Ölçek Kategorileri: 312 Genel Öğretmen Yeterlilikleri

Çırak-Kurt, S. &. Turan-Özpolat, E. (2021) Öz-Düzenlemeli Öğrenme Uygulamaları Öğretmen Öz-Yeterlik Ölçeği’nin Türk kültürüne uyarlanması, E-Uluslararası Eğitim Araştırmaları Dergisi, 12 (1), 36-52. doi: 10.19160/ijer.758926

Sarikaya, İ., ve Sökmen, Y. (2021). Öz-düzenlemeli Öğrenmeye Yönelik Öğretmen Tutumları Ölçeğinin Türkçeye uyarlanması ve sınıf öğretmenlerinin öz-düzenlemeli öğrenmeye yönelik tutumlarının incelenmesi. Erzincan Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 23(1),126-147. https://doi.org/10.17556/erziefd.730175

Atmaca, S. (2006). Fen bilgisi öğretmen adaylarının etkin öğrenme yaklaşımı konusundaki bilgi ve becerilerinin değerlendirilmesi. (Yüksek lisans tezi). Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Kalkan, S. ve Öğülmüş, K. (2020). Özel Eğitim Öğretmenliği Mesleki Etik Ölçeği. Akdeniz Eğitim Araştırmaları Dergisi, 14(34), 553-572. https://doi.org/10.29329/mjer.2020.322.26

Aktan, O. (2021). Özel gereksinimli bireylere yönelik öğretmen sosyal kabul ölçeği’nin geliştirilmesi, geçerlik ve güvenirlik çalışması. Trakya Eğitim Dergisi, 11(1), 315-332. https://doi.org/10.24315/tred.712982

Ünal, E. ve İlhan, E. L. (2023). Özel Gereksinimli Bireylerin Eğitimine Yönelik Öğretmen Öz Yeterlik Ölçeği’nin Geliştirilmesi: Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 21(3), 1883-1902. https://doi.org/10.37217/tebd.1318130

Aydın, Y. Ç., Uzuntiryaki, E., Temli, Y. ve Tarkın, A. (2013). Özyeterlik Kaynakları Ölçeği'nin Türkçe'ye uyarlanması. İlköğretim Online, 12(3), 749-758.

Akkuzu, N. (2012). Kimya öğretmen adaylarının mesleki yeterlilik düzeylerinin belirlenmesi (Doktora tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.

Ulubey, Ö., Aydin, H. & Toraman, Ç. (2017). Determining to Which Degree Pedagogical Teacher Training Serves the Teaching Profession A Scale Development Study. Transylvanian Review, 36(1), 55-73.

İzci, E. (1999). Ortaöğretim kurumlarında görev yapan öğretmenlerin öğretmenlik meslek bilgisi (pedagojik formasyon) yeterliliklerinin bazı değişkenlere göre incelenmesi (Doktora tezi). İnönü Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Malatya.

Şahin, M., Altıncelep, S. ve Çelenay, E. (2019). Öğretmen adaylarının pedagojik gelişimlerinin ölçülmesi amacıyla geliştirilen bir ölçeğin Türkçe'ye uyarlama çalışması. I. Uluslararası Bilim, Eğitim, Sanat ve Teknoloji (UBEST) Sempozyumu' nda sunulan bildiri. İzmir, Türkiye.

Akkaya, R., ve Özalp, U. (2023). Pedagojik liderlik: Bir ölçek uyarlama çalışması. Millî Eğitim, 52 (240), 2643-2662. https://doi.org/10.37669/milliegitim.1179932”

Orakci, Ş., & Toraman, Ç. (2018). The validity and reability studies of the Scale Attitude toward Pedagogical Teacher Training Programme. MOJES: Malaysian Online Journal of Educational Sciences, 6(3), 49-61.

Usta, M. E., Karakuş, M. (2016). Pedagojik Okuryazarlık Ölçeğinin geliştirilmesi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 24(1), 133-146.

Adıgüzel, A. (2017). The relationship between teacher candidates’ pedagogical competence perceptions and their attitudes about teaching profession. Turkish Journal of Education, 6(3), 113-127. https://doi.org/10.19128/turje.296481

Kazancı Tınmaz, A. (2013). Öğrenci görüşlerine göre öğretim elemanlarının pedagojik yeterlikleri. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi) Ondokuz Mayıs Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Samsun.

Özcan, G. (1998). İlköğretim okullarının birinci sınıflarında görevli sınıf öğretmenlerinin pekiştireç kullanmayla ilgili tutumları (Yüksek lisans tezi). Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bolu.

Kardeş, B., Onuray-Eğilmez, H. (2017). Piyano Eğitimine Yönelik Bilişsel Başarı Testi geliştirme çalışması. International Journal of Human Sciences, 14 (4), 4671-4677.

Erdemir, N. ve Bakırcı, H. (2010). Portfolyonun değişik yerleşim birimlerinde uygulanabilirlik ölçeğinin geçerlik ve güvenirlik çalışması. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi , 9 (32) , 75-91 .

Eryılmaz, A. ve Bek, H. (2018). “Pozitif Öğretmen Ölçeği” öğretmen formunun geliştirilmesi. Kastamonu Education Journal, 26, 1297-1306. doi:10.24106/kefdergi.369825

Kılıç, Ç. ve İncikabı, L. (2013, Ocak). Öğretmenlerin Problem Kurma İle İlgili Öz-Yeterlik İnançlarının Belirlenmesine Yönelik Ölçek geliştirme çalışması. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 35, 223-234..

Kayır, G., & Toraman, Ç. (2021). Development of Curriculum Changes Perception Scale and Teachers’ Perceptions of Curriculum Changes. Educational Policy Analysis and Strategic Research, 16(2), 7–24. http://dx.doi.org/10.29329/epasr.2020.345.1

Otrar, M. ve Abbasoğlu, B. (2016). İlkokul ve ortaokul öğretmenleri için Rehberlik Faaliyetlerine Yönelik Bir Tutum Ölçeği geliştirme çalışması. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 5(Özel Sayı), 145-156.

Kazel, Y. (2001). Erinlik grubu öğrencilerinin risk almaya yönelik davranışı ve öğretmenlerinin algılaması (Yüksek lisans tezi). Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kocaeli.

Çam, A. & Kiriş Avaroğulları, A. (2021). Senaryo Temelli Epistemik Düşünme Ölçeğinin Türkçeye Uyarlanması. Uluslararası Beşeri Bilimler ve Eğitim Dergisi, 7(16), 587-611.