Ölçek Kategorileri: 10 Psikoloji

Hesapçıoğlu, S. T., Çelik, P. C., Özmen, P. S. ve Yiğit, P. İ. (2016). Dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu bulunan çocuklarda Wechsler Çocuklar İçin Zekâ Ölçeği gözden Geçirilmiş Formunun (wçzö-r) incelenmesi: alt testlerin, Kaufman Ve Bannatyne sınıflamalarının yordama gücü. Türk Psikiyatri Dergisi, 27(19), 31-40.

Cırık M., Uğur, S. A. K., ve Öpengin, E. (2020). Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu Olan Çocukların Anadolu-Sak Zekâ Ölçeği profillerinin incelenmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 21(4), 663-685. http://dx.doi.org/10.21565/ozelegitimdergisi.570505

Çelik, C., vd. (2017). Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu’nda Wechsler Çocuklar İçin Zekâ Ölçeği’nin İki Sürümünün Karşılaştırılması ve Okuma Becerilerinin Değerlendirilmesi. Türk Psikiyatri Dergisi, 28(2), 104 – 116.

Tortop, HS. ve Kestanlıoğlu, TK. (2018). Dikkat ve konsantrasyon yeteneği geliştirme öz yeterlik ölçeği . Üstün Zekalılar Eğitimi ve Yaratıcılık Dergisi , 5(1), 70-85 . https://dergipark.org.tr/en/pub/jgedc/issue/38678/441512 adresinden alınmıştır.

Tekşan, K., & Çinpolat, E. (2023). Parental support in language skills development: Scale development and validation. Sakarya University Journal of Education, 13(5), 843–862.

Eskinazi, L. (2003). 5; (0)-7; (12) yaş çocuklarına yönelik dil kullanım yeteneklerini belirleyen ölçeğin oluşturulması ve geçerlilik güvenirlik çalışması (Yüksek lisans). Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Çelikpazu, E. E., & Taşdemir, F. (2022). Grammar Anxiety Scale: The validity and reliability study. Participatory Educational Research, 9(4), 343-366. http://dx.doi.org/10.17275/per.22.94.9.4

Özdemir, A., & Pehlivan-Şişman, E., & Büyükkarcı, K. (2021). Pluralistic approaches to languages and cultures: A scale development study. Journal of Language and Linguistic Studies, 17(Special Issue 2), 848-865.

İnce, A.  Kutlu, İ. ve Koçak, M. F. (2022). Beliren yetişkinlerde din anlayışı ölçeğinin geliştirilmesi: geçerlik ve güvenirlik çalışması. Sakarya Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 24 (46), 607-633.

Özdemir, Ş., & Çelik, R. (2017). Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Dersi Tutum Ölçeğinin geçerlik ve güvenirlik çalışması. Amasya Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 8:7-20.

Akyıldız, S., Kahveci, H.(2022).Din Psikolojisi Dersine Yönelik Tutum Ölçeği formunun geçerlik ve güvenirlik çalışması. Hitit İlahiyat dergisi, 21(2), 1265-1292.

Aksaç, Ş. N. ve Aksaç, A. (2024). Din Temelli Afet Algısı Üzerine Nicel Bir Araştırma. İ. Çapcıoğlu, F. Çapcıoğlu ve R. Çınar (Ed.), Psikososyal Boyutlarıyla Afetler ve Din (s. 25–47). Nobel Akademik Yayıncılık.

Çakmak, A., Çakmak, F., & Aydeni̇z, H. (2022). Din-Bilim İlişkisi Tutum Ölçeği. Cumhuriyet İlahiyat Dergisi, 26(3), 955-970. https://doi.org/10.18505/cuid.1078101

Akça, E. D. ve Yıldız, M. (2020). Dindar insan algısı ölçeğinin geliştirilmesi: Geçerlilik ve güvenirlik çalışması. Bilimname, 43, 409-435.

Sevinç K., Güven M. ve Metinyurt T. (2015). Dindar ve Spiritüel Olmama (DİSOL) Ölçeğinin Türkçe’ye uyarlanması. Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 6, 59-86.

Karaçay, G. (2011). İşsiz bireylerde yaşam doyumu: Eğitim, dini duygulanım ve sistemi meşrulaştırma bakımından bir inceleme (Yüksek lisans tezi). Mersin Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Mersin.

Karaca, F. (1997). Psikolojik açıdan ölüm ve dini inanç ilişkisi (Doktora tezi). Atatürk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzurum.

Özer, G., Özbek, V., Elçi, M., & Aydın, K. (2015). Concurrent validity of different religiosity scales used in researches of marketing ethics and a proposal for a new religiosity scale, Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 13(4), 15-28.

Topuz, İ. (2013). Dindarlık tipolojileri ile benlik saygısı arasındaki ilişki: yetişkinler üzerine bir araştırma. Süleyman Demirel Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, 2013 (30), 35-50.

Akın, A., Altundağ, Y. ve Turan, M. (2014). Dini Bağlılık Ölçeğinin Türkçe'ye uyarlanması. İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi-Journal of the Human and Social Science Researches, 4(2), 367-375.

Ekşi, H. & Sayın, M. (2016, May). The adaptation of Religious Coping Scale into Turkish language: A study of bilingual equivalance, validity and reliability. Paper presented at the AGP Humanities and Social Sciences Conference, BAU International Berlin University, Berlin, Germany.

Abanoz, S. (2023). Dinî Başa Çıkma: Bir ölçek geliştirme çalışması. Eskiyeni, 48, 201-222. https://doi.org/10.37697/eskiyeni.1226612.

Ekşi, H. (2001). Başaçıkma, dini başaçıkma ve ruh sağlığı arasındaki ilişki üzerine bir araştırma: Eğitim, ilahiyat ve mühendislik fakültesi öğrencilerinin karşılaştırılması (Doktora tezi). Uludağ Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bursa.

Güner, A. (2006). Lise öğrencilerinde stres başaçıkma ve dini başaçıkma. (Yüksek lisans tezi). Sakarya Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sakarya.

Yılmaz, S. (1999). 7 - 9 yaş çocuklarının dini bilgi ve duygu gelişimleri üzerinde ailenin etkisi (Yüksek lisans tezi). Ondokuz Mayıs Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Samsun.