Ölçek Kategorileri: 30 Eğitim Bilimleri ve Öğretmen Yetiştirme

Özdoğan, Y. (2013). Adolesanların yeme davranışı ve beslenme bilgilerini saptamaya yönelik ölçek geliştirme çalışması (Yayınlanmamış dktora tezi). Ankara Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Dikmenli, Y., Yakar, H., Konca, A. S. (2018). Development of Disaster Awareness Scale: A validity and reliability study. Review of International Geographical Education, 8 (2), 206 – 220.

Kunt, H. (2013). Ağaç ve Çevreye Yönelik Tutum Ölçeği geliştirilmesi. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 38, 253-262.

Fidan, M., Mutluer, C., & Fidan, M. (2023). Development of a scale for measuring university students’ attitudes toward oral health. European Oral Research. https://doi.org/10.26650/eor.20241312721

Temli-Durmuş, Y. (2016). Sınıf Öğretmeni Adaylarının Ahlâk Eğitimine Yönelik Yeterlik Algıları Ölçeğinin Geliştirilmesi: geçerlik ve güvenirlik çalışması. Iğdır Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 10, 205-216.

Tekin, İ. (2022). Ahlak okuryazarlığı ölçeğinin geliştirilmesi: geçerlik ve güvenirlik çalışması . Marife Dini Araştırmalar Dergisi , 22 (1) , 43-66 . DOI: 10.33420/marife.1104203

Ekmekçioğlu, E., - Aydoğan, E., 2019. Ahlaki Uzaklaşma Ölçeğinin Geçerlilik Ve Güvenilirlik Çalışması, Üçüncü Sektör Sosyal Ekonomi Dergisi, 54(2), 701-712

Sağlam, H. İ. (2014). Aile Birliğini Önemseme Ölçeği'nin geliştirilmesi ve öğrencilerin aile birliğini önemseme düzeylerinin incelenmesi. Çağın Sorunları Karşısında Eğitim Sempozyumu Kitabı (s.363-388). Erzurum: Bayburt Üniversitesi Yayınları.

Cavkaytar, A. , Ardıç, A. ve Aksoy, V. (2014). Aile Gereksinimlerini Belirleme Aracının Geçerlik ve Güvenirliğinin Güncellenmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 15 (02) , 1-14 . https://doi.org/10.1501/Ozlegt_0000000195

Özaydın, L., Karaçul, F. E., Kayhan, N., Büyüköztürk, Ş., Karahan, S., & Simeonsson, R. J. (2021). Assessing needs of parents with children with disabilities in Turkey. Psycho-Educational Research Reviews, 10(3), 255-267. https://doi.org/10.52963/PERR_Biruni_V10.N3.16

Özaydin, L., Karaçul, F. E., Kayhan, N., Büyüköztürk, S., Karahan, S. and Simeonsson, R. J. (2021). Assessing needs of parents with children with disabilities in Turkey. Psycho-Educational Research Reviews, 10(3), 255-267. https://www.doi.org/10.52963/PERR_Biruni_V10.N3.16

Lindberg, N. ve Demircan, A. N. (2013). Ortaöğretim okullarında aile katılımının değerlendirilmesi: Aile Katılım Ölçeği Veli ve Öğretmen Formlarının Türkçeye uyarlanması. Cumhuriyet International Journal of Education-CIJE, 2(3), 64-78.

Ahmetoğlu, E., Acar, İ. H., Sezer, T., ve Akşin-Yavuz, E. (2018). Aile Katılımı Ölçeğinin Türk kültürüne uyarlanması. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 18 (1), 1-20.

Yavuz-Güler, Ç. (2014). Öğretmen Adayları için Aile Katılımına Yönelik Tutum Ölçeğinin geliştirilmesi: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Bartın Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 3(2), 213-232. http://dx.doi.org/10.14686/BUEFAD.201428179

Atabey, D. ve Tezel-Şahin, F. (2011). Aile Öğretmen İletişim ve İşbirliği Ölçeği. Kastamonu Eğitim Dergisi, 19(3), 793-804.

Kaner, S. (2001). Aile Stresini Değerlendirme Ölçeği (The Questionnaire on Resource and Stress-F) Faktör Yapısı, Güvenirlik ve Geçerlik Çalışmaları. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 34(1), 1-10.

Eşği, N. (2014). Aile-Çocuk İnternet Bağımlılık Ölçeği'nin Türkçe'ye uyarlanması: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Kastomonu Eğitim Dergisi, 22(2), 807-839.

Cavkaytar, A., Adıgüzel, O. C. ve Ceyhan, E. (2017). Ailelerin Zihinsel Yetersizliği Olan Çocukların Yetersizliği ve Eğitimleriyle İlgili Bilgi Düzeylerinin Belirlenmesine Yönelik Ölçme aracının geliştirilmesi. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi , 16(60), 46-59.

Işıkcı, G. (2018). Pre-service Early Childhood Educators’ Working with Families Self-Efficacy in Relation to Taking a Parent Education Course (Tez No. 511370) [Yükseklisans tezi, Orta Doğu Teknik Üniversitesi]. Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi.    

Kaya, A., Yöntem, M.K. (2021). Adaptation of AIR self-determination scale – educator version to Turkish (AIR SDS-TR). International Electronic Journal of Elementary Education, 4(1), 79-86. https://doi.org/10.26822/iejee.2021.230.

Kandemir, M. (2010). Akademik erteleme davranışını açıklayacı bir model (Yüksek lisans tezi). Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Kızılkaya H., ve Doğan İ., (2022). Üniversite öğrencilerine yönelik Akademik Aidiyet Ölçeğinin geliştirilmesi: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Yükseköğretim ve Bilim Dergisi/ Journal of Higher Education and Science, 12(1), 60-68. https://doi.org/10.5961/higheredusci.954289

Kızılkaya H. & Doğan İ., (2022). Üniversite öğrencilerine yönelik Akademik Aidiyet Ölçeğinin geliştirilmesi: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Yükseköğretim ve Bilim Dergisi/Journal of Higher Education and Science, 12(1), 60-68. https://doi.org/10.5961/higheredusci.954289

Avcı, S., ve Erden, M. (2013). Akademik Alanda Arzuların Ertelenmesi Ölçeğinin Türkçe formunun geçerlik ve güvenirlik çalışması. Marmara University Atatürk Education Faculty Journal of Educational Sciences, 28(28), 1-10.

Bozgün, K. ve Başgül, M. (2018). Akademik Azim Ölçeğinin Türkçeye uyarlanması: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 6(85), 435-445. doi: http://dx.doi.org/10.16992/ASOS.14521