Ölçek Kategorileri: 145 Aile İlişkileri, Ebeveynlik ve Aile Danışmanlığı

Kaya, İ. ve Hamamcı, Z. (2011). Anne-Babaların Akılcı Olmayan İnançları Ölçeğinin geliştirilmesi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 11(3), 1149-1165.

Karakaya-Dohman, N. K. ve Ömeroğlu, E. (2023). Anne-babaların Çocukların Sosyal Medya Kullanımlarına Yönelik Görüşleri Ölçeği: Geçerlilik güvenirlik çalışması. Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 43(2), 857-881. https://doi.org/10.17152/gefad.1207419

Karakulak-Aydemir, H., Alparslan, Ö.(2016). Anne-Bebek Bağlanma Ölçeğinin Türk toplumuna uyarlanmasi: Aydın örneği. Journal Of Contemporary Medicine, 6(3), 188-199.DOI: 10.16899/ctd.45668

Aydemir-Karakulak, H. (2009).Anne-Bebek Bağlanma Ölçeğinin Türk toplumuna uyarlanması (Aydın örneği). (Yüksek lisans tezi). Cumhuriyet Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Sivas.

Onaylı, S., Erdur-Baker, Ö. ve Aksöz, İ. (2010). The Turkish adaptation of the Mother-Adult Daughter Questionnaire. Procedia Social and Behavioral Sciences, 5, 1516-1520. doi:10.1016/j.sbspro.2010.07.318

Özerk, H. (2006). Anababaların çocuk yetiştirmeye ilişkin tutumlarının, bilgi düzeylerinin ve 11-18 yaş grubu öğrencilerin kendilerini değerlendirmelerinin incelenmesi. (Doktora tezi). Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Aydın, N., Yazici, E., Dönmez, M., Noyan- Ahlatcıoğlu, E., Yavuzlar-Cıvan, H., Dülgeroğlu, D., & Yazici, A .(2017). Annelerin Çalışmasına Yönelik Tutum Ölçeği: Geçerlilik ve güvenilirlik çalışması. Sakarya Tıp Dergisi,7(3), 138-144.

Geçkil, E., Koçak, V., Altuntuğ, K. & Ege, E.  (2016) Annelerin Doğum Sonu Güvenlik Hisleri Ölçeği. Anadolu Hemşirelik ve Sağlık Bilimleri Dergisi, 19 (4), 0-0. https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/275549

Karabulut, H. ve Şendil, G. (2017). Annelik Bekçiliği Ölçeği'nin (ABÖ) Türkçe'ye uyarlanması. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi. 16(61), 686-699.

Karabulut, H. ve Şendil, G. (2017). Annelik Bekçiliği Ölçeği’nin (ABÖ) Türkçe’ye uyarlanması. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 16(61), 686-699.

Ünal, E.(2024). Annelik kararsızlığı ölçeği’nin türkçe’ye uyarlaması ve bazı demografik-obstetrik değişkenler ile depresyonun annelik kararsızlığı üzerine etkisi (Tez No. 853568)  [Doktora tezi, İnönü üniversitesi]. Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi.

Yiğit, F., Arpacı-Kızıldağ, İ. (2023). Primipar gebelere son trimesterde farklı iki yöntem (Yüzyüze/ Web Tabanli) ile verilen eğitimin annelik rolünü kazanmalarına etkisi (Tez No. 785426)  [Doktora tezi, Hasan Kalyoncu Üniversitesi]. Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi.

Taşkın- Ilıcalı, E. (1999). Maternal representations during pregnancy and early matherhood (Master’s thesis). Boğaziçi University, İstanbul.

Tuncer, M., & Oskay, Ü. Y. (2023). The Validity and Reliability of the Perceived Maternal Parenting Self-Efficacy Scale: Turkish Version. CURARE Journal of Nursing, (1), 17-22. https://doi.org/10.26650/CURARE.2023.003

Özmen, T. (2021) Astımlı Çocuklar İçin Aile Yönetimi Ölçeğinin Türkçe geçerlik güvenirlik çalışması (Tez No. 683076) [Yüksek Lisans Tezi]. Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi.

Teze, S., Arslan, E. (2016). Ayrılık Kaygısı Değerlendirme Ölçeği Çocuk/Ebeveyn Formu geçerlik ve güvenirlik çalışması. International Journal of Social Science, 48 (81), 333-344. http://dx.doi.org/10.9761/JASSS3481

Güleç, D. (2010). Baba-Bebek Bağlanma Ölçeği'nin Türk toplumunda geçerlik ve güvenirliğinin incelenmesi (Yüksek lisans tezi). Ege Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İzmir.

Çiçek Özdemir S. , Kan A.(2022). Baba adayları için doğuma katılmaya yönelik tutum ölçeği geliştirme: geçerlik ve güvenirlik çalışması. Journal of Nursology, 25(3), 146-152 . https://doi.org/ 10.5152/JANHS.2022.936036

Yılmaz Olcay, F.E. & Kalı Soyer, M. (2022). Baba bakım verme ve bağlanma stilleri ölçeğinin Türkçeye uyarlanması. Turkish Studies – Social Sciences. 17(6), 1309-1324. https://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.62108

Ünlü, Ş. (2010). Being fathered and being a father: Examination of the general pattern of Turkish fathers' and their own fathers' involvement level for children between the ages of 0-8 (Yüksek lisans tezi). Ortadoğu Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

Sımsıkı, H. ve Şendil, G. (2014). Baba Katılım Ölçeği' nin geliştirilmesi. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 13(49), 104-123. http://dx.doi.org/10.17755/esosder.23977

Çelik, H., & Bulut, O. (2019). Examining Turkish adults’ recalled experiences of their father’s presence. Journal of Family Issues, 40(9), 1224-1251.

Güleç, D. (2010). Baba- Bebek Bağlanma Ölçeği’nin Türk toplumunda geçerlik ve güvenirliğinin incelenmesi. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Ege Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İzmir.

Güleç, D. ve Kavlak, O. (2013). Baba- Bebek Bağlanma Ölçeğinin Türk toplumunda geçerlik ve güvenirliğinin incelenmesi. International Journal of Human Sciences, 10( 2 ), 170-181.

Demir, E. ve Aksoy, A.B. (2016). Baba- Çocuk Duygulanım, Yanıt Verme ve Meşguliyet Ölçeği: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. The Journal of Academic Social Science Studies. 3 (45), 381-392.