Ülkeler: Türkiye

Mızrak, O. (2011). Kayak alanlarının yönetimi ve güvenliği: Palandöken Kayak Merkezi uygulaması (Doktora tezi). Gazi Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Demircan, M. (2019).Kayak ve snowboardçularda kayak merkezi tercihi, optimal performans duygu durumu ve heyecan arayışı ilişkisinin incelenmesi (Yüksek lisans tezi). Celal Bayar Üniversitesi, Manisa.

Demircan, M. (2019). Kayak ve snowboardçularda kayak merkezi tercihi, optimal performans duygu durumu ve heyecan arayışı ilişkisinin incelenmesi (Yüksek lisans tezi). Celal Bayar Üniversitesi, Manisa.

Gürboğa, C. (2003). Kaynaştırma ortamında işitme engelli öğrencilerin yaşadıkları güçlüklerin incelenmesi(Yüksek lisans). Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eskişehir.

Arslan, E. (2010). Kaynaştırma uygulamalarına katılan özel gereksinimli öğrencilerin sosyal kabul düzeylerinin belirlenmesine yönelik ölçek geliştirme çalışması (Yüksek lisans tezi). Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Burdur.

Oyarkılıçgil - Ateş, A. (2001). Kazak ve Kırgız öğrencilerin Türkçe'ye karşı tutumlarının Türkçe öğrenim başarılarıyla ilişkisi (Doktora tezi). Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

Gürsan, K. (2018). Keele Katılım Değerlendirmesinin Türkçe uyarlaması: Geçerlik ve güvenirlik çalışması [Yayınlanmamış yüksek lisans tezi]. Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi, Muğla.

Özmen, Ö. (2018). Kekemeliğe İlişkin Yararlı Olmayan İnançlar ve Düşünceler Aracı-6'nın Türkçe uyarlaması.. [Yayınlanmamış yüksek lisans tezi]. Ege Üniversitesi, İzmir

Wright, L. ve Ayre, A. (2000). The Wright and Ayre Stuttering Self-Rating Profile. South African Journal of Communication Disorders, 47, 77-90.

Yurtsever, M. (2002). Beş-altı yaş çocukların kelime dağarcığı gelişimine ana dil eğitim programlarının etkisi (Yüksek lisans tezi). Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Bilsin, E. (2017). Kanserli çocuklarda Kemoterapi ile ilişkili Tat Alma Değişikliği Ölçeği’nin geliştirilmesi (Tez No. 494534) [Doktora Tezi, Ege Üniversitesi]. Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi.

Karadağlı, F.(2017). Kemoterapi Uygulanan Hastalarda Öz Bakım Yetersizliği Kuramına Göre Öz Bakım Davranışları Ölçeğinin Geliştirilmesi. (Doktora Tezi). Marmara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Akbal-Ateş, S. (2011). Kemoterapiye bağlı alopesi algısı ve yaşam kalitesi (Doktora tezi). Marmara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Türkmen, D. (2012). Yetiştirme yurtlarında kalan gençlerin kendi kaderlerini tayin hakkı ile öz-saygı düzeylerinin değerlendirilmesi (Yüksek lisans tezi). Ankara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Önder, A. (1997). Küçük çocuklar İçin Kendilik Algısı Ölçeği'nin Türkçeye uyarlanması ve okul öncesi çocuklarında kendilik algısının yaş cinsiyet premature doğma ve okula devam etme süresine ilişkin olarak incelenmesi (Doktora tezi). Marmara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

Yavaşoğlu, M. (2010). Kendine Yansıtma ve İçgörü Ölçeği'nin Türk kültürüne uyarlanması (Yüksek lisans tezi). Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Topkaya, N. (2011). Psikolojik yardım alma niyetinin sosyal damgalanma, tedavi korkusu, beklenen yarar, beklenen risk ve tutum faktörleriyle modellenmesi (Doktora Tezi). Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.

Demirtaş, H. E. (2013). Kendini aldatma ölçeği geliştirme çalışması (Yüksek lisans tezi, Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara). https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi adresinden edinilmiştir.

Ulusoy, E. (2019). Tip 2 diyabeti olan bireylerde stigma: Ölçek uyarlama. [Yayınlanmamış yüksek lisans tezi]. Acıbadem Üniversitesi, İstanbul.

Ertan, T. (1996). Geriatrik Depresyon Ölçeği ile Kedini Değerlendirme Depresyon Ölçeği'nin 60 yaş üzeri Türk popülasyonunda geçerlilik güvenirlik incelenmesi (Doktora tezi). İstanbul Üniversitesi, Cerrahpaşa Tıp Fakültesi, İstanbul

Alan, H. (2008). Diyabetes mellitusda gözlenen duygusal ve kendini düzenleme stratejileri ile bu faktörlerin genel iyilik hali ve fiziksel sağlıkla ilişkisi (Yüksek lisans tezi). Muğla Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Muğla.

Temuge, T. (1987). Kendini Kabul Envanterinin lise öğrencilerine uyarlanması (Yüksek lisans tezi). Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

Birtane-Doyum, B. (2017). Kendini Susturma Ölçeği'nin Türkçeye uyarlama, geçerlik ve güvenirlik çalışması. [Yayınlanmamış yüksek lisans tezi]. Okan Üniversitesi, İstanbul.

Balçık, G. G. (2011). 5 yaş çocuklar için Kendini Yönetme Davranışı Ölçeğinin geliştirilmesi (Yüksek lisans tezi). Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Engür, M. (2011). Performans Başarısızlığı Değerlendirme Envanteri ve Kendinle Konuşma Anketi'nin Türk sporcu popülasyonu'na uyarlanması ve uygulanması (Doktora tezi). Ege Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İzmir.