Ölçek Kategorileri: 145 Aile İlişkileri, Ebeveynlik ve Aile Danışmanlığı

Güleç, D. (2010). Baba- Bebek Bağlanma Ölçeği’nin Türk toplumunda geçerlik ve güvenirliğinin incelenmesi. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Ege Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İzmir.

Güleç, D. ve Kavlak, O. (2013). Baba- Bebek Bağlanma Ölçeğinin Türk toplumunda geçerlik ve güvenirliğinin incelenmesi. International Journal of Human Sciences, 10( 2 ), 170-181.

Demir, E. ve Aksoy, A.B. (2016). Baba- Çocuk Duygulanım, Yanıt Verme ve Meşguliyet Ölçeği: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. The Journal of Academic Social Science Studies. 3 (45), 381-392.

Kuruçırak, Ş. (2010). 4-12 aylık bebeği olan babaların, babalık rolü algısı ile bebek bakımına katılımı arasındaki ilişkİ (Yüksek Lisans tezi). Akdeniz Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Antalya.

Koçak, V., Altuntuğ, K., Geçkil, E., Ege, E. (2015).Babaların Doğum Sonu Güvenlik Hisleri Ölçeğinin geçerlilik ve güvenirliğinin incelenmesi. Anadolu Hemşirelik ve Sağlık Bilimleri Dergisi, 18(3),172-180 . DOI: 10.17049/ahsbd.60358

Uzun, H. (2020). Babalık Ölçeği'nin Türkçeye uyarlanması: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Bingöl Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (20), 551-568. https://doi.org/10.29029/busbed.799787

Ünlü, Ş. (2010). Being fathered and being a father: Examination of the general pattern of Turkish fathers' and their own fathers' involvement level for children between the ages of 0-8 (Yüksek lisans tezi). Ortadoğu Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

Kuzucu, Y. (1999). Babalarıyla çatışma düzeyi yüksek ve düşük olan ergenlerin ve babalarının babalık rolüne ilişkin algılarının karşılaştırılması (Yüksek lisans tezi). Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

Benli, T. E., & Aksoy Derya, Y. (2021). Turkish validity and reliability study of Paternal Antenatal Attachment Scale. Perspectives in Psychiatric Care, 57(1), 295-303. https://doi.org/10.1111/ppc.12563

Sümer, N., Sayıl, M. ve Kazak-Berument, S. (2016). Anne Duyarlığı ve Çocuklarda Bağlanma: Anne Duyarlığı Sınıflama seti ve Bağlanma Davranışı Sınıfla Seti. Koç Yayınları.

Gürcan Yıldırım, D. & Gençöz, T. (2022). Barrett-Lennard İlişki Envanteri Türkçe Formunun Psikometrik Özelliklerinin İncelenmesi. AYNA Klinik Psikoloji Dergisi, 9 (3), 588-606. DOI: 10.31682/ayna.1078663

Meral, B & Cavkaytar, A. (2013). Beach Center Aile Yaşam Kalitesi Ölçeği’nin Türkçe uyarlama, geçerlik ve güvenirlik çalışması. Eğitim ve Bilim. 38 (170), 49-60.

Yılmaz-Bursa, G. (2022). Duyu Temelli Eğitim Programının annelerin öz düzenlemeleri ve bebek bakım öz yeterlilikleri ile bebeklerinin gelişimine etkisi (Tez No. 710879) [Doktora tezi, Gazi Üniversitesi]. Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi.

Avcı Çayır, G. , Demir (rehberlik Ve Psikolojik Danışmanlık), M. & Vural Batık, M. (2022). BEKÂRLIĞA İLİŞKİN TUTUM ÖLÇEĞİ: GEÇERLİK VE GÜVENİRLİK ÇALIŞMASI . Trakya Eğitim Dergisi , 12 (1) , 508-521 . https://doi.org/10.24315/tred.913688

Işık, E. & Bulduk, S. (2015). Psychometric properties of the Differentiation of Self Inventory-Revised in Turkish adults. Journal of Marital and Family Therapy, 41(1), 102–112. http://dx.doi.org/10.1111/jmft.12022

Sarıkaya, Y., Boyacı, M., İlhan, T. ve Aldemir, A. (2017). Benliğin Ayrımlaşması Ölçeği Kısa Formunun (BAÖ-KF) Türkçe uyarlama çalışması: İlk psikometrik bulgular. 2. Avrasya Pozitif Psikoloji Kongresi içinde (s.297-299). İstanbul: Üsküdar Üniversitesi.

Balat, G. U., Zembat, R. ve Acar, M. (2010). Berkeley parenting self- efficacy scale- second grade version: Reliability-validity studies among Turkish families. Procedia Social and Behavioral Sciences, 2, 2166–2170. doi:10.1016/j.sbspro.2010.03.300

Karaırmak, Ö., Özeke-Kocabaş, E. ve Toker, N. (2016). Ergenlerde olumsuz kimlik gelişiminin önlenmesine yönelik aile rehberlik programı. Yaşadıkça Eğitim Dergisi, 30 (2), 1-20 .

Özdemir, Y., Sağkal, A. S., Seyhan, A. G., Yılmaz Hiğde, A. (2024). Birlikte Ebeveynlik Ölçeği – Doğum Öncesi Versiyonu (BEÖ-DÖV): Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Batı Anadolu Eğitim Bilimleri Dergisi, 15(1), 277-294. https://doi.org/10.51460/baebd.1376834

Kabakçı, E., Tuğrul, C. ve Öztan, N. (1993). Birtchnell Eş Değerlendirme Ölçeği: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Türk Psikoloji Dergisi, 8(29), 31-37.

Yöntem, M., İlhan, T.(2018). Boşanma Göstergeleri Ölçeğinin Geliştirilmesi. Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi, 18 (41), 339-358.  https://doi.org/10.21560/spcd.vi.460646

Akın, A., ve Güneş-Kahriman, B. (2019, 31 Ocak, 1-2 Şubat). Boşanma Kaygısı Ölçeği: Geçerlik ve güvenirlik [Bildiri sunumu]. II. Uluslararası Sosyal Bilimler Kongresi, Nevşehir, Türkiye.

Doğan, Ş. (2016). Boşanma nedenlerine yönelik tutumlar: Boşanmayı artırıcı veya engelleyici faktörlere yönelik tutum ölçeği geliştirme çalışması I. İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 5(4), 991-1011.

Sayan Karahan, A. & Yıldırım, İ. (2020). Development of the prescriptive beliefs regarding divorce scale: Validity and reliability study. Journal of Family Counseling and Education, 5(2), 14-25. https://doi.org/10.32568/jfce.763391

Karacan-Özdemir, N., Erten-Tatlı, C., Özbay, Y., Akbaş, U., Hatipoğlu-Sümer, Z., Akçabozan-Kayabol, N. B., Çağ, P., Aydın, G., Eker-Durmuş, E. (2023). Development of Marital Conflict Areas Index and the Conflict Styles Inventory: Reliability and validity studies. Psikiyatride Güncel Yaklaşımlar – Current Approaches in Psychiatry, 1 (5), 74-86. Doi: 10.18863/pgy.1219673