Şehirler: İstanbul

Palut, B. (2003). İlköğretim birinci ve ikinci kademe öğretmenlerinin kişisel ve öğretmen rolündeki düşünme stillerinin incelenmesi (Doktora tezi). Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Sarıçam, H. (2014). Düşünsel (Manevi) İyi Olma Ölçeğinin Türkçeye uyarlanması ve psikometrik özellikleri. YILDIZ International Conference on Educational Research and Social Sciences (YICER-2014) September 01-03, 2014, Istanbul, Turkey.

Sakız-Kuyucu, E., Akyüz, D. ve Şendil, G. (2017). Duygusal Güvenlik Ölçeği'nin geçerlik ve güvenirlik çalışması.

Bilgen, S. Ş. (2018). Türkçe Duygusal Yeme Ölçeği geliştirilmesi geçerlilik ve güvenirliği çalışması (Yüksek lisans tezi). Üsküdar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.

Özbakır, M. (2010) Duyusal İşlemleme Ölçeği Ev Formunun Türkiye koşullarına uyarlanması (Yüksek lisans tezi). Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Kasım, D. (2010). Duyusal İşlemleme Ölçeği Sınıf Formu'nun Türk çocuklarına uyarlanması (Yüksek lisans tezi). Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Biçer, A., U. ( 2019) E-Öğrenme içerik geliştirme araçlarına yönelik inanç ölçeğinin geliştirilmesi ve çeşitli değişkenlere göre incelenmesi. [Yüksek Lisans Tezi]. Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Yurtsever, M. (2009). Ebeveyn Çocuk Hakları Tutum Ölçeğinin geliştirilmesi ve anne babaların çocuk haklarına yönelik tutumlarının farklı değişkenler açısından incelenmesi ( Doktora tezi). Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Çimen, F. & Seçer, İ. (2024, 19-20 Nisan). Ebeveyn Görev Paylaşımı Ölçeği’ nin geçerlilik ve güvenirlik çalışması [Bildiri sunumu]. 6. Uluslararası Pozitif Psikoloji Kongresi, İstanbul, Türkiye

Çimen, F. & Seçer, İ. (2024, 19-20 Nisan). Ebeveyn Kabul Anketi’nin Geçerlilik ve Güvenirlik Çalışması [Bildiri sunumu]. 6. Uluslararası Pozitif Psikoloji Kongresi, İstanbul, Türkiye

Arslan, N. (2012). Ebeveyn Yemek Zamanı Davranışları Ölçeğinin Türkçe’ye uyarlanması ve çocukluk çağı obezitesı ile ebeveyn yemek zamanı davranışları arasındaki ilişki. (Yüksek Lisans Tezi). Marmara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Araslan, N. (2012). Ebeveyn yemek Zamanı Davranışları Ölçeğinin Türkçe'ye uyarlanması ve çocukluk çağı obezitesi ile ebeveyn yemek zamanı davranışları arasındaki ilişki (Yüksek lisans tezi). Marmara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Saygı, D. (2011). Ebeveyn-Çocuk İlişkisi Ölçeği'nin Türkçeye uyarlanması ve anne-çocuk ilişkisinin bazı değişkenler açısından incelenmesi: İstanbul örneklemi (Yüksek lisans tezi). Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Kahraman, S., (2016). Ebeveynin üstün yetenekli çocuğuyla iletişimini geliştirmeye yönelik psikoeğitim programının etkisinin incelenmesi (Doktora Tezi). Fatih Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.

Bağcı, S. (2021). Ebeveynlerin Cinsiyete Dayalı Duygusal İnançları Ölçeğinin Türkçe’ye uyarlanması: Geçerlilik ve güvenilirlik çalışması. (Yüksek Lisans Tezi). Fatih Sultan Mehmet Vakıf Üniversitesi Lisansüstü Eğitim Enstitüsü, İstanbul.

Bağcı, S. (2021). Ebeveynlerin cinsiyete dayalı duygusal inançları ölçeğinin Türkçe'ye uyarlanması: geçerlilik ve güvenirlik çalışması. [Yüksek Lisans Tezi]. Fatih Sultan Mehmet Vakıf Üniversitesi Lisansüstü Eğitim Enstitüsü, İstanbul.

Gönener, H.D. (2003). Okul yaş dönemi çocuğu olan ebeveynlerin hastalık ve hastaneye yatma durumunda Ebeveynlerin Endişe Kaynakları Ölçeği'nin geliştirilmesi ve çocukların endişe kaynakları ile etkileşimi(Doktora tezi). Marmara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Akın, A., Akın, U., Turan, M. E., Kaya, Ç. ve Altundağ, Y. (2014). The validity and reliability of the Turkish version of the Dispositional Positive Emotion Scales. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 152, 78-81. dx.doi.org/10.1016/j.sbspro.2014.09.158

Güngör, R. (2006). Adaptation of the education participation scale (EPS) for participants in level II literacy courses. (Master thesis). Boğaziçi Üniversity Institute of Social Sciences, İstanbul.

Deregözü, A., ve Gündoğar, F. (2017, 21-22 Aralık). Eğitim Tercihi Motivasyon Ölçeği geçerlik ve güvenirlik çalışması [Bildiri sunumu]. IV. Yıldız Sosyal Bilimler Kongresi, İstanbul, Türkiye.

Okudan, A.Y. (2010). Eğitim yöneticilerinin değerler eğitiminin önemi etkileri ve uygulamalar hakkındaki görüşleri (Yüksek lisans tezi). Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Demirtaş, B. (2018). Sınıf öğretmenlerinin yaratıcılık fenomenine duyarlılığı ile matematiksel düşünme becerileri arasındaki ilişki (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). İstanbul Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Çöme, A. (2011).Okul yöneticilerinin eğitimde yaratıcı drama faaliyetlerine ilişkin tutumları (Yüksek lisans tezi). Yeditepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.

Ural, O. (1993). The Reasons for Participating in adult education programs in Turkey (Master's thesis) Boğaziçi University the Institute of Social Sciences, İstanbul.

Kılıçarslan, T. (2009). Öğretmenlerin eğitici kulüp çalışmalarına ilişkin tutumları. (Yüksek lisans tezi). Yeditepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.