Ölçek Yıllar: 2016

Sarı, A. (2016). Psikiyatri kliniğinde yatan hastalar için Hemşire Gözlem Ölçeği geliştirilmesi geçerlik ve güvenirlik çalışması (Yüksek lisans tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İzmir.

Türe Yılmaz, A. ve Yıldırım, A. (2016). Hemşire iş doyum ölçeği’nin Türkçe geçerlilik ve güvenirliği. Sağlık ve Hemşirelik Yönetimi Dergisi, 3(3), 158 – 168.

Engin, E. ve Çam, M. (2016). Hemşire iş motivasyonu ölçeği : Geçerlik güvenirlik. Ege Üniversitesi Hemşirelik Fakültesi Dergisi, 32(3) , 1-13.

Gözüm, S., Tuzcu, A., & Kirca, N. (2016). Validity and reliability of the Turkish version of the Nurse Cultural Competence Scale. Journal of Transcultural Nursing, 27(5), 487-495. https://doi.org/10.1177/1043659615582089

Oren, B., Zengin, N. & Yildiz, N. (2016). The Turkish adaptation of scale to measure patient perceptions of the quality of nursing care and related hospital services: A validity and reliability study. North Clin İstanb, 3(3), 187-193. doi: 10.14744/nci.2016.42650

Bıkmaz. Z. (2016). Öğrenci ve mezun hemşirelerin yetkinlik algıları ile otonomi ve eleştirel düşünme eğilimleri arasındaki ilişki [Yayınlanmamış Doktora Tezi]. İstanbul Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Hemşirelikte Yönetim Anabilimdalı, İstanbul.

Baber, D, B. (2016).Temel işlem becerisi ve Hesaplama Güçlüğü Test uyarlaması (Yüksek Lisans tezi). Ankara Üniversitesi, Ankara.

Firat, M., ve Yurdakul, I. K. (2016). The development of Hyper-MNP: Hyper-media navigational performance scale. Education and Information Technologies, 21(1), 149-169.

Kozikoğlu, İ. (2016). Öğretimin ilk yılı: Mesleğin ilk yılındaki öğretmenlerin karşılaştıkları güçlükler, hizmet öncesi eğitim yeterlikleri ve mesleğe adanmışlıkları (Yayınlanmamış doktora tezi). Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Eğitim Bilimleri, Van. Enstitüsü.

Şimşek, M. & Sever, G. N. (2016). Hizmet personeline güvenin belirlenmesi için yeni bir ölçek önerisi . İşletme ve İktisat Çalışmaları Dergisi , 4(1) , 1-11 . Retrieved from https://dergipark.org.tr/tr/pub/iicder/issue/31651/347045

Kılıç, K. C. ve Aydın, Y. (2016). Hizmetkâr Liderlik Ölçeğinin Türkçe uyarlaması: Güvenirlik ve geçerlik çalışması. Sosyal ve Ekonomik Arastırmalar Dergisi, 18(30), 106.

Erdem-Zengin, E. ve Yalçınkaya, E. (2016). Yöntem olarak yaratıcı drama kullanımının ilkokul 4. sınıf sosyal bilgiler programındaki değerlere etkisi. Akdeniz İnsani Bilimler Dergisi , 6(2), 221-236.

Guvenc, G., Seven, M., & Akyuz, A. (2016). Health Belief Model Scale for Human Papilloma Virus and its Vaccination: Adaptation and psychometric testing. Journal of pediatric and adolescent gynecology, 29(3), 252-258. http://dx.doi.org/10.1016/j.jpag.2015.09.007

Kiraz, Z., & Bakioglu, F. (2016). Adaptation of Hunter Cynism Scale to Turkish: Validity and reliability study. Universal Journal of Educational Research, 4(11), 2643-2650. doi: 10.13189/ujer.2016.041118

Özmete, E. (2016). Hwalek-Sengstock Yaşlı İstismarı Tarama Testi: Türkçeye uyarlama çalışması. Anadolu Psikiyatri Dergisi, 17(Ek1), 45-52. https://www.dx.doi.org/10.5455/apd.200727

Maçkalı, z., Akkaya, C. ve Aydemir, Ö. (2016). İçsel Durum Ölçeği’nin Türkçeye uyarlaması, geçerlik ve güvenirlik çalışması. Nöropsikiyatri Arşivi, 53, 222-228. doi: 10.5152/npa.2015.8715

Demir, B. (2016). Yapısal eşitlik modeli ile öğrencilerin iş bulma kaygılarına yönelik ölçek geliştirme: Cumhuriyet Üniversitesi İİBF'de bir uygulama (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Cumhuriyet Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sivas.

Bugay, A., Kalkan, M.,ve Delevi, R. (2016). Turkish version of the Dyadic Almost Perfect Scale: Reliability and validity. The Family Journal: Counseling and Therapy for Couples and Families, 24(3), 273-278.

Kahil, A. (2016). Travmatik yaşantıları olan bireylere yardım davranışında bulunan profesyonel ve gönüllülerin ikincil travmatik stres düzeylerinin incelenmesi (Yayımlanmış Yüksek Lisans Tezi). Ufuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

Ozmen, F., Akuzum, C., Zincirli, M., & Selcuk, G. (2016). The communication barriers between teachers and parents in primary schools. Eurasian Journal of Educational Research, 66, 26-46. http://dx.doi.org/10.14689/ejer.2016.66.2

Karadağ, Ş., Kaya, Ş. D. ve Uludağ, A. (2016). İletişime Gönüllülük Ölçeği güvenilirlik ve geçerlilik çalışması. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 36, 101-109.

Yılmaz, M.,& Eremsoy, C.E. (2016). İlişki-Odaklı Obsesif Kompulsif Envanteri Ve Partner-Odaklı Obsesif Kompulsif Semptom Envanteri'nin Türkçe versiyonlarinin psikometrik özellikleri. 19. Ulusal Psikoloji Kongresi, (ss. 54). İzmir.

Delican, B. (2016). İlk Okuma Yazma Öğretimine Yönelik Öz Yeterlik Ölçeğinin geliştirilmesi. Turkish Studies, 11(3), 861-878.

Bakırtaş, H. ve Tonga, D. (2016). İlk ve Ortaokul Öğrencileri için İstek-İhtiyaç Algı Ölçeğinin geliştirilmesi. İlköğretim Online, 15(4), 1436-1449. http://dx.doi.org/10.17051/io.2016.08346

Aydın, S. & Çelik, D. (2016). İlköğretim Matematik Öğretmeni Adaylarının Matematik Öğretmeye Hazır Olma hakkında İnanışları: Ölçek Uyarlama ve Geçerleme Çalışması . Necatibey Eğitim Fakültesi Elektronik Fen ve Matematik Eğitimi Dergisi , 10 (2) , 469-510 . DOI: 10.17522/balikesirnef.280052