-252. doi: 10.26466/opus.395104

Eryılmaz, A. ve Bek, H. (2018). “Pozitif Öğretmen Ölçeği” öğretmen formunun geliştirilmesi. Kastamonu Education Journal, 26, 1297-1306. doi:10.24106/kefdergi.369825

Özkan, E., Ercan Doğu, S., Noguchi, T., & Örsel, S. (2024). Validity and reliability of the Turkish adaptation of the Assessment of Positive Occupation-15 (APO-15) in Serious Mental Illness. OTJR : Occupation, Participation and Health, 15394492241265377. Advance online publication. https://doi.org/10.1177/15394492241265377

Şanlı, Ö. (2009). İlköğretim okul yöneticilerinin pozitif yönetim yaklaşımlarının öğrenci başarısına etkisi. (Yüksek lisans tezi). Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Elazığ.

Gerez Taşgın, F. & Börekçi, M. (2025). Pragmatic Awareness Scale: Validity and reliability study. Boğaziçi University Journal ofEducation, 42-4(1), 73–86. https://doi.org/10.52597/buje.1594381

Avcı, Z.Y., Ergulec, F., Karakaya Özyer, K. & Eren E. (2020). Revise and update of competencies about using practical tools for content development scale. Kastamonu Education Journal, 28(3), 1418-1428.  https://doi.org/10.24106/kefdergi.4063

Eren, E., Yustseven-Avcı, Z. ve Seçkin-Kapucu, M. (2014). Pratik İçerik Geliştirme Teknolojilerini Kullanma Yeterlilikleri ve Gereklilik Algıları Ölçeklerinin geçerlik güvenirlik çalışması. Eğitimde Kuram ve Uygulama, 10(5), 1177-1189.

Çoban, H., ve Tezci, E. (2019, Kasım). Ortaokul 6. Sınıf Öğrencileri İçin Problem Çözme Başarı Testinin geliştirilmesi [Bildiri sunumu]. 1. ICHES Uluslararası İnsani Bilimler ve Eğitim Bilimleri Kongresi, İzmir, Türkiye.

Özkaya Eçil, S. (2000). Onuncu sınıf öğrencilerinin geometri problemleri çözme stratejilerine yönelik bir çalışma. (Yüksek lisans tezi). Orta Doğu Teknik Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Özkaya-Selçil, S. (2000). Onuncu sınıf öğrencilerinin geometri problemleri çözme stratejilerine yönelik bir çalışma (Master thesis). Orta Doğu Technical University Institute of Science, Ankara.

Çelik, E. (2017). Problem Çözme Sürecinde Üstbilişsel Özdüzenleme Ölçeği (ÜÖÖ): Türkçe formu için geçerlik ve güvenirlik çalışması. Psikoloji Çalışmaları, 37(1), 53-71.

Güllü Egin, E. ve Sözer, M. A. (2023). Problem Çözme Testi ve dereceli puanlama anahtarı: Geliştirilmesi, geçerlik ve güvenirlik çalışması. Çağdaş Yönetim Bilimleri Dergisi, 10(1), 23-35.

Kıral-Demir, B., & Katrancı, Y. (2023). Problem Çözmeye Yönelik Öz-Yeterlik Ölçeği geliştirme çalışması. Kocaeli Üniversitesi Eğitim Dergisi, 6(2), 374-394. https://doi.org/10.33400/kuje.1221777

Özkaya Eçil, S. (2000). Onuncu sınıf öğrencilerinin geometri problemleri çözme stratejilerine yönelik bir çalışma. (Yüksek lisans tezi). Orta Doğu Teknik Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Özkaya-Seçil, S. (2000). Onuncu sınıf öğrencilerinin geometri problemleri çözme stratejilerine yönelik bir çalışma (Master thesis). Orta Doğu Technical University Institute of Science, Ankara.

Özyıldırım Gümüş, F. ve Umay, A. (2018). Problem Çözümüne Kavramsal / İşlemsel Yaklaşım Ölçeği’nin geliştirilmesi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 18 (1), 375-391. doi: 10.17240/aibuefd.2018.-359814.

Kılıç, Ç. ve İncikabı, L. (2013, Ocak). Öğretmenlerin Problem Kurma İle İlgili Öz-Yeterlik İnançlarının Belirlenmesine Yönelik Ölçek geliştirme çalışması. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 35, 223-234..

Özgen, K. ve Bayram, B. (2019). Problem Kurma Öz Yeterlik Ölçeğinin geliştirilmesi. İlköğretim Online, 18(2), 663-680. doi: 10.17051/ilkonline.2019.562029

Özgen, K. ve Pesen, C. (2008). Probleme dayalı öğrenme yaklaşımına ilişkin öz-yeterlik ölçeğinin geliştirilmesi. Journal of Qafqaz University, 22, 155-163.

İnce Aka, E., ve Sarıkaya, M. (2017). Probleme dayalı öğrenme yöntemine yönelik tutum ölçeğinin geliştirilmesi. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi (KEFAD), 18(2), 75-95.

Biber, M. (2012). Duyuşsal özelliklerin probleme dayalı öğrenme sürecinde öğrencilerin matematiksel kazanımlarına etkisi (Doktora tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.

Ak, Ş. (2008). Bilgisayar destekli probleme dayalı öğrenmede öğrencilerin önbilgi düzeyi ve öğrenme yaklaşımlarının problem çözme becerilerine ilişkin algıları ve güdülenmelerine etkisi (Doktora tezi). Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Kemahlı, S. ve Alper, A. (2006). Probleme Dayalı Öğrenmeye Yönelik Tutum Ölçeği. Journal of Educational Sciences & Practices, 5(10), 191-206.

Ayanoğlu, M. (2022) Annelere yönelik hazırlanan davranış düzenleme programının okul öncesi dönemde problemli davranışlar sergileyen çocuklar üzerindeki etkisinin incelenmesi (Tez No. 767196) [Doktora tezi, İnönü Üniversitesi]. Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi.

Dogan, S., Tatık, R. Ş., & Yurtseven, N. (2017). Professional learning communities assessment: Adaptation, internal validity, and multidimensional model testing in Turkish context. Educational Sciences: Theory & Practice, 17(4), 1203–1229.DOI 10.12738/estp.2017.4.0479