Uygulama Grupları: Yetişkinler

Özer, G., Özbek, V., Elçi, M., & Aydın, K. (2015). Concurrent validity of different religiosity scales used in researches of marketing ethics and a proposal for a new religiosity scale, Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 13(4), 15-28.

Ekşi, H. & Sayın, M. (2016, May). The adaptation of Religious Coping Scale into Turkish language: A study of bilingual equivalance, validity and reliability. Paper presented at the AGP Humanities and Social Sciences Conference, BAU International Berlin University, Berlin, Germany.

Abanoz, S. (2023). Dinî Başa Çıkma: Bir ölçek geliştirme çalışması. Eskiyeni, 48, 201-222. https://doi.org/10.37697/eskiyeni.1226612.

Ardahan, F. ve Mert, M. (2013). Bireyleri Doğa Yürüyüşü Yapmaya Motive Eden Faktörler Ölçeği ve bu faaliyetlere katılarak elde edilen faydalar ölçeğinin Türk popülasyonu için geçerlilik güvenirlik çalışması. International Journal of Human Sciences, 10 (2), 338-355.

Sarıçam, H., ve Şahin, S. H. (2015). Doğayla İlişkili Olma Ölçeğinin ilk psikometrik bulguları ve öz-aşkınlıkla ilişkisi. Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 8(4), 267-280. http://dx.doi.org/10.12780/uusbd.70289

Sarıçam, H., Şahin, S. H., & Soyuçok, E. (2015). Doğayla ilişkili olma ile depresyon, anksiyete ve stres arasındaki ilişkinin incelenmesi. Uluslararası Hakemli Psikiyatri ve Psikoloji Araştırmaları Dergisi, 4, 38-57. Doi: 10.17360/UHPPD.2015414021

Yılmaz, B. (2008). Dünyaya İlişkin Varsayımlar Ölçeği geçerlik ve güvenirlik çalışması: Ön Çalışma. Türk Psikoloji Yazıları Dergisi, 11(21), 41-51.

Yorulmaz, O. ve Gençöz, T. (2008). Obsessif-Kompulsif Bozukluk Semptomların Değerlendirilmesinde Kullanılan İstem Dışı Düşünceleri Yorumlama Envanteri, Obsessif İnanışlar Ölçeği ve Düşünceleri Kontrol Etme Ölçeği’nin Türk Örnekleminde İncelenmesi.Türk Psikoloji Yazıları, 11(22), 1-13.

Gülgöz, S. ve Sadowski, C. J. (1995). Düşünme İhtiyaci Ölçeğinin Türkçe uyarlamasi ve öğrenci başarisi göstergeleri ile korelasyonu. Türk Psikoloji Dergisi, 10 (35), 15-24.

Akın, A. ve Eker, H. (2012). Duyarlı Sevgi Ölçeği: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 25(1), 75-85.

Kuzucu, Y. (2011). Duyguları İfade Etme Ölçeği'nin uyarlanması: Geçerlik ve güvenirlik çalışmaları. Kastamonu Eğitim Dergisi, 19(3), 779-792.

Deniz, M. E., Özer, E. ve Işık, E. (2013). Duygusal Zekâ Özelliği Ölçeği–Kısa Formu: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Eğitim ve Bilim, 38(169), 407-419.

Şahin, A. E. (2009). Eğitim fakültesinde hizmet kalitesinin Eğitim Fakültesi Öğrenci Memnuniyet Ölçeği (ef-ömö) ile değerlendirilmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 37, 106-122.

Morsünbül, Ü. ve Atak, H. (2013). Ego Kimlik Süreci Ölçeği Türkçe versiyonunun geçerlilik ve güvenirlik çalışması. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 13(4), 2043-2058. http://dx.doi.org/10.12738/estp.2013.4.1623

Kuloğlu-Pazarcı, N., Parasız Yükselen, N., Aydın, Ş,, Unlusoy Acar, Z. ve Necioğlu-Örken, D. (2016). Epilepsi Damgalanma Ölçeği’nin Türkçe Formu’nun geçerlilik ve güvenilirlik çalışması. Nöropsikiyatri Arşivi. Advance online publication. doi: 10.5152/npa.2016.12673

Doğan, S., Öncü, B., Varol Saraçoğlu, G. ve Küçükgöncü, S. (2009). Erişkin Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu Kendi Bildirim Ölçeği (ASRS-v1. 1): Türkçe formunun geçerlilik ve güvenilirliği. Anadolu Psikiyatri Dergisi, 10, 77-87.

Sarıçam, H., & Sığın, A. (2020). Erkeksi Davranış Ölçeğinin Türk kültürüne uyarlanması: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. FSM İlmi Araştırmalar İnsan ve Toplum Bilimleri Dergisi (16), 339-357. http://dx.doi.org/10.16947/fsmia.849195

Doğan, S., Doğan, M., Baştepe, E. ve Eker,E. (2008). Eşcinsselik Tutum Ölçeği geliştirilmesi, geçerlilik ve güvenirlik çalışması: Bir ön çalışma. Anadolu Psikiyatri Dergisi, 9, 84-90.

Güven, T. (2010). Eşler arası şiddete yönelik nedensellik-sorumluluk yüklemeleri ve evlilik doyumu (Yüksek lisans tezi). İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.

Sübaşı, G. (2003). Etkileşim Kaygısı Ölçeğinin geliştirilmesi: Geçerlik ve güvenilirlik: çalışmaları. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 2(19), 35-40.

Coşkun, H. (2009). Etkileşim Kaygısı Ölçeği: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Türk Psikoloji Yazıları, 12(23), 41-49.

Buluş, M., Atan, A. ve Erten Sarıkaya, H. (2017). Etkili iletişim iecerileri: Bir Kavramsal çerçeve önerisi ve ölçek geliştirme çalışması. International Online Journal of Educational Sciences, 9 (2), 575 - 590. DOI: https://doi.org/10.15345/iojes.2017.02.020

Günüç, S., Odabaşı, H. F. ve Kuzu, A. (2014). Etkili Yaşam Boyu Öğrenme Ölçeğinin geliştirilmesi: Geçerlik & güvenirlik çalışması. Eğitim ve Bilim, 39(171), 244-258.

Karancı, A. N., Dirik, G. ve Yorulmaz, O. (2007). Eysenck Kişilik Anketi - Gözden Geçirilmiş Kısaltılmış Formunun (EKA-GGK) Türkiye’de geçerlik ve güvenilirlik çalışması. Türk Psikiyatri Dergisi, 18(3), 254-261.

Çukurbaşı, B., İşbulan, O., & Kıyıcı, M. (2016). Tablet Bilgisayarların Eğitsel Kullanımının Kabulü: FATİH Projesine Eleştirel bir bakış. Eğitim ve Bilim, 41(188). doi:http://dx.doi.org/10.15390/EB.2016.6621