Ölçek Kategorileri: 178 Pozitif Psikoloji

Eryılmaz, A. (2010). Ergenler İçin Öznel İyi Oluşu Arttırma Stratejileri Ölçeğinin geliştirilmesi. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 4(33), 81-88.

Koçyiğit, E.G. (2021). Ergenlerde (12-18 Yaş) Merhamet Ölçeği geliştirme çalışması (yayınlanmamış doktora tezi, Üsküdar Üniversitesi).Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi.

Koçak, V., Erkal-Aksoy, Y., Dügeroğlu, S. (2023).  Turkish validity and reliability study of male genital self-image scale (MGSIS). Urologia Journal, 90(2), 278-285. doi:10.1177/03915603221127091

İnaltekin, T., ve Saka, M. (2019). Fen Bilimleri Öğretmen Adaylarının Öğrenciyi Anlama Öz-Yeterlilik Ölçeği’nin geliştirilmesi: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Eğitim Ve İnsani Bilimler Dergisi: Teori Ve Uygulama, 10(20), 84-129.

Günaydın, N., Özpulat, F., Öztaş, D., & Açıkgöz, İ. (2023). The Validity and Reliability Study of Mental Health Literacy in Young Adults (MHLq). Konuralp Medical Journal, 15(2), 219-227. https://doi.org/10.18521/ktd.1210310

Zavalsız, M., & Şengül, F. N. (2023). Gençliğe Yönelik Dine Bakış Ölçeğinin geliştirilmesi: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Ondokuz Mayıs Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 54, 419–442. https://doi.org/10.17120/omuifd.1238384

Kalafatoğlu, M. R. ve Balcı-Çelik, S . (2020). Genel İyi Oluş Ölçeği Kısa Formu’nun Türkçe’ye uyarlanması: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. OPUS Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi , 15 (25) , 3633-3653 . DOI: 10.26466/opus.644835

Koç, S.,& Kılıç, Y. (2017). Genel Yaşam Tatmini Ölçeği: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. IX. Uluslararası Eğitim Araştırmaları Birliği Kongresi içinde (s.380-395). Ordu: Ordu Üniversitesi.

Tayfur, Ö. (2006). Antecedents of feedback seeking behaviors (Master's thesis). The Graduate School of Social Sciences of Middle East Technical University, Ankara.

Dilmaç, O. (2008). Sınıf öğretmenlerinin görsel sanatlar dersine yönelik öz yeterlilik düzeylerinin belirlenmesi. B. Özer, H. Yaratan ve H. Caner (Ed.), International Conference on Educational Science içinde  (s. 672-681). International on Educational Science, ICES, 08.

Dilmaç, O. (2008). Sınıf öğretmenlerinin görsel sanatlar dersine yönelik öz yeterlilik düzeylerinin belirlenmesi. Proceedings of International Conference on Educational Science, 672-681.

Dönmezoğulları, C. ve Nazlı, S. (2019). Güçlü Yönler Öz Yeterlilik Ölçeği Türkçe formunun geçerlik ve güvenirliği. Anemon Muş Alparslan Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 7(4), 257-265. Doi: 10.18506/anemon.462822

Güney, S. (2011). The Strength Spotting Scale: reliability and validity study in Turkish population. Procedia Social and Behavioral Sciences, 12,126–132. doi:10.1016/j.sbspro.2011.02.017

Bakioğlu, F. ve Eraslan-Çapan, B. (2015). Günlük Amaçlar Ölçeği: Türkçe formunun psikometrik özellikleri. Anadolu Psikiyatri Dergisi, 16(Ek1), 64-72.

Yıldırım, M., ve Özaslan, A. (2022).Hayat Sevgisi Ölçeği: Türkçe Uyarlamasının Psikometrik Analizi ve İyi Oluş ve Kişilik ile ilişkisinin incelenmesi. Gazi Medical Journal, 33, 158-162.

Aydın, C., Kaya, M. ve Peker, H. (2015). Hayatın anlam ve amacı ölçeği: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Ondokuz Mayıs Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, (38), 39-55.

Kahleoğulları, G. (2017). Hayatta Amaç Ölçeği, Hayatta Anlam Anketi Ve Yaşam Yönelimi Testi Revize Türkçe versiyonunun geçerlik, güvenirliği ve faktör yapısı. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Hasan Kalyoncu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Gaziantep.

Kahleoğulları, G. (2017). Hayatta Amaç Ölçeği, Hayatta Anlam Anketi Ve Yaşam Yönelimi Testi Revize Türkçe versiyonunun geçerlik, güvenirliği ve faktör yapısı. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Hasan Kalyoncu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Gaziantep.

Bugay, A. ve Demir, A. (2010). A Turkish version of Heartland Forgiveness Scale. Procedia Social and Behavioral Sciences, 5, 1927–1931. doi:10.1016/j.sbspro.2010.07.390

Bulut, A., & Sengul, H. (2023). Validity and Reliability of the Turkish Version of the Physicians Spiritual Well-Being Scale. Medical Bulletin of Haseki/Haseki Tip Bulteni, 61(4), 215-223.  https://doi.org/10.4274/haseki.galenos.2023.9053

Güven, P. (2015). Üniversite öğrencilerinde yaşamın amacı ve anlamı ile yaşam doyumu ve yakın ilişkiler (Yüksek lisans tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.

Calışkan, H., & Sağlam, H. İ. (2012). A study on the development of the Tendency to Tolerance Scale and an analysis of the tendencies of primary school students to tolerance through certain variables. Educational Sciences: Theory and Practice, 12(2), 1440-1446.

Çalışkan, H., & Çavuş, E. (2020). Hoşgörü Eğilim Ölçeği yetişkin formu: Geçerlilik ve güvenirlik çalışması. Değerler Eğitimi Dergisi, 18(40), 181-205. https://doi.org/10.34234/ded.731250

Taş, H. (2018). Hoşgörü tutum ölçeği: bir ölçek geliştirme çalışması. Turkish Studies, 13(4), 1169-1192. http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.12884

Demirci, İ. & Ekşi. H. (2018). Keep calm and be happy: A mixed method study from character strengths to well-being. Educational Sciences: Theory & Practice, 18(29), 303–354. http://dx.doi.org/10.12738/estp.2018.2.0799 Demirci, İ. (2017). Huzurlu ve mutlu yaşamın değerler ve karakter güçleri bağlamında karma bir araştırmayla incelenmesi (Doktora tezi). Marmara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.