Orijinal Ölçek Yıl Yıllar: 1991

Yılmaz, A. (2000). Anne-Baba Tutum Ölçeğinin güvenirlik ve geçerlik çalışması. Çocuk ve Gençlik Ruh Sağlığı Dergisi, 7(3), 160-172.

Karaman, N. G., Dogan, T. ve Coban, A. E. (2010). A study to adapt the big five inventory to Turkish. Procedia Social and Behavioral Science, 2, 2357–2359. doi:10.1016/j.sbspro.2010.03.336

Tortop, H. S. (2013). Bilimsel Alan Gezisi Tutum Ölçeği adaptasyon çalışması. Bartın Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2(1), 228 – 239. http://dx.org/10.14686/201312027

Yılmaz, E., Yılmaz, N. Y., & Tabaru Örnek, G., (2021). Çocuklar için Kendini Tanımlama Ölçeği’nin Türkçeye uyarlanması ve geçerlik-güvenirlik çalışması. Milli Eğitim Dergisi,50(229), 73-92.

Kürtüncü, M., ve Arslan, N. (2020). Çocuklar İçin Yeme Davranışları Ölçeği’nin Türkçe geçerlik ve güvenirliği. Dokuz Eylül Üniversitesi Hemşirelik Fakültesi Elektronik Dergisi, 13(4), 267-274. https://doi.org/10.46483/deuhfed.669779

Deliceoğlu, G. (2009). Futbol yetilerine ilişkin dereceleme ölçeğinin genellenebilirlik ve klasik test kuramına dayalı güvenirliklerinin karşılaştırılması (Doktora tezi). Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Deliceoğlu, G. ve Çıkrıkçı Demirtaşlı, N., (2012). Futbol Yetilerine İlişkin Dereceleme Ölçeğinin güvenirliğinin genellenebilirlik kuramına ve klasik test kuramına dayalı olarak karşılaştırılması. Spor Bilimleri Dergisi, 23 1, 1–12.

Baysan-Arabacı, L., Bora, E. ve Özgür, G. (2011). Geriatrik Hastalar İçin Hemşire Gözlem Ölçeği’nin (GHHGÖ) Türkçe Formunun Psikometrik Özellikleri. Nöropsikiyatri Arşivi, 48, 135-139. DOI: 10.4274/npa.y5716

Bugay, A., Kalkan, M.,ve Delevi, R. (2016). Turkish version of the Dyadic Almost Perfect Scale: Reliability and validity. The Family Journal: Counseling and Therapy for Couples and Families, 24(3), 273-278.

Siyez, D. M. (2010). Türk Üniversite Öğrencileri Üzerinde Kişilik ve Sosyal Gelişim Envanteri’nin geçerlik ve güvenirliği. Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 9(2), 233-251.

Öztürk, S. & Hazer, O. (2016). Youth Perspectives on Intergenerational Solidarity in Families. Turkish Journal of Family Medicine and Primary Care, 10(4), 222-232. doi: 10.21763/tjfmpc.271095

Altun, S. ve Erden, M. (2007). Öğrenmede Motive Edici Stratejiler Ölçeğinin geçerlik ve güvenirlik çalışması. Edu 7, 2(1), 1-16.

Sarıçam, H. (2015). Öz Aşkınlık Ölçeği Türkçe formunun psikometrik özellikleri. Eurasian Academy of Sciences Social Sciences Journal, 5, 25-34. Doi: 10.17740/eas.soc.2015-V5-3

Aktan, S. (2019, 4-6 Mayıs). Sosyal Bilgiler Motivasyon Ölçeğinin psikometrik özelliklerinin incelenmesi [Bildiri sunumu]. I. Uluslararası Bilim Eğitim Sanat ve Teknoloji Sempozyumu, İzmir, Tükiye.

Tarhan, S. (2012). Umudun özyeterlik, algılanan sosyal destek ve kişilik özelliklerinden yordanması (Doktora tezi). Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Kalaycı, I., Başalan İ̇z, F., & Kalınkara, V. (2022). Validity and reliability of Education Participation Scale (EPS-A) in Turkish older adults. Educational Gerontology, 1-14.