Ölçek Kategorileri: 10 Psikoloji

Arık, R. S. & Yılmaz, K. (2022). Edinilmiş ihtiyaçlar ölçeği: geçerlik ve güvenirlik çalışması. MANAS Sosyal Araştırmalar Dergisi, 11(4), 1370-1385.  https://doi.org/10.33206/mjss.1143855

Arık, R. ve  Yılmaz, K. (2022). Edinilmiş ihtiyaçlar ölçeği: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Manas Sosyal Bilimler Dergisi, 11(4), 1370 – 1385. 

Aygör-Eskiizmirli, H., Fadıloğlu, Ç., Şahin, S., Aykar-Şenuzun, F., & Akçiçek, F. (2018). Validation of Edmonton Frail Scale into elderly Turkish population. Archives of Gerontology and Geriatrics, 76, 133-137. https://doi.org/10.1016/j.archger.2018.02.003

Sımsek, O. & Yazar, T. (2016). Education Technology Standards Self-Efficacy (ETSSE) Scale: A Validity and Reliability Study0F . Eurasian Journal of Educational Research , 16 (63) , 1-14 .

Kuzgun, Y. (1989). Edwards Kişisel Tercih Envanteri El Kitabı. Ankara: Meteksan.

Yanık, A., Batu, M., Özdemir, E. (2019). E-öğrenme oyunlarında algılanan haz ve bilgi gelişiminin değerlendirilmesi: Egameflow Ölçeği'nin Türkçeye uyarlanması. Eğitim Teknolojisi Kuram ve Uygulama, 9(2).

Akın, A., Akın, U., Turan, M. E., Kaya, Ç. ve Altundağ, Y. (2014). The validity and reliability of the Turkish version of the Dispositional Positive Emotion Scales. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 152, 78-81. dx.doi.org/10.1016/j.sbspro.2014.09.158

Tan, Z., Akkaya, S., & Kapıdere, M. (2023). Adaptation of the Digital Learning Games Scale Into Turkish and examining the attitudes of primary school teachers towards the digital learning games. Mediterranean Journal of Sport Science, 6(Special Issue 1), 834–856. https://doi.org/10.38021asbid.1373657

Göçen, A. ve Terzi, R. (2019). Eğitim Örgütleri için Anlamlı İş Ölçeği. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 39(3), 1487 – 1512.

Tuti, G. ve Özdemir, M. (2021). Eğitim örgütleri için Lidere Güven Ölçeğinin geliştirilmesi: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. OPUS– Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi, 18(Eğitim Bilimleri Özel Sayısı), 4850-4874. DOI: 10.26466/opus.861588.

Yurdakul, A., Çelik, K. (2022). Eğitim Örgütlerinde Grup İçi Bağlılık: Bir Ölçek Geliştirme Çalışması. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 18(2), 116 – 131. https://doi.org/10.17860/mersinefd.950409

Bolat, Y., & Baş, M. (2023). İki önemli öğretmenlik mesleği yeterliği: Eğitim programı okuryazarlığı ve eğitim programı liderliği. Yaşadıkça Eğitim, 37(2), 294-330. https://doi.org/10.33308/26674874.2023372541

Misirli, Z. A., & Akbulut, Y. (2013). Development of a Scale to Explore Technology Literacy Skills of Turkish 8 th graders. Contemporary Educational Technology, 4(4), 249-262. https://doi.org/10.30935/cedtech/6107

Turhan, S. (2020) Eğitim yönetim sisteminde yerelleşme ve Türkiye için bir model önerisi [Yayımlanmamış Doktora Tezi]. Yakın Doğu Üniversitesi. http://docs.neu.edu.tr/library/8518312512.pdf

Taktak, M. (2025). From classrooms to codes: Measuring the Perceptions of School Administrators and Teachers Towards Artificial Intelligence. Pegem Journal of Education and Instruction, 15(4), 846-860.

Yıldız Durak, H. & Onan, A. (2023). Eğitimde Chatbot Kullanmaya ve Öğrenmeye Yönelik Davranışsal Niyet Ölçeğinin Türkçeye Uyarlanması. Ahmet Keleşoğlu Eğitim Fakültesi Dergisi (AKEF) Dergisi, 5(3), 1162- 1172.

Güzel, M. A., & Başokçu, T. O. (2023). Eğitimde Üstbilişsel Düzenleme Envanteri: Öğretmen Versiyonu’nun (EÜDE: Öğretmen-Kendi ve Öğretmen-Sınıf) geliştirilme çalışması. Erzincan Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 25(1), 137-149. https://doi.org/10.17556/erziefd.1224757

Cemaloğlu, N., & Duykuluğlu, A. (2022). A Scale development study: The Evaluative Scale of Data‐Based Management in Education, Manisa Celal Bayar University Journal of the Faculty of Education, 10(2), 186‐203. https://www.doi.org/10.52826/mcbuefd.1115379

Keçeci, G., Alan, B. ve Kırbağ Zengin, F. (2016). Eğitsel bilgisayar oyunları destekli Kodlama Öğrenimine Yönelik Tutum Ölçeği: Geçerlilik ve güvenirlik çalışması. Education Sciences, 11 (3), 184-194. http://dx.doi.org/10.12739/NWSA.2016.11.3.1C0661

Tunga, Y., & Çağıltay, K. (2023). Mit mi Gerçek mi?: Türk Öğretmenler Arasında Nöromitlerin Yaygınlığı ve Yordayıcıları. Eğitim ve Bilim, 48(216), 229-246. http://dx.doi.org/10.15390/EB.2023.12089

Çevik, Y. (2013). Ego Fonksiyonları Değerlendirme Ölçeği'nin Türkiye koşullarına uygun geçerlik, güvenirlik çalışması (Doktora tezi, Marmara Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul). https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi adresinden edinilmiştir.

Arslan, E. ve Arı, R. (2008). Ego Kimlik Süreci Ölçeğinin Türkçeye uyarlama geçerlik ve güvenirlik çalışması. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (20), 75-80.

Morsünbül, Ü. ve Atak, H. (2013). Ego Kimlik Süreci Ölçeği Türkçe versiyonunun geçerlilik ve güvenirlik çalışması. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 13(4), 2043-2058. http://dx.doi.org/10.12738/estp.2013.4.1623

Önder, A. ve Ogelman, H. G. (2011). Beş-Altı Yaş Çocukları için Ego Sağlamlığı Ölçeğinin (Öğretmen-anne-baba formları) güvenirlik geçerlik çalışması. IIB International Refereed Academic Social Sciences Journal, 2(1), 5-21.

Yılmaz, E. (2002). Ön-ergenlerde (13-14 yaş) ego-santrik düşüncenin denetim odağı ile ilişkisinin incelenmesi (Yüksek lisans tezi). Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.