Ülkeler: Türkiye

Altıparmak, D. (2015). Aile Merkezli Bakım Ölçeği'nin Türkçe'ye uyarlanması geçerlik ve güvenirlik çalışması. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Selçuk Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Konya.

Kara, A. (2018). Aile merkezli bakım eğitiminin çocuk hemşirelerinin tutumlarına etkisi (Doktora tezi). Atatürk Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Erzurum.

Örsal, Ö. (2006). Ankara belediye sınırları içinde yaşayan bireylerin aile planlamasına yönelik tutum ölçeğinin geliştirilmesi. (Doktora tezi). Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Ekşi, H. ve Güler, M.  (2023, 17-18 Temmuz). Aile psikolojik sağlamlık ölçeği kısa formu (APSÖKF) nin Türkçe’ye uyarlaması: geçerlik ve güvenirlik çalışması. 9. Uluslararası Erciyes Bilimsel Araştırmalar Kongresi, Kayseri, Türkiye.

Çöldür, E.Ö. (2018). Obsesif Kompulsif Bozuklukta Aile Uyum Ölçeği-Hasta Formunun Türkçe geçerlilik ve güvenilirlik çalışması (Yayımlanmış Uzmanlık Tezi). Celal Bayar Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Manisa.

Öztürk, E. A. (2020). Hemşirelerin resüsitasyon sırasında ailenin varlığının risk ve faydalarına ilişkin algı ve kendilerine güvenlerini etkileyen faktörler [Yayınlanmamış doktora tezi]. Ondokuz Mayıs Üniversitesi, Samsun.

Öztürk, E. A. (2020). Hemşirelerin resüsitasyon sırasında ailenin varlığının risk ve faydalarına ilişkin algı ve kendilerine güvenlerini etkileyen faktörler [Yayınlanmamış doktora tezi]. Ondokuz Mayıs Üniversitesi, Samsun.

Mançe, Ö. (2006). İlk yıl üniversite öğrencilerini patalojik yeme tutumlarına yatkın yapan faktörler. (Yüksek lisans tezi). Orta Doğu Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

Anjel, M. (1993). The transliteral equivalence, reliability and validity studies of the parental acceptance-rejection questionnaire (parq) mother-form: A Tool for Assessing Child Abuse (Master's thesis). Boğaziçi University Institute for Graduate Studies in Social Sciences, İstanbul.

Özbek, M. (2019, 14 – 17 Şubat). Ailede Ataerkillik Ölçeği: Geçerlik ve güvenirlik çalışması [Bildiri sunumu]. 4. Uluslararası Bilimsel Araştırmalar Kongresi, Yalova, Türkiye.

Akın, A. ve Baloğlu, R. (2019). Ailede Fedakârlık Ölçeği: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. D. K. Dimitrovi, D. Nikoloski, R. Yılmaz (Ed.), Proceedings of International Balkan and Near Eastern Social Sciences Congress Series içinde (s. 77-79). Tekirdağ, Türkiye.

Işıkcı, G. (2018). Pre-service Early Childhood Educators’ Working with Families Self-Efficacy in Relation to Taking a Parent Education Course (Tez No. 511370) [Yükseklisans tezi, Orta Doğu Teknik Üniversitesi]. Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi.    

Saygın, N. (2019). Ait Olma Duygusu Ölçeğinin geçerlik ve güvenirlik çalışması. [Doktora tezi]. Marmara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Sılay, F.,& Akyol, A. (2017). Yoğun bakım ünitelerinde Sedasyon-Ajitasyon ve ağrı değerlendirmesinde kullanılan iki ölçüm aracının Türkçe’ye uyarlanması: Geçerlilik ve güvenilirlik çalışması. Adnan Menderes Üniversitesi 1. Uluslararası Sağlık Bilimleri Kongresi, içinde (ss. 126). Aydın: Adnan Menderes Üniversitesi.

Tekayak, H. V. (2017). Ak-Tek Sağlıkta Sosyal Medya Kullanımı Ölçeği'nin geliştirilmesi ve aile hekimlerinin sosyal medya kullanımlarının kişisel ve mesleki gelişimlerine etkilerinin değerlendirilmesi. (Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi). Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi, Adana.

Kandemir, M. (2010). Akademik erteleme davranışını açıklayacı bir model (Yüksek lisans tezi). Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Yabaş, D. (2008). Farklılaştırılmış öğretim tasarımının öğrencilerin özyeterlik algıları,bilişüstü becerileri ve akademik başarılarına etkisinin incelenmesi (Yüksek lisans tezi). Yıldız Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.

Demirel, Ş. (2019) Büyük Balık Küçük Gölet Etkisi Hipotezinin Liselerde İncelenmesi (Tez No. 591007) [Doktora tezi, Anadolu Üniversitesi]. Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi.

Balkıs, M. (2006). Öğretmen adaylarının davranışlarındaki erteleme eğiliminin, düşünme ve karar verme tarzları ile ilişkisi. (Doktora tezi) Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.

Çakıcı, D. Ç. (2003). Lise ve üniversite öğrencilerinde genel erteleme ve akademik erteleme davranışının incelenmesi (Yüksek lisans tezi). Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Yıldız, G. (2011). Akademik İyimserlik Ölçeğinin Türkçeye uyarlanabilirliğinin incelenmesi (Yüksek lisans tezi). Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Alkan, V. (2015). Akademik Ortamlarda Olumsuz Değerlendirilme Korkusu Ölçeğinin geliştirilmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri enstitüsü, Ankara.

Başoğlu, T. (2019). Yükseköğretim kurumlarında toplam kalite yönetimi kapsamında çalışan memnuniyeti ile öğrenci memnuniyeti arasındaki ilişkinin incelenmesi [Yayınlanmamış yüksek lisans tezi]. İstanbul Esenyurt Üniversitesi, İstanbul.

Korkmaz- Baylav, H. (2002). Fen eğitiminde proje tabanlı öğrenmenin yaratıcı düşünme, problem çözme ve akademik risk alma düzeylerine etkisi. (Doktora tezi). Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

Eminoğlu, E. (2008). Üniversite öğrencilerinin akademik sahtekârlık eğilimlerinin ölçülmesine yönelik bir ölçek geliştirme çalışması (Yüksek lisans tezi). Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bolu.