Ölçek Kategorileri: 145 Aile İlişkileri, Ebeveynlik ve Aile Danışmanlığı

Özdemir, G. (2024). Ebeveyn Teknoferansı Ölçeği’nin geliştirilmesi (Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi.

Özdemir, G. (2024). Ebeveyn Teknoferansı Ölçeği’nin geliştirilmesi (Tez No. 908312) [Yüksek lisans tezi, Gazi Üniversitesi]. Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi.  

Arıkan, G., Üstündağ-Budak, A. M., Akgün, E., Mikolajczak,M., & Roskam, I. (2020). Validation of the Turkish version of the Parental Burnout Assessment (PBA). New Directions for Child and Adolescent Development, 1-18. https://doi.org/10.1002/cad.20375

Karabulut Demir, E. (2007). Ebeveyn Tutum Ölçeği (ETÖ) (Yüksek lisans tezi, İstanbul Üniversitesi, İstanbul). https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi/tezSorguSonucYeni.jsp adresinden edinilmiştir.

Demir, E. K. ve Şendil, G. (2008). Ebeveyn Tutum Ölçeği (ETÖ). Türk Psikoloji Yazıları Dergisi, 11(21), 15-25.

Şendil, T. G., Akyüz, D., & Aktaş, B. E. (2023). Ebeveyn Tutum Ölçeği’nin (ETÖ) 7-11 yaş çocuklarının ebeveynleri için geçerlik sınama çalışması. Psikoloji Çalışmaları, 43(3), 467–498. https://doi.org/10.26650/SP2022-1114227

Arslan, N. ve Erol, S. (2014). Ebeveyn Yemek Zamanı Davranışları Ölçeği’nin Türkçe geçerlik ve güvenirliği . Hemşirelikte Araştırma Geliştirme Dergisi, 16 (3) , 16-27. https://dergipark.org.tr/tr/pub/hemarge/issue/52739/695861

Cüre, S., & Danışman, G. (2015). Ebeveyn Yetiştirme Tarzları Ölçeği - Çocuk Formu' nun Türkiye örneklemine uyarlama çalışması. Çocuk ve Gençlik Ruh Sağlığı Dergisi, 22(2), 81-96.

Demir, S., Gündüz, B. (2014), Ebeveyn Yetkinlik Ölçeğinin Uyarlanması: Geçerlik ve güvenirlik çalışmaları. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 11(25), 309-322.

Saygı, D. (2011). Ebeveyn-Çocuk İlişkisi Ölçeği'nin Türkçeye uyarlanması ve anne-çocuk ilişkisinin bazı değişkenler açısından incelenmesi: İstanbul örneklemi (Yüksek lisans tezi). Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Batıgün, A. D., & Say, G. (2015). Ebeveyn-ergen ilişki niteliği ölçeğinin üniversite öğrencileri için psikometrik özellikleri. Klinik Psikiyatri, 18, 49-58.

Kahraman, S., (2016). Ebeveynin üstün yetenekli çocuğuyla iletişimini geliştirmeye yönelik psikoeğitim programının etkisinin incelenmesi (Doktora Tezi). Fatih Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.

Konar, M. (2023). Ebeveynin Özel Gereksinimli Çocuğunu Kabul Ölçeği’nin geliştirilmesi ve ebeveynin özel gereksinimli çocuğunu kabulünün bazı değişkenler açısından incelenmesi (Yüksek lisans tezi, Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi.

Apaydın Cırık, V., & Aksoy, B. (2023). Ebeveynler İçin Alfa Kuşağı Ölçeği: Geliştirme ve psikometrik değerlendirme. Türkiye Klinikleri Hemşirelik Bilimleri Dergisi, 15(2), 329-340. https://doi.org/10.5336/nurses.2022-93045

Artan, İ., Ceylan, Ş., ve Kurnaz-Adıbatmaz, F. B. (2020). Ebeveynler İçin Cinsel İletişim Ölçeği: Güvenirlik ve geçerlik çalışması. Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Fakültesi Dergisi, 7(2), 136-158. http://dx.doi.org/10.21020/husbfd.735860

Yıldız, M. (2019). Okul Öncesi Dönemde Çocuğu olan Ebeveynler için Değerler Eğitimi Yaklaşımlarını Değerlendirme Ölçeği’nin geliştirilmesi ve ebeveynlerin değerler eğitimi yaklaşımlarının belirlenmesi (Tez no. 583582). (Yüksek lisans tezi, Gazi Üniversitesi). YÖK Tez Merkezi.

Arıkan, A. N., & Yıldız Bıçakçı, M. (2025). Regulating Emotions in Parenting Scale: A validity and reliability study in Turkey.  Annales Médico-psychologiques, revue psychiatrique, 183(8), 765-773. https://doi.org/10.1016/j.amp.2024.12.004

Bağcı, S. & Seven, S. (2022). Turkish adaptation of Parents’ Gendered Emotion Beliefs Scale: Validity and reliability study of Turkish parents. International Journal of Educational Research Review,7(1),35-47.

Bağcı, S. (2021). Ebeveynlerin cinsiyete dayalı duygusal inançları ölçeğinin Türkçe'ye uyarlanması: geçerlilik ve güvenirlik çalışması. [Yüksek Lisans Tezi]. Fatih Sultan Mehmet Vakıf Üniversitesi Lisansüstü Eğitim Enstitüsü, İstanbul.

Ünal, H. B. (2017). Ebeveyn çocuk ihmal ve istismarı farkındalık ölçeği'nin geliştirilmesi ve uygulanması (Yüksek lisans tezi). Hacettepe Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Dikeç, G., vd. (2020). Ebeveynlerin Ruhsal Hastalıklarda İçselleştirilmiş Damgalanma Ölçeği’nin Geçerlilik ve Güvenilirliği. Türk Psikiyatri Dergisi, 31(4), 269 – 279. DOI:10.5080/u23728

Çetinkaya, N. E. (2022). Ebeveynlerin sosyal problem çözme becerilerini belirlemeye yönelik bir ölçek geliştirme ve uygulama çalışması (Tez No. 763815) [Doktora tezi, Aydın Adnan Menderes Üniversitesi]. Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi.

Közden, D. (2015). Ebeveynleşme olgusunun depresyon, kaygı, öfke ve obsesif inanış biçimleriyle ilişkisinin incelenmesi (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Ensitütüsü, Ankara.

Karataş, A. , Uzun, N. B. ve Gündüz, B. (2022). Evebeynleşme Ölçeği ergen formu geçerlik ve güvenirlik çalışması. Hatay Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi , 19 (50) , 167-182. https://dergipark.org.tr/tr/pub/hmkusbed/issue/74491/1200449

Özkan Kunduracı, H. K. ve  Aksoy, A. B. (2021). Ebeveynlik Görevleri Kontrol Listesi’nin Türkçeye Uyarlama Çalışması. Yaşadıkça Eğitim, 35(2), 621-639. https://doi.org/10.33308/26674874.2021352313