Ölçek Kategorileri: 10 Psikoloji

Şişman, F. N. (2011). Yaşlı bireylerin bilişsel durumunu geliştirmede Roy Adaptasyon Modeline temellenen hemşirelik bakımının etkinliği (Yüksek lisans tezi). İstanbul Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Şişman, F. N. ve Kutlu, Y. (2016). Yaşlılarda Uyum Güçlüğünü Değerlendirme Ölçeği’nin (YUGDÖ) geliştirilmesi ve psikometrik özellikleri. Psikiyatri Hemşireliği Dergisi, 7(1), 25-33.

Türkoğlu N, Adıbelli D. (2014). Yaşlılarda Yaşam Kalitesi Ölçeğinin (CASP-19) Türk Toplumuna Adaptasyonu Akademik Geriatri Dergisi, 26: 98-105

Çapa, B. E., Ekşi, H. (2024). Yaşlılık Ayrımcılığı Ölçeği’nin Türkçeye uyarlanması: Geçerlilik ve güvenirlik çalışması. E.İ. Şahin, A. Amanzholova (Eds.). 6. Baskent International Conference on Multidisciplinary Studiesm Proceedings Book inside (s. 535-544). Iksad Publications.

Kara, H. Z., Akyüz, İ., Kutlu, İ., Şahin, Y. (2023). Yaşlılık Dönemi Korkusu Ölçeği: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Sosyal Sağlık Dergisi, 3 (1), 112-126.

Otrar, M. (2016). Yaşlılık ve Yaşlanmaya İlişkin Tutum Ölçeği: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Sosyoloji Dergisi, 36(2), 527-550. DOI 10.16917/iusosyoloji.292680

Karagöz, Y., Karaşin, Y., Filiz, M. & Ateş, M. (2025). Factors affecting the joy of life in old age: A scale development study. Adultspan Journal, 24(1), 4.

Adıgüzel, L. (2023). Yatağa Bağımlı Hastaların Bakım Vericileri için Öz Yeterlilik Ölçeği geliştirilmesi  (Tez No: 785494). (Doktora tezi, Karadeniz Teknik Üniversitesi). YÖK Tez Merkezi.

Yılmaz F., Öztürk M., Kevenk A. (2021). Inpatıent satısfactıon questıonnaıre: Scale Development and relıabılıtyvalıdıty study. Kocaeli Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi, 7(3), 206 – 215. https://doi.org/10.30934/kusbed.826261

Bıyıklı, A. E. (2018). Yatan Hastaların Beslenme Hizmetlerinden Memnuniyet Ölçeği’nin geliştirilmesi ve uygulanması [Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi].

Öztürk, İ., & Öz, B. (2021). Genç erkek ve kadın yol kullanıcılarının yaya ve sürücü davranışları arasındaki ilişkinin araştırılması. Psikoloji Çalışmaları, 41(2), 581-614. https://doi.org/10.26650/SP2020-0045

Serin, G., Öz, C., Öz, B., veLajunen, T.(2018). Türkiye’de yaya tutumları ve yaya davranışları arasındaki ilişkinin incelenmesi. Trafik ve Ulaşım Araştırmaları Dergisi, 1(1), 54-68.

Alçı D., Aydın O., Aydemir Ö. (2019). DSM-5 Yaygın Anksiyete Bozukluğu için şiddet ölçeği Türkçe formunun güvenilirliği ve geçerliliği. Klinik Psikiyatri Dergisi, 22(4), 389 – 395. https://doi.org/10.5505/kpd.2019.97759

Kaya, C. (2022). Measuring anxiety: reliability and validity of the Turkish version of the Generalized Anxiety Disorder Scale and its relationship with academic and mental health outcomes. Mental Health, Religion & Culture, 1-12.

Kaya, C., Umucu, E., Rumrill, P., Chan, F., Muller, V., Bezyak, J. & Iwanaga, K. (2018). Psychometric validation of a Turkish version of the Inventory of Common Problems: A tool for Turkish college counselors. International Journal for the Advancement of Counselling https://doi.org/10.1007/s10447-018-9360-0

Ocak, G., Ocak, İ. & Akyol, N.(2016). A Scale development study to determine The Self-efficacy Perception Of Students On Written Exams. Participatory Educational Research (PER), 3, 53-67.

Deniz, H., & Demir, S. (2024). Yazma Öz Düzenleme Yetkinliği Ölçeği’nin geliştirilmesi: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 22(1), 536-560. https://doi.org/10.37217/tebd.1370391

Demir, T. (2014). Yazma Öz Yeterlik Ölçeğinin Türkçe formunun geçerlik ve güvenirlik çalışması .  e – Kafkas Eğitim Araştırmaları Dergisi , 1 (2) , 28-35 .

Deniz, H., & Demir, S. (2025). Yazma özerkliği algısı ölçeği: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 73, 606–634.

Kaplan Alptekin, T. (2022). Türkçeyi Yabancı Dil Olarak Öğrenenlere Yönelik Yazma Tutum Ölçeğinin geliştirilmesi. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim Dergisi, 11 (1), 302-314.

Hamurcu, P., Şahin, İ. N., & Çelik, A. (2023). Yeme Arzusu Kabullenme ve Davranış Ölçeği’nin Türkçe uyarlamasının geçerlilik ve güvenilirlik çalışması. İstanbul Gelişim Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi, (19), 19-32. https://doi.org/10.38079/igusabder.1109847

Traş, Z., & Gökçen, G. (2021). Yeme Arzusu Ölçeği Kısa Formunun Türk Kültürüne Uyarlanması: Geçerlilik ve güvenirlik çalışması. Ahmet Keleşoğlu Eğitim Fakültesi Dergisi, 3(2), 200-215.

Akkurt, Ş. (2017). Yeme Arzusu Ölçeği geçerlilik ve güvenilirlik çalışması (Tez No. 485506) [Yüksek Lisans Tezi, Üsküdar Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü]. Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi.

Baktıroğlu, G. (2019). Yeme Bozukluğu Değerlendirme Ölçeği’nin yetişkinler üzerinde geçerlik, güvenirlik ve norm çalışması.(Tez no. 587801) (Doktora tezi, İstanbul Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü).

Düşgör, B. & Karaer, D. (2023). Examination of psychometric properties of the Turkish version of The Eating Disorders Diagnostic Scale-DSM5 (EDDS) . Ayna Klinik Psikoloji Dergisi , 10 (1) , 83-100 . https://doi.org/10.31682/ayna.1108509