Ölçek Kategorileri: 30 Eğitim Bilimleri ve Öğretmen Yetiştirme

Yıldırım, R. (2020). Din Öğretiminin Ötekileştirme Eğilimini Önleme Düzeyi Ölçeği: Geçerlik Güvenirlik Çalışması. Tokat İlmiyat Dergisi. 8(2). 547-572. https://doi.org/10.5281/zenodo.4399231

Erdem, A. ve Erdem, M. (2014). “DinleİzleAnlat” Dinleme ve Konuşma Yeterlikleri Ölçeğinin geliştirilmesi. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi. Journal of Research in Education and Teaching 3(4), 418-432.

Şahin, A., & Aydın, G. (2009). İlköğretim 6. sınıf öğrencilerinin Türkçe dersi dinleme becerisi farkındalıklarının belirlenmesine yönelik bir anket geliştirme. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 2(9), 454-464.

Yalçın, G. ve Özcan, M. (2022). Dinleme Becerisi Ölçeğinin geliştirilmesi: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 19(3), 1231-1242. Doi: 10.33437/ksusbd.1214707

Onder, R. , Aytan, N. & Unlu, S. (2015). Validity and reliability dtudy of listening skill attitude scale . International Journal of Educational Researchers , 6 (2) , 43-4

Melanlıoğlu, D. (2013). Ortaokul Öğrencileri için Dinleme Kaygısı Ölçeğinin Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 6(11), 851-876.

Aydın, A. İ, Demircan, U.,& İnnalı, H.Ö.(2015). Developing the secondary school student's Listening/Watching Self Efficiency According Scale. International Journal of Languages' Education and Teaching, , p. . Doi: 10.18298/ijlet.313.

Kurudayıoğlu, M., ve Kana, F. (2013). Türkçe öğretmeni adaylarının dinleme becerisi ve dinleme eğitimi özyeterlik algıları. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 9(2), 245-258.

İrgin, P. (2011). Listening strategies used by Turkish students learning English as a foreign language: The development of "Listening Strategy Inventory" (Master's thesis). Mersin University Department of English Language Teaching, Mersin.

Kaya, M. F. (2014). Dinleme Türleri Ölçeğinin Türk kültürüne uyarlanması, dil geçerliği ve faktör yapısının belirlenmesi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 14(3), 323-342.

Pehlevan, Z., ve Daşdan, E. N. A. (2017). Beden Eğitiminde Disiplin Sağlama Stratejileri Ölçeğinin Türk öğrenciler için geçerlik ve güvenirlik analizi. Sport Sciences, 12(2), 14-23.

Özden- Özcan, H. (2008). İlköğretim okulu yöneticilerinin okuldaki disiplin yaklaşımları (Yüksek lisans tezi). Yeditepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.

Terzioğlu, F., Aktaş, D., Ertuğ, N. ve Boztepe, H. (2019). Disiplinlerarası Eğitim Algısı Ölçeğinin (DEAÖ) Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması. Hemşirelikte Eğitim Ve Araştırma Dergisi, 16(1), 15-20. doi: 10.5222/HEAD.2019.015

Karahan, E., Albayrak-Sarı, A. ve Canbazoğlu-Bilici, S. (2017). Disiplinlerarası Öğretime Yönelik Algı Ölçeğinin Türkçe’ye uyarlanması: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. IV. International Eurasian Educational Research Congress içinde (s.740-741). Denizli: Pamukkale Üniversitesi.

Uzeli, Ü. Ş., Yapar, D., Aydemir, N., & Küçükler, F. K. (2023). Validity and Reliability Study of the Turkish Version of the Michigan Revised Diabetes Knowledge Test and Its Relationship with the Turkish Health Literacy Scale-32 Scores. Cyprus Journal of Medical Sciences, 8(5).

Sarışan-Tungaç, A., Alıcı, D. ve Ünaldı-Coral, M. N. (2016). Doğa Deneyimine Dayalı Çevre Eğitimine Yönelik Özyeterlik Algısı Ölçeğinin geliştirilmesi: Geçerlik ve güvenirlik çalışmaları. Journal of Turkish Studies, 11(19), 693-693.

Tahiroğlu, M. (2011). İlköğretim 4. sınıf sosyal bilgiler dersinde doğa sevgisi, temizlik ve sağlıklı olma değerlerinin öğretimi ve değerlere ilişkin öğrenci tutumlarının belirlenmesi (Doktora Tezi). Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Ardahan, F. ve Mert, M. (2013). Bireyleri Doğa Yürüyüşü Yapmaya Motive Eden Faktörler Ölçeği ve bu faaliyetlere katılarak elde edilen faydalar ölçeğinin Türk popülasyonu için geçerlilik güvenirlik çalışması. International Journal of Human Sciences, 10 (2), 338-355.

Bektaş, F., Kural, B. ve Orçan, F. (2017). Doğaya Bağlılık Ölçeğinin Türkçe Uyarlaması: Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması. Niğde Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 11(1), 77-86.

Çakır, B., Karaarslan, G., Şahin, E., & Ertepınar, H. (2015). Adaptation of Nature Relatedness Scale to Turkish. Elementary Education Online, 14(4), 1370-1383. doi: http://dx.doi.org/10.17051/io.2015.95299

Benli, T. E., & Aksoy Derya, Y. (2021). Turkish validity and reliability study of Paternal Antenatal Attachment Scale. Perspectives in psychiatric care, 57(1), 295-303.  https://doi.org/10.1111/ppc.12563

Aydemir B. (2011). Dokunmatik ekran kullanımının öğrencilerin bilgisayar kullanımına ve eğitsel bilgisayar oyunlarına yönelik tutumlarına etkisinin araştırılması (Yüksek lisans tezi). Ege Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, İzmir.

Özüdoğru, M. ve Bümen, N. T. (2016). Dokuzuncu sınıf öğrencilerinin matematik başarılarının yordanması. Ege Eğitim Dergisi, 17 (2), 377-398.

Demirtaş, B. (2006). Sık sık uygulanan sürpriz sınavların öğrenci başarısına etkileri(Yüksek lisans tezi). Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

Taş, A. ve Çetiner, A. (2011). Ortaöğretim Okulu Müdürlerinin Dönüşümcü Liderlik davranışlarını gerçekleştirme durumlarına ilişkin öğretmen görüşleri. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 9(2), 369-392.