Ülkeler: Türkiye

Alkan, C. ve Mevsim, V. (2017). Edinburgh postpartum depresyon ölçeğinin Türk erkeklerinde geçerlik güvenirlik çalışması (Yayımlanmamış Tıpta Uzmanlık Tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir.

Alkan, Ç. (2017). Edinburgh Postpartum Depresyon Ölçeği'nin Türk erkeklerinde geçerlik güvenirlik çalışması (Yayınlanmamış tıpta uzmanlık). Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi, İzmir.

Akın, A., Akın, U., Turan, M. E., Kaya, Ç. ve Altundağ, Y. (2014). The validity and reliability of the Turkish version of the Dispositional Positive Emotion Scales. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 152, 78-81. dx.doi.org/10.1016/j.sbspro.2014.09.158

Bora, M. (2000). Eğitim fakültelerinde uygulanan plastik sanatlar eğitimi programlarının sorunlarını belirleme ve bir program önerisi. (Yüksek lisans tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.

Erkuş, L. (2009). Eğitim fakültelerinin akreditasyon sürecine hazır olma durumuna ilişkin öğretim elemanlarının görüşlerinin değerlendirilmesi. (Yüksek lisans tezi). Kırıkkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kırıkkale.

Özyürek, M. B. (2021). Yeme bozuklukları-15 ölçeğinin Türkçe geçerlilik güvenirlik çalışması. [Tıpta Uzmanlık Tezi]. Balıkesir Üniversitesi.

Güngör, R. (2006). Adaptation of the education participation scale (EPS) for participants in level II literacy courses. (Master thesis). Boğaziçi Üniversity Institute of Social Sciences, İstanbul.

Altunışık, B. (2010). Öğretmenlerin kariyer hedeflerinin eğitim kurumlarındaki kariyer yönetimi uygulamalarına yansıması üzerine öğretmen algıları (Yüksek lisans tezi). Selçuk Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Konya.

Dündar, İ. (2001). Eğitim örgütlerinde iletişim kalitesi (Yüksek lisans tezi). Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eskişehir.

Deregözü, A., ve Gündoğar, F. (2017, 21-22 Aralık). Eğitim Tercihi Motivasyon Ölçeği geçerlik ve güvenirlik çalışması [Bildiri sunumu]. IV. Yıldız Sosyal Bilimler Kongresi, İstanbul, Türkiye.

Okudan, A.Y. (2010). Eğitim yöneticilerinin değerler eğitiminin önemi etkileri ve uygulamalar hakkındaki görüşleri (Yüksek lisans tezi). Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Demirtaş, B. (2018). Sınıf öğretmenlerinin yaratıcılık fenomenine duyarlılığı ile matematiksel düşünme becerileri arasındaki ilişki (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). İstanbul Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Öztürk, T. (2006). Sosyal bilgiler öğretmen adaylarının eğitimde teknoloji kullanımına yönelik yeterliliklerinin değerlendirilmesi(Balıkesir örneği) (Yüksek lisans tezi). Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Çöme, A. (2011).Okul yöneticilerinin eğitimde yaratıcı drama faaliyetlerine ilişkin tutumları (Yüksek lisans tezi). Yeditepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.

Ural, O. (1993). The Reasons for Participating in adult education programs in Turkey (Master's thesis) Boğaziçi University the Institute of Social Sciences, İstanbul.

Kılıçarslan, T. (2009). Öğretmenlerin eğitici kulüp çalışmalarına ilişkin tutumları. (Yüksek lisans tezi). Yeditepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.

Akçınar, S. (2018). Beden eğitimi öğretmenlerinin eğitsel oyun oynatma becerilerinin incelenmesi (Doktora Tezi). İnönü Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Malatya.

Çevik, Y. (2013). Ego Fonksiyonları Değerlendirme Ölçeği'nin Türkiye koşullarına uygun geçerlik, güvenirlik çalışması (Doktora tezi, Marmara Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul). https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi adresinden edinilmiştir.

Yılmaz, E. (2002). Ön-ergenlerde (13-14 yaş) ego-santrik düşüncenin denetim odağı ile ilişkisinin incelenmesi (Yüksek lisans tezi). Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.

Bozkurt, N. (2009). Meme kanseri hastalarında Egzersiz Öz Yeterlilik Ölçeğinin Türkçe geçerlilik ve güvenirliğinin incelenmesi (Doktora tezi). Ege Üniversitesi Sağlık Bilimleri Üniversitesi, İzmir.

Yılmaz,M.(2019).Egzersiz Sağlık İnanç Modeli Ölçeği'nin Türkçe geçerlilik ve güvenilirlik çalışması.

Ersöz G. (2011). Egzersize katılım güdüsü, sürekli optimal performans duygu durumu ve sosyal fizik kaygı düzeyinin egzersiz davranış basamağına ve fiziksel aktivite düzeyine göre irdelenmesi (Doktora tezi). Ege Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İzmir.

Arkan, S. (2008). Ekip çalışmasının etkinliğinde iletişimin rolü:müşterilerle doğrudan ilişki içerisinde olan ekiplerde bir uygulama (Yüksek lisans tezi). Mersin Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Mersin.

Namlu, N. (2001). İlköğretim okulu yöneticilerinin ekip liderliği özellikleri ve iletişim becerilerine dayalı çatışma eğilimleri (Yüksek lisans tezi). Anadolu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir.

Yaghobi, A. (1998).Measuring climate for innovation in teamwork: Adaptation and validation of Team Climate Inventory (TCI) into Turkish (Master’s thesis). Marmara University Social Sciences Institute, İstanbul.