Ülkeler: Türkiye

Tekbaş, İ. (2018). Dijital çağda muhasebe mesleğinin yeniden tasarımı: Mali mühendislik [Yayınlanmamış yüksek lisans tezi]. Okan Üniversitesi,İstanbul.

Gültekin, Y. S. (2015). Devlet Orman İşletmelerinde dikili ağaç satışı uygulamasının yapısal eşitlik modellemesi ile analizi (Doktora tezi). Düzce Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Düzce.

Gültekin, Y. S. (2015). Devlet Orman İşletmelerinde dikili ağaç satışı uygulamasının yapısal eşitlik modellemesi ile analizi (Doktora tezi). Düzce Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Düzce.

Dolgun, G. (2003). Dikkat eksikliği/ hiperaktivite bozukluğu olan 8-12 yaş grubu çocuklarda yaşam kalitesi ölçeğinin (DE/ HB-YKÖ) geliştirilmesi(Doktora tezi). İstanbul Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Eskinazi, L. (2003). 5; (0)-7; (12) yaş çocuklarına yönelik dil kullanım yeteneklerini belirleyen ölçeğin oluşturulması ve geçerlilik güvenirlik çalışması (Yüksek lisans). Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Gülsoy, D. (2011). İngilizce okutmanlarının ve hazırlık sınıfı öğrencilerinin dil öğrenme stratejilerinin kullanımına ve öğretimine ilişkin görüşleri (Yüksek lisans tezi). Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

Demir, K. F. (2000). Yabancı dil sınıflarında uygulanan çok kurlu sistemin etkinliğine yönelik bir inceleme (Gaziantep Üniversitesi hazırlık okulunda yürütülen bir çalışma) (Yüksek lisans tezi). Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Gaziantep.

Uyar-Uslan, E. (2006). Öğrenme stratejileri kullanımının İngilizce dilbilgisi başarısı üzerindeki etkililiği (Yüksek lisans tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.

Karaçay, G. (2011). İşsiz bireylerde yaşam doyumu: Eğitim, dini duygulanım ve sistemi meşrulaştırma bakımından bir inceleme (Yüksek lisans tezi). Mersin Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Mersin.

Karaca, F. (1997). Psikolojik açıdan ölüm ve dini inanç ilişkisi (Doktora tezi). Atatürk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzurum.

Ekşi, H. (2001). Başaçıkma, dini başaçıkma ve ruh sağlığı arasındaki ilişki üzerine bir araştırma: Eğitim, ilahiyat ve mühendislik fakültesi öğrencilerinin karşılaştırılması (Doktora tezi). Uludağ Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bursa.

Güner, A. (2006). Lise öğrencilerinde stres başaçıkma ve dini başaçıkma. (Yüksek lisans tezi). Sakarya Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sakarya.

Yılmaz, S. (1999). 7 - 9 yaş çocuklarının dini bilgi ve duygu gelişimleri üzerinde ailenin etkisi (Yüksek lisans tezi). Ondokuz Mayıs Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Samsun.

Karaçoşkun, M. D. (1998). Psiko-sosyal açıdan iman (dini inanç)-amel (dini davranış) ilişkisi (Doktora tezi). Ondokuz Mayıs Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Samsun.

Karaçoşkun, M. D. (1998). Psiko-sosyal açıdan iman (dini inanç)-amel (dini davranış) ilişkisi (Doktora tezi). Ondokuz Mayıs Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Samsun.

Cirhinlioğlu, F. G. (2006). Üniversite öğrencilerinde utanç eğilimi, dini yönelimler, benlik kurguları ve psikolojik iyilik hali arasındaki ilişkiler. (Doktora tezi). Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

İrgin, P. (2011). Listening strategies used by Turkish students learning English as a foreign language: The development of "Listening Strategy Inventory" (Master's thesis). Mersin University Department of English Language Teaching, Mersin.

Memiş, H. (2003). Dinsel Başaçıkma Faaliyetleri Ölçeğinin güvenilirlik ve geçerlik çalışması(Yüksek lisans tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.

Özdemir Deniz, P. (2021), Çocuk ve ergenlerde DISABKIDS astım modülünün geçerlilik ve güvenilirliği, astım yönetiminde video eğitiminin yaşam kalitesi üzerine etkisi, ( Tıpta uzmanlık tezi). Aydın Adnan Menderes Üniversitesi, Tıp Fakültesi.

Özden- Özcan, H. (2008). İlköğretim okulu yöneticilerinin okuldaki disiplin yaklaşımları (Yüksek lisans tezi). Yeditepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.

Gün, Ç., (2014). Dismenore Etkilenmişlik Ölçeğinin Geliştirilmesi. (Doktora Tezi). Marmara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Özcan, H. (2012). Diyabet Güçlendirme Ölçeği'nin Türk toplumu için geçerlik güvenirliğinin incelenmesi (Yüksek Lisans Tezi). Süleyman Demirel Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Isparta.

Yılmaz, F. (2011). Diyabet ile İlgili Sorunlu Alanlar(DİSA) Ölçeği'nin Türk diyabetliler için uygunluğunun değerlendirilmesi (Yüksek lisans tezi). İstanbul Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Karakurt, P. (2008).Tip 2 diyabetli hastalara verilen eğitimin öz-bakım üzerine etkisi. (Doktora tezi). Atatürk Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Erzurum.

Bayındır Çevik, A. (2010). Tip 2 diyabetlilerde kardiyovasküler risk faktörleri ile sağlık inancı ve öz-etkililik arasındaki ilişki.(Doktora tezi). İstanbul Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.