Ölçek Kategorileri: 30 Eğitim Bilimleri ve Öğretmen Yetiştirme

Şengül, M. (2013). Ortaokul öğrencilerine yönelik “Yazma Öz Yeterlikleri Ölçeği” geliştirme çalışması. Türkiye Sosyal Araştırmalar Dergisi, 17(1), 81-94.

Yılmaz-Soylu, M. ve Akkoyunlu, B. (2019). Yazma öz-yeterlik ölçeğinin Türkçe'ye uyarlanması. Kastamonu Eğitim Dergisi 27(5), 2233-2242. doi:10.24106/kefdergi.3423

Tekşan, K. ve Süğümlü, Ü. (2018). Yazma Özerkliği Ölçeği: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim (TEKE) Dergisi, 7(4), 2591-2607.

Tekşan, K. ve Süğümlü, Ü. (2018). Yazma Özerkliği Ölçeği: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim Dergisi, 7(4), 2591-2607.

Özbay, A. (2008). Yabancı dilde bilgilendirici yazma alanında öz düzenleme becerilerinin kullanımı ve başarı arasındaki ilişki (Doktora tezi). Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

Göçer, A. (2014). Yazma Tutum Ölçeği’nin (YTÖ) Türkçeye uyarlanması: geçerlik ve güvenirlik çalışması. Kastamonu Eğitim Dergisi, 22(2), 515-524.

Akaydın, Ş. (2015). Lise öğrencilerine yönelik Yazma Tutum Ölçeği: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 12(32), 246-261.

Çelikkaleli, Ö. ve Yıldırım, K. (2015). Yazmaya Yönelik Öz-Düzenleme Yetkinliği Ölçeği’nin Türkçe uyarlama çalışmaları. International Online Journal of Educational Sciences, 7(4), 223-236. doi: http://dx.doi.org/10.15345/iojes.2015.04.015

Polat, M. (2017). Akademisyenlerin yabancı dil bilgisi seviye tespit sınavı’nın (YDS) içeriği ve ket vurma etkisine ilişkin görüşleri (Doktora tezi). Osmangazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir.

Polat, M. (2017). Akademisyenlerin yabancı dil bilgisi seviye tespit sınavı’nın (YDS) içeriği ve ket vurma etkisine ilişkin görüşleri (Doktora tezi). Osmangazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir.

Ünlü, H. (2011). Okul öncesi dönem çocuklar için Yeme Davranışı Değerlendirme Ölçeğinin Türk çocuklarına uyarlanması (Yüksek lisans tezi). Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Hithit, M. (2021). Lise Öğrencilerinin Çevreye Dönük Tutumlarının Yeni Çevresel Paradigma Ölçeği ile İncelenmesi. Muhakeme Dergisi, 4 (1) , 46-58. https://doi.org/10.33817/muhakeme. 894779

Sule Cekic & Meltem Arslan (2022) Validity and reliability study for the Turkish adaptation of the Parent Satisfaction Questionnaire with Neonatal Hearing Screening Programs. Hearing, Balance and Communication, 20 (3), 166-171. DOI: 10.1080/21695717.2022.2051303

Gömleksiz, M. N. (2005). Yeni ilköğretim programının uygulamadaki etkililiğinin değerlendirilmesi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 5(2), 371 - 384.

Rençber, İ. (2008). Yeni ilköğretim programının uygulanmasında karşılaşılan sorunlara ilişkin müfettiş, yönetici ve öğretmen görüşleri (Yüksek lisans tezi). Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya

Arslan, M. (2009). Yeni ilköğretim programının uygulanmasında ilköğretim okulu yöneticilerinin öğretimsel liderlik rollerine ilişkin öğretmen görüşleri.(Yüksek lisans tezi). Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Gürkan, G., & Kahraman, S. (2022). Adaptation of the Next Generation Science Classroom Questionnaire for Middle School Students to Turkish: A Validity and Reliability Study. International Journal of Academic Research in Education (IJARE), 8(1), 33-50.

İpekoğlu, H., Üçgül, İ. ve Yakut, G. (2014). Yenilenebilir Enerji Algısı Anketi: Güvenirlik ve geçerliği. Yekarum e-Dergi, (2)3, 20- 26

Guven, G. & Sulun, Y. (2017). Pre-service teachers' knowledge and awareness about renewable energy. Renewable and Sustainable Energy Reviews, 80, 663–668.

Güneş, T., Alat, K. ve Gözüm, A. İ. C. (2013). Fen öğretmeni adaylarına yönelik yenilenebilir enerji kaynakları tutum ölçeği: Geçerlilik ve güvenirlik çalışması. Eğitim Bilimleri Araştırmaları Dergisi - Journal of Educational Sciences Research, 3 (2), 269-289. http://dx.doi.org/10.12973/jesr.2013.3214a

Çimen, İ. & Yücel, C. (2017). Innovative behavior scale (IWB): Adaptation to Turkish culture. Cumhuriyet International Journal of Education, 6(3), 365–381.

Kocasaraç, H., & Karataş, H. (2018). Yenilikçi öğretmen özellikleri: bir ölçek geliştirme çalışması. Uşak Üniversitesi Eğitim Araştırmaları Dergisi, 4(1), 34-57.

Aslan, H. ve Kesik, F. (2016). Yenilikçi okul ölçeğinin geliştirilmesi: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 22(4), 463-482. doi: 10.14527/kuey.2016.018

Kart, S., Parlar, H. (2022). Yenilikçi Okul: Bir Ölçek Geliştirme Çalışması. Milli Eğitim Dergisi, 51(236), 3443 – 3470. https://doi.org/10.37669/milliegitim.1020284

Büyükikiz, K.K., Uyar, Y., & Balcı, A. (2013). A Writing Self-Efficacy Scale for Non-Native Students of Turkish Origin: A Validity and Reliability Study. International Online Journal of Educational Sciences, 5 (2), 302-313.