Ölçek Kategorileri: 110 Gelişim Psikolojisi -Genel

Alemdar, E. ve Kahraman, S. (2023). Annelerin Paylaşan Ebeveynlik (sharenting) Eylemlerini İnceleyen Ölçek geliştirme çalışması. International Journal of Social Sciences and Education Research, 9 (1), 70-82 . https://doi.org/10.24289/ijsser.1220169

Taştepe, T. ve Köksal Akyol, A. (2019). 36-47 aylık çocuklarda peabody motor gelişim ölçeği-2'nin uyarlama çalışması ve motor gelişiminin incelenmesi. Milli Eğitim Dergisi, 48(223), 61-82.

Aydoğdu, F. (2022). Developing a Peer Relationship Scale for Adolescents: A validity and reliability study. Current Issues in Personality Psychology, 9(1), 164-176. https://doi.org/10.5114/cipp.2021.109461

Bahtiyar, I., Corr, P. J., & Krupić, D. (2019). The psychometric properties of the Turkish version of Reinforcement Sensitivity Theory-Personality Questionnaire–Children (RST-PQ-C). Personality and Individual Differences, 148, 73-76. https://doi.org/10.1016/j.paid.2019.05.019

Ahmetoğlu, E., Acar, İ. H. ve Aral, N. (2016). Penn Etkileşimli Akran Oyun Ölçeği ebeveyn formunun (PIPPS-P) geçerlik ve güvenirlik çalışması. Turkish Studies, 11(9), 31-52.

Pınar, R.,& Öz, H. (2011). Validity and reliability of the Philadelphia Geriatric Center Morale Scale among Turkish elderly people. Quality of Life Research, 20, 9-18.

Bayoğlu, B., Unal, Ö., Elibol, F., Karabulut, E., & Innocenti, M. S. (2013). Turkish validation of the PICCOLO (Parenting Interactions with Children: Checklist of Observations Linked to Outcomes). Infant Mental Health Journal, 34(4), 330-338.

Aktu, Y. (2023). The adaptation of the regret elements scale to Turkish culture. Turkish Psychological Counseling and Guidance Journal , 13 (70) , 372-387 . DOI: 10.17066/tpdrd.1301365.8

Yalçın, R. Ü. (2021). Ergenlerde Pozitif Genç Gelişiminin Bireysel Ve Okul İle İlgili Faktörler Açısından İncelenmesi (Tez No. 668294) [Doktora tezi, AnkaraÜniversitesi]. Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi.

Yurttaş, S., ve Sarıkoca,E. (2018). Pozitif ve Negatif Yaşlı Ayrımcılığı Ölçeği (PNYAÖ) geçerlilik ve güvenirlik çalışması. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 22(Özel Sayı 2), 1977-1991.

Çıkrıkçı, Ö.,ve Düzgün, Ş. (2013). A new scale to investigate university students’ problems: The development and psychometric properties of the Problem Field Scale for university students. The Online Journal of Counseling and Education, 2 (4), 12-25.

Ültanır, E . (1998). Üniversite Öğrencileri İçin Geiştirilen Problem Tarama Envanterinin geçerlik ve güvenirlik çalışması. Türk Psikolojik Danışma Ve Rehberlik Dergisi, 2 (10), 23-32.

Ayanoğlu, M. (2022) Annelere yönelik hazırlanan davranış düzenleme programının okul öncesi dönemde problemli davranışlar sergileyen çocuklar üzerindeki etkisinin incelenmesi (Tez No. 767196) [Doktora tezi, İnönü Üniversitesi]. Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi.

Keçeci, Ş. ve Uğur, O. (2021). Psikolojik sermaye ölçeği: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 20(80), 2009 – 2018. https://doi.org/10.17755/esosder.869961 

Arslan, E. ve Arı, R. (2008). Erikson'un Psikososyal Gelişim Dönemleri Ölçeği'nin Türkçeye uyarlama, güvenirlik ve geçerlilik çalışması. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (19), 53-60.

Akkaş, M. (2022). Babaların bebek bakımı konusundaki duyarlılıklarının çeşitli değişkenler açısından değerlendirilmesi. (Tez No. 727143) [Yüksek Lisans Tezi, Kırklareli Üniversitesi]. Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi.

Kloep, M., Güney, N., Cok, F., & Simsek, Ö. F. (2009). Motives for risk-taking in adolescence: A cross-cultural study. Journal of Adolescence, 32(1), 135-151. doi:10.1016/j.adolescence.2007.10.010

Bayar, N. (1999). Ergenlerde risk alma davranışı: İçtepisellik, aile yapısı ve demografik değişkenler açısından gelişimsel bir inceleme (Yüksek lisans tezi). Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

Gençtanırım-Kuru, D., (2010). Ergenlerde riskli davranışların yordanması(Yayınlanmamış doktora tezi). Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Ankara.

Gençtanırım, D., ve Ergene, T.(2014). Riskli Davranışlar Ölçeğinin geliştirilmesi: Geçerlik ve güvenirlik çalışmaları. The Journal of Academic Social Science Studies , 25-I, 125-138. Doi: http://dx.doi.org/10.9761/JASSS2304

Ünüvar, P.& Kanyılmaz, E. S.(2017). 4-6 yaş çocukları için Riskli Oyunlara İzin Verme Ölçeği’nin geliştirilmesi.Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Sosyal Blimler Dergisi, 9(22),510-523.

Cavlak, U., Yagci, N., Aslan, U. B., & Ekici, G. (2009). A new tool measuring Health-related Quality of Life (HRQOL): The effects of musculoskeletal pain in a group of older Turkish people. Archives of gerontology and geriatrics, 49(2), 298-303. doi:10.1016/j.archger.2008.11.002

Zhang, C. Y., Deng, Y. M., Li, D. M., Shi, Q. Y., Yang, X. P., Zhao, Y. H., … & Li, X. (2022). Reliability and Validity of the Repeatable Battery for Assessment of Neuropsychological Status Scale in Evaluation of Vascular Cognitive Impairment in Elderly Han Population. Archives of Neuropsychiatry, 59(2), 147.

Köroğlu, A. Y., & Tepeli, K. (2023). Selçuk Gelişimsel Değerlendirme Envanteri (48-72 Ay)’nin geliştirilmesi. Yaşadıkça Eğitim, 37(1), 118-144. https://doi.org/10.33308/26674874.2023371465

Aydın, A. (2012). Sembolik Oyun Testi'nin Türkçeye uyarlanması. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 12(2), 905-925.