Alt Boyutlar: Planlama

Bacanlı, H., Sürücü, M. ve İlhan, T. (2013). Başa Çıkma Stilleri Ölçeği Kısa Formunun (BÇSÖ-KF) Psikometrik özelliklerinin incelenmesi: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 13(1), 81-96.

Akın, A., Abacı, R. ve Çetin, B. (2007). Bilişötesi Farkındalık Envanteri’nin Türkçe formunun geçerlik ve güvenirlik çalışması. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 7(2), 655-680.

Kılıç, F. ve Demir, Ö. (2012). Sınıf öğretmenliği öğrencilerinin bilişsel koçluk ve bilişsel esnekliğe dayalı öğretim ortamlarının oluşturulmasına ilişkin görüşleri. İlköğretim Online, 11(3), 578-595.

Gündoğan Çögenli, A. ve Güven, M. (2014). Bilişüstü Öğrenme Stratejileri Belirleme Ölçeğinin geçerlik ve güvenirlik çalışması. Dicle Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi, 22, 283-297.

Yılmaz, M. (2018). Deneye İlişkin Özyeterlik Ölçeği: Türkçe’ye uyarlama, geçerlik ve güvenirlik çalışması. Kastamonu Eğitim Dergisi, 26(2), 475-486. doi:10.24106/kefdergi.389809

Deregözü, A., & Gündoğar, F. (2020). Dil Öğretme Öz Yeterlik Ölçeği geçerlik ve güvenirlik çalışması. Diyalog Freigabe zur Veröffentlichung , 8(2), 431-447. https://dx.doi.org/10.37583/diyalog.845602

Güven Dinmez, S. ve Eroğlu, K. (2022). Gestasyonel diyabetli gebeler için ‘‘Diyabette Niyet, Tutum ve Davranış Ölçeği’’nin Türkçeye uyarlama çalışması. Bandırma Onyedi Eylül Üniversitesi Sağlık Bilimleri ve Araştırmaları Dergisi , 4(1), 30-41. https://doi.org/10.46413/boneyusbad.1058760

Cayır, A. & Ulupınar, S. (2021). A Scale Development Study: Validity and Reliability of the Educational Skills Scale. Research on Education and Psychology, 5(1), 1-13. Retrieved from https://dergipark.org.tr/en/pub/rep/issue/63330/827844

Mutlu, N. , Öztürk, M. ve Aktekin, S. (2019). Farklılaştırılmış Öğretim Öz-yeterlik Ölçeği geliştirilmesi. Trakya Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 21(1), 185-202. DOI: 10.26468/trakyasobed.466734 *

Ağır, A., & Tosun, S. (2023). Group Metacognition Scale in Turkish: Validity and reliability study. HAYEF: Journal of Education, 20(2), 128-136. https://doi.org/10.5152/hayef.2022.50

Manay, F. (2016) Halk Sağlığı Hemşiresinden Memnuniyet Ölçeği (HSHMÖ)’ nin Türkçe geçerlik ve güvenirliği. (Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi). İstanbul Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Utli, H. & Dinç, M. (2022). Hemşireler için Basınç Yaralanması Yönetimi Öz Yeterlilik Ölçeği’nin Türkçe geçerlilik ve güvenirlilik çalışması . İnönü Üniversitesi Sağlık Hizmetleri Meslek Yüksek Okulu Dergisi, 10 (3), 948-964. DOI: 10.33715/inonusaglik.1063082

Feyzioğlu, B., Demirdağ, B., Akyıldız, M. ve Altun, E. (2012). Kimya öğretmenlerinin Laboratuvar Uygulamalarına Yönelik Algıları Ölçeği geliştirilmesi. Türk Fen Eğitimi Dergisi, 9(4), 44-63.

Pamuk, O. N., Onat, A. M., Donmez, S., Mengüs, C., & Kisacik, B. (2015). Validity and reliability of the Lupus QoL index in Turkish systemic lupus erythematosus patients. Lupus, 24(8), 816-821.

Korkmaz, F., & Unsal, S. (2016). Developing the Scale of Teacher Self-Efficacy in Teaching Process. European Journal of Educational Research, 5(2), 73-83.

Bolat, Y. & Köroğlu, M. (2020). Out-of-school learning and scale of regulating out-of-school learning: Validity and reliability study, International Journal of Education Technology and Scientific Researches, Vol: 5, Issue: 13, pp. (1630-1663).

Tepe, D. ve Demir, K. (2012). Okul Öncesi Öğretmenlerinin Öz-Yeterlik İnançları Ölçeği. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 12(2), 137-158.

Erdem, M. ve Meriç, E. (2012). Okul yönetiminde kayırmacılığa ilişkin ölçek geliştirme çalışması. Eğitim Bilimleri Araştırmaları Dergisi, Uluslararası E-Dergi, 2(2), 141-149.

Şahin, M., Altıncelep, S. ve Çelenay, E. (2019). Öğretmen adaylarının pedagojik gelişimlerinin ölçülmesi amacıyla geliştirilen bir ölçeğin Türkçe'ye uyarlama çalışması. I. Uluslararası Bilim, Eğitim, Sanat ve Teknoloji (UBEST) Sempozyumu' nda sunulan bildiri. İzmir, Türkiye.

Akeren, İ., & Çingöz, Y.E. (2023). Sportif Öz Düzenleme Ölçeği (SÖDÖ): Geliştirme, geçerlik ve güvenirlik çalışması. International Journal of Education Technology and Scientific Researches, 8 (23), 1146-1169. http://dx.doi.org/10.35826/ijetsar.592

Sümer, H. C., Sümer, N., Çifci, S. ve Demirutku, K. (2000). Subay kişilik özelliklerinin ölçülmesi ve yapı geçerliği çalışması. Türk Psikoloji Dergisi, 15(45), 15-40.

Bahar, M. A. (2017). 4MAT öğretim düzenine göre gerçekleştirilen üstbilişsel okuma eğitiminin üstbilişsel okuma stratejisini kullanma ve olgusal bilgilendirici metinleri anlama düzeyine etkisi [Yayınlanmamış doktora tezi]. Gazi Üniversitesi, Ankara.

Yeşilkaya, B. (2018). Tip 2 diyabetlilerde yeme davranış modeli ölçeğinin geçerlik ve güvenilirliği ve yaşam kalitesinin değerlendirilmesi (Doktora Tezi). İstanbul Okan Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Yanar, A. İ. ve Toprakcı, E. (2022). Yönetim Süreci Döngü ve Öğelerini Kullanabilme Ölçek Bataryası’nın (YÖSDÖKÖ-B) geliştirilmesi: Geçerlik ve güvenirlik çalışması / The Development of the Scale-Battery using administrative process cycle and ıts elements (suapcıe-b): validity and reliability study . e-Uluslararası Eğitim Araştırmaları Dergisi , 13 (6) , 173-193 .https://doi.org/10.19160/e-ijer.1203763

Çoruk, A. ve Akçay, R. C. (2012). Yönetim Süreçleri Açısından Yöneticilerin Duygu Yönetimi Davranışları Ölçeği. Buca Eğitim Fakültesi Dergisi, 33, 81-94.