Ölçek Kategorileri: 40 Sosyal ve Beşeri Bilimler

Kaya, F. (2008). Kredi kartları ve bireysel müşterilerin kredi kartı tercihine etki eden faktörlerin belirlenmesi üzerine bir araştırma (Doktora tezi). Kadir Has Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.

Günay, A., ve Çelik, R. (2020). Bireysel Rekabetçilik Ölçeği: Türkçe uyarlama, geçerlik ve güvenirlik çalışması. Süleyman Demirel Üniversitesi Vizyoner Dergisi, 11(Eksayı), 42-49. https://doi.org/10.21076/vizyoner.772132

Ekici, T. (2012). Bireysel Ses Eğitimi Dersine Yönelik Tutum Ölçeğinin geliştirilmesi. Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 32(3), 557-569.

Asar, İ. (2017). Lisansüstü öğrencilerinin kişilik yapılarıyla bireysel sosyal sorumluluk bilinçleri arasındaki ilişkiler (Yüksek lisans tezi). Karabük Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Karabük.

Kılıçarslan, F., Gökçelik, E., Bahadır, Z., & Özant, M. İ. (2025, May 8–10). Adaptation of Achievement-motivated Behavior in Individual Sports Scale into Turkish: Validity and reliability analysis study. In ASES IX. International Scientific Research Congress (pp. 626–637). Adıyaman University. https://kongreases.com/wp-content/uploads/2025/05/ASES-IX.-INTERNATIONAL-SCIENTIFIC-RESEARCH-CONGRESS-CONFERENCE-BOOK_compressed-1.pdf

Günaltay, M. M. (2018). Ankara Eğitim ve Araştırma Hastanesi personelinin hastane bilgi sistemleri konusundaki görüşlerinin değerlendirilmesi (Yüksek Lisans tezi). Ankara Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Filiz, B. ve Demirhan, G. (2015). Bireysel ve Sosyal Sorumluluk Ölçeği’nin (BSS-Ö) Türk diline uyarlanma çalışması. Spor Bilimleri Dergisi, 26 (2), 51–64.

Yıldız, N. O. , Kaçay, Z. ve Soyer, F. (2022). Bireysel yaratıcılık ölçeği türk kültürüne uyarlanması, geçerlik ve güvenirlik çalışması. Sakarya University Journal of Education , 12(3), 712-729. https://doi.org/10.19126/suje.1064436  

Tunç, B. (2015). Birinci basamak sağlık hizmetlerinde kurum düzeyinde kişiye yönelik hizmet kapsayıcılığının değerlendirme ölçeği (Tıpta uzmanlık tezi, Celal Bayar Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Manisa). https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi adresinden edinilmiştir.

Özdemir, Y., Sağkal, A. S., Seyhan, A. G., Yılmaz Hiğde, A. (2024). Birlikte Ebeveynlik Ölçeği – Doğum Öncesi Versiyonu (BEÖ-DÖV): Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Batı Anadolu Eğitim Bilimleri Dergisi, 15(1), 277-294. https://doi.org/10.51460/baebd.1376834

Balcı, V., Özbek, O., Koçak, F., & Çeyiz, S. (2017). Bisiklet Engelleri Ölçeği’nin geliştirilmesi: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Journal of Human Sciences, 14(3), 2352-2363.

Gurkan, S. N., & Yazgin, E. (2022). Parents’ gender socialization behaviors. Hong Kong Journal of Social Sciences,  59, 29-38.  

Güner, M. (2021). Blokzincir Teknolojisinin Muhasebede Kullanımıyla İlgili Algıların Belirlenmesine Yönelik Bir Ölçek Geliştirme Çalışması. Muhasebe ve Finansman Dergisi , Ağustos 2021 (Özel Sayı) , 459-472. https://doi.org/10.25095/mufad.947815

Yıkın, M. M., (2019), Bölgesel Kalkınma Ajansları ve Yönetişim: Yönetişim Bağlamında DAKA'nın TRB2 Bölgesi'nin Kalkınmasındaki Rolü (Yüksek lisans tezi). Ağrı İbrahim Çeçen Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ağrı.

Şimşek, K. Y., & Çevik, H. (2020). Development of the leisure activity participation scale (LAPS). Society and Leisure, 43(1), 98-115.

Sürücü, L. ve Ertan, Ş. S. (2022). Boş Zaman Becerikliliği Ölçeğinin Türkçeye Uyarlanması: Geçerlik ve güvenirlik çalışması, İstanbul Gelişim Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 9 (1), 79-92. https://dx.doi.org/10.17336/igusbd.717930

http://Akgül, B. . M., & Ayyıldız Durhan, T. (2024). Boş Zaman Deneyimi Ölçeğinin Yetişkin Bireylerde Psikometrik Özelliklerinin İncelenmesi. Uluslararası Güncel Eğitim Araştırmaları Dergisi, 10(1), 1-15.

Gürbüz, B., & Karaküçük, S. (2007).Boş Zaman Engelleri Ölçeği: Ölçek geliştirme geçerlik ve güvenirlik çalışması. Gazi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 12(1), 3-10.

Şimşek, K. Y., & Çevik, H. (2023). The development and validation of the Leisure Internet Usage Scale (LIUS). Leisure Studies, 42 (1), 1-13. https://doi.org/10.1080/02614367.2023.2191978

Kırova, S. ve Yılmaz, B.C. (2022). Boş Zaman Motivasyon Ölçeğinin Türkçe uyarlaması: Turistik tercihler üzerinden bir değerlendirme. GSI Journals Serie A: Advancements in Tourism, Recreation and Sports Sciences (ATRSS), 5(2): 107-123.

Vapur, M. ve Sevin, H. D. (2021). Boş Zaman Tatmin Ölçeğinin Türkçe formunun güvenirlik ve geçerlilik çalışması. Journal of Tourism and Gastronomy Studies, 9(1), 409-425.

Akgül, B. M. (2011). Farklı kültürlerdeki bireylerin boş zaman aktivitelerine yönelik tutumlarının değerlendirilmesi: Ankara-Londra örneği (Doktora tezi). Gazi Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Akgül, B. M. ve Gürbüz, B. (2011). Boş Zaman Tutum Ölçeği: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Gazi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi , 16 (1) , 37-43.

Ayyıldız Durhan, T. ve Karabulut, M. (2025). Boş zaman yalnızlığını ölçmek: Psikometrik bir yaklaşım. The Online Journal of Recreation and Sports, 14(4), 375385. https://doi.org/10.22282-tojras.1664213-4719191

Çevik, H., Özcan, Ö. ve Munusturlar, S. (2018). Boş Zaman Yoluyla Stresle Baş Etme İnancı Ölçeği Ve Boş Zaman Yoluyla Stresle Baş Etme Strateji Ölçeği’nin Faktör Yapısının Türkiye Örneklemine Yönelik Sınanması: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Spormetre Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 16(2), 36-50. https://doi.org/10.1501/Sporm_0000000353