Ölçek Kategorileri: 102 İletişim, Dil ve Sözel Süreçler

Buluş, M., Atan, A. ve Erten Sarıkaya, H. (2017). Etkili iletişim iecerileri: Bir Kavramsal çerçeve önerisi ve ölçek geliştirme çalışması. International Online Journal of Educational Sciences, 9 (2), 575 - 590. DOI: https://doi.org/10.15345/iojes.2017.02.020

Yahşi, Ö., ve Aydın, İ. S. (2020). Etkili iletişim Özyeterlik Envanteri’nin geliştirilmesi: Geçerlik– güvenirlik çalışması. Uluslararası Dil Eğitim ve Sosyal Bilimlerde Güncel Yaklaşımlar Dergisi (CALESS), 2(1), 257-275.

Çintaş-Yıldız, D. ve Yavuz, M. (2012). Etkili Konuşma Ölçeği: Bir ölçek geliştirme çalışması. Turkish Studies, 7(2), 319-334.

Demircan, U., Kurnaz, B., &Turkel, A. (2023). Study of Development Effective Speech Rubric.  International Journal of Language and Education Research, 5(2), 98-116.

Tosun, M., Güner, R. Y., Hayta, S. B., Akyol, M., & Çelikgün, S. (2021). The level of Expressed Emotion (LEE) Scale (Short Version): The Turkish validity and reliability study in patients admitting to dermatology clinic. Turkish Journal of Science and Health, 2(3), 87-93.

Toplu-Demirtaş, E., Soysal, D. E., Aracı-İyiaydın, A., & Mesut, C. (2023). Making the myths of dating violence visible: Developing a new scale and testing its psychometrics through cross-sectional and longitudinal evidence. Journal of Interpersonal Violence, 0(0), 1-26. https://doi.org/10.1177/08862605231153890

Ergün, N., Göksu, İ., & Sakız, H. (2020). Effects of phubbing: Relationships with psychodemographic variables. Psychological Reports, 123(5), 1578-1613. https://doi.org/10.1177/0033294119889581

Erol, M., KARAKAYA, I. (2020). Günlük Hayata Yönelik Dil Farkındalığı Ölçeğinin geliştirilmesi. International Journal of Assessment Tools in Education, 7(4), 535 – 548. https://doi.org/10.21449/ijate.647488.

Malakcıoğlu, C. (2023). Multidimensional assessment of assertiveness: Assertiveness, passivity, and aggressivity scales. Journal of Psychiatric Nursing, 14(4), 359-368. https://doi.org/10.14744/phd.2023.82956

Şahin, E., Aydın, B. O., Gülşen, M. T., & Kul, S. (2017). Hastanelerde Hastalar Tarafından Belirlenen İletişim Engellerini Ölçen Yeni Bir Ölçeğin geçerlik ve güvenilirliği. Türkiye Halk Sağlığı Dergisi, 15(3), 187-200.

Parlak, M. M., & Köse, A. (2024). Turkish validity and reliability study on the quick aphasia battery. Brain and behavior, 14(1), e3343. https://doi.org/10.1002/brb3.3343

Munis, Ö. B., & Parlak, M. M. (2023). Validity and reliability of the Turkish version of the Holden Communication Scale. Brain and Behavior, 13(9), 1-8.

Köksal, D., & Ulum, Ö. G. (2021). Developing the inventory of ideological components in language learning through factor analysis. ELT Research Journal, 10(1), 27-42.

Eser, F., Bozkurt, B. (2022). İki Dilli Suriyeli Çocuklar İçin Türkçe Temel Kavramlar Ölçeği. Milli Eğitim Dergisi, 51(236), 3471 – 3488. https://doi.org/10.37669/milliegitim.959506

Ersanlı,K. ve Balcı,S. (1998). İletişim Becerileri Envanterinin geliştirilmesi: geçerlik ve güvenirlik çalışması. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 2 (10), 7-12.

Ünal, Ş. (2014). İletişim Becerileri Kontrol Listesi-II'nin (CCC-2) Türkçeye uyarlama çalışması [Yayınlanmamış yüksek lisans tezi]. Hacettepe Üniversitesi, Ankara.

Tuncer, U., Ç. (2008). İnsan kaynaklarının psiko-sosyal bakımdan geliştirilmesi amacıyla hazırlanan gelişim programlarının değerlendirilmesine yönelik bir araştırma: Man Türkiye A.Ş. örneği (Yüksek lisans tezi). Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

Korkut-Owen, F. ve Bugay, A. (2014). İletişim Becerileri Ölçeği’nin geliştirilmesi: geçerlik ve güvenirlik çalışması. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 10(2), 51-64.

Harlak, H., Dereboy, C., & Gemalmaz, A. (2008). Validation of a Turkish translation of the Communication Skills Attitude Scale with Turkish medical students. Education for Health, 21(1), 55-65.

Korkut, F. (1996). İletişim Becerilerini Değerlendirme Ölçeğinin Geliştirilmesi: Güvenirlik ve geçerlik çalışmaları. Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 2(7), 18-23.

Ozmen, F., Akuzum, C., Zincirli, M., & Selcuk, G. (2016). The communication barriers between teachers and parents in primary schools. Eurasian Journal of Educational Research, 66, 26-46. http://dx.doi.org/10.14689/ejer.2016.66.2

Erdem, A. T. ve Alav, O. (2023). İletişim İsteksizliği Ölçeği: Türkçeye Uyarlama, Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması. Abant Sosyal Bilimler Dergisi, 23(3), 1387-1404.

Alyılmaz, S. ve Polatcan, F. (2018). İletişim Kurma İstekliliği Ölçeği: Bir ölçek geliştirme çalışması. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim Dergisi, 7(1), 447-458.

Koca, G. Ş., & Erigüç, G. (2017). İletişim Yeterlilik Ölçeği’nin geçerlik ve güvenilirliği. Uluslararası Yönetim İktisat ve İşletme Dergisi, 13(4), 789-799.

Şahin, E. S., & Derin, S. (2020). İletişimde Çözüm Odaklılık Ölçeği’nin (İÇOÖ) geliştirilmesi, geçerlilik ve güvenilirliği. IBAD Sosyal Bilimler Dergisi, 662-674.