Ölçek Kategorileri: 480 İktisadi ve İdari Bilimler

Önder, Ç. ve Wasti, A. S. (2002). İş güvencesi endeksi ve iş güvencesi memnuniyeti ölçeği: güvenirlik ve geçerlik analizi. Yönetim Araştırmaları Dergisi, 2(1), 23-47.

Dursun, S. (2012), İş güvenliği kültürü: Kavram, modeller ve uygulama. İstanbul: Beta Yayınevi.

Başar U. (2019). Liderin karanlık kişilik özellikleri ile çalışanın tükenmişliği arasındaki ilişkide çalışanın karanlık liderlik algısının aracı rolü: Çok düzeyli bir araştırma (Doktora tezi). Başkent Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

Türen, U., Erdem, H. ve Kalkın, G. (2015). İş yerinde Tekno- Stres Ölçeği: Havacılık ve bankacılık sektöründe bir araştırma. Çalışma İlişkileri Dergisi, 6(1), 1-19.

Yavuz, M. (2018). İş zanaatkârlığı ile bireysel performans çıktıları arasındaki ilişkide çalışanların dışsal prestij ve kurum destek algılarının rolü (Yayınlanmamış doktora tezi). Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.

Ersoy-Kart, M. (2005). Reliability and validity of the Workaholism Battery (Work-BAT): Turkish Form. Social Behavior and Personality, 33(6), 609-618.

Çevik-Tekin, İ. ve Erdoğan, P. (2021). İşkoliliklik Riski Testi (WART) Türkçe Formunun Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması, Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 8(51), 367-380. http://dx.doi.org/10.29228/SOBIDER.50833

Fettahlıoğlu, Ö. O., & Birin, C. (2017). Ölüm katılığı ( rigos mortis) ' na yönelik ölçek geliştirme ve pembe gözlük paradoksunun literatüre yeni bir kavram olarak kazandırılması çalışması. The Journal of Academic Social Science Studies, 2 (55), 313-328. Doi number:http://dx.doi.org/10.9761/JASSS3760

Aylan, S., ve Koç, H. (2017). İşletmelerin Kurumsallaşma Kriterlerinin Belirlenmesine Yönelik Bir Ölçek geliştirme çalışması. Gazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 19(2), 564-585.

Gökmen, S. (1996). İşletmeye Bağlılık Anketini Türkçe'ye uyarlama ve geçerlik ve güvenirlik katsayılarını belirleme çalışması (Yüksek lisans tezi). Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

Koçak, Ö. E. (2021). İşte Kendini Yetiştirme Ölçeğinin meslek grupları arasında ölçüm değişmezliğinin test edilmesi. Ekonomi İşletme ve Maliye Araştırmaları Dergisi, 3(1), 73-84. https://doi.org/10.38009/ekimad.920473

Özdemir, S. (2021). İşyerinde Gelişmeleri Kaçırma Korkusu: Ölçek uyarlama çalışması. Anemon Muş Alparslan Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 9(1), 49-62. https://doi.org/10.18506/anemon.761641

Aytaç, S. ve Başol, O. (2018). İşyerinde Kişilerarası Çatışma Ölçeğinin geçerlik ve güvenirlik çalışması. Yönetim Bilimler Dergisi, 16(32), 471-483.

Hovardaoğlu, S.(1986).İthalata İlişkin Tutumları Ölçmek Amacıyla Tutum Ölçeği geliştirilmesi. Hacettepe Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 4(1-2), 89-98.

Yenilmez, B. (2000). Pazar yönelimi kavramı: Türkiye'de sigorta ve bankacılık sektöründe pazar yönelimi ölçeklerini karşılaştıran bir araştırma (Yüksek lisans tezi). Akdeniz Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Antalya.

Kaygısız, Ü. (2016). Kamu Denetçiliği Kurumu Kurumsal Algı Ölçeği (KDKKAÖ) geçerlilik ve güvenilirlik çalışması. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi , 8 (16) , 19-37 . https//doi.org/10.20875/sb.40564

Erten, Ş., & Türkmen, İ. (2022). Kamu Hizmet Motivasyonu Ölçeği: Türkçe’ye uyarlama, geçerlik ve güvenirlik çalışması. Uluslararası Yönetim Akademisi Dergisi, 5 (3), 652-664 . Doi: 10.33712/mana.1148357

Beyoğlu, A. (2022). Kamu yönetiminde etkinlik ve etkililik çerçevesinde örgütsel verimlilik: Trakya Üniversitesi örneği (Tez No.772995) (Doktora Tezi, Trakya Üniversitesi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi.

Afacan Fındıklı, M. , Okan, G.ve Sığrı, Ü. (2019). Karanlık liderlik ölçeği: Çalışanların algısı üzerine bir ölçeklendirme çalışması . Nitel Sosyal Bilimler , 1 (1), 89-115.

Ermeç Sertoğlu, A. (2014). Karar verme sürecinde tüketici karmaşası (Kaosu): Ölçek geliştirme (Doktora tezi, Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara). https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi adresinden edinilmiştir.

Karagöz, Y., Demir, M., & Günel, Y. (2019). Araç kasko sigortası yaptırırken şirket seçimini etkileyen faktörlerin tespitine yönelik ölçek geliştirilmesi. Balikesir University Journal of Social Sciences Institute, 22(42), 227-253. https://doi.org/10.31795/baunsobed.658826

Acar, A. Z. ve Zehir, C. (2008). Kaynak tabanlı işletme yetenekleri ölçeği geliştirilmesi ve doğrulanması. Dokuz Eylül Üniversitesi İşletme Fakültesi Dergisi, 8(1), 103-131.

Türen, U., Y.Gökmen ve İ.Tokmak (2014). İşletmelerde kaynak temelli bilgi teknolojileri yetkinliği: Bir ölçek uyarlama çalışması. Ege Akademik Bakış, 14(3), 425-439.

Yalçınkaya, P. (2013). Kendini işe kaptırma ölçeği: uyarlama çalışması. Sakarya İktisat Dergisi, 2 (1) , 66-87.

Gök, B. (2022). Kişisel İtibar Ölçeği’nin Türkçe tercümesinin geçerlik ve güvenirlik analizi. Pamukkale Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 52, 81-92. https://doi.org/10.30794/pausbed.1056445