Ülkeler: Türkiye

Sarıgül, R. H. (2014). Türkçe'ye Uyarlanmış Davranış Etkinleştirme Ölçeği'nin geçerlik ve güvenirlik çalışması (Yüksek lisans tezi, Haliç Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul). https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi adresinden edinilmiştir.

Oral-Albayrak, E. (2014). Depresyon ve Kaygı Belirtileri Envanteri'nin ikinci sürümünün Türkçe uyarlaması ve psikometrik özellikleri. [Yayınlanmamış yüksek lisans tezi]. Bahçeşehir Üniversitesi, İstanbul.

Sevgi Doğan,E., (2020). Planlı görsel eğitim üniversite öğrencilerinin deri kanserine yönelik tutum ve inançlarını etkiler mi? (Yayınlanmamış Doktora Tezi). Manisa Celal Bayar Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Mersin.

Sevcan-Erkan, A. (1996). Lise öğrencileri için bir Ders Çalışma Alışkanlıkları Envanterinin geliştirilmesi (Yüksek lisans tezi). Ege Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.

Günaydın, F. (2011). İlköğretim 4. ve 5. sınıf öğrencilerinin öğrenme stilleri ile ders çalışma alışkanlıkları arasındaki ilişkinin incelenmesi (Yüksek lisans tezi). Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Karabınar, S. (2000). Yabancı dil öğrenme sürecinde benlik kavramı, ders çalışma becerileri ve başarı arasındaki ilişkiler üzerine üniversite düzeyinde bir çalışma. (Yüksek lisans tezi). Orta Doğu Teknik Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

Atmaca, S. (2006). Fen bilgisi öğretmen adaylarının etkin öğrenme yaklaşımı konusundaki bilgi ve becerilerinin değerlendirilmesi. (Yüksek lisans tezi). Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Merdeşe, H. (2001). İlköğretimin 6, 7, 8 sınıflarında okutulan fen bilgisi ders kitaplarının kimya konularının değerlendirilmesi (Yüksek lisans tezi). Hacettepe Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Merdeşe, H. (2001). İlköğretimin 6,7,8 sınıflarında okutulan fen bilgisi ders kitaplarının kimya konularının değerlendirilmesi (Yüksek lisans tezi). Hacettepe Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Semerci, Ç. (1998). Mesleki ve teknik eğitim fakültesi programlarının değerlendirilmesi (program değerlendirme modeli ve ölçme araçlarının geliştirilmesi) (Doktora tezi). Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Elazığ.

Dağtekin, N. (2016). Ortaokul öğrencilerinin Derslerde Teknolojinin Kullanılmasına Yönelik Farkındalık Ölçeği'nin geliştirilmesi (Yüksek Lisans tezi). Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Van.

Semerci, Ç. (1998). Mesleki ve teknik eğitim fakültesi programlarının değerlendirilmesi (program değerlendirme modeli ve ölçme araçlarının geliştirilmesi) (Doktora tezi). Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Elazığ.

Yenilmez, B. (2000). Pazar yönelimi kavramı: Türkiye'de sigorta ve bankacılık sektöründe pazar yönelimi ölçeklerini karşılaştıran bir araştırma (Yüksek lisans tezi). Akdeniz Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Antalya.

İnce Sezer, Ş. (2020). “Devereux” Okul Öncesi Ölçeğinin uyarlanması ve ikinci adım erken müdahale programının etkililiğinin değerlendirilmesi. (Doktora Tezi). Hacettepe Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Gedik- Çelik, S. (2002). Tip 2 diyabetli hastaların tedaviye ve bakıma yönelik tutumlarının ve iyilik hallerinin belirlenmesi (Yüksek lisans tezi). İstanbul Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Subaşı, H. (2023) Kültürel Boyutlar Kuramı Çerçevesinde Kamu Segmentasyonu ve Dijital Aktivizm (Tez No. 786712) [Doktora Tezi, Atatürk Üniversitesi]. Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi.

Özdemir, A. (2023). Dijital dönüşümün örgütsel çevikliğe etkisi (Tez No. 778999) [Doktora tezi, Karabük Üniversitesi]. Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi.

Özcan, S., Kukul V., ve Karataş, S. (2016, May 16-18). Dijital Hikayeler için Dereceli Değerlendirme Ölçeği [Paper presantation]. 10th International Computer and Instructional Technologies Symposium (ICITS), Rize, Turkey.

Öztürk, E. (2018, 12-14 Eylül). Dijital devrimin güncel kavramlarından biri de dijital iyi oluş mu? (Bir ölçek geliştirme çalışması) [Bildiri sunumu]. 6. Uluslararası Öğretim Teknolojileri ve Öğretmen Eğitimi Sempozyumu, Edirne, Türkiye.

Akkaya, N., ve Çıvğın, H. (2020, 3-6 Eylül). Dijital Okuma Öz Yeterlilik Ölçeği: Geçerlik güvenirlik çalışması [Bildiri sunumu]. 4. Uluslararası Sınırsız Eğitim ve Araştırma Sempozyumu, Ankara, Türkiye.

Çocuk, H. E. (2020). Dijital Öykü Uygulamalarının Türkçe Öğretmen Adaylarının Akademik Başarılarına, Dijital Okuryazarlık ve Türkçe Öğretimi Özyeterlik Algılarına Etkisi. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Mersin Üniversitesi, Mersin.

Aydın, F.,Horzum, M.B., Ayas, T. ve Bektaş, M. (2017).Dijital oyun oynama alışkanlığı ölçeği: Geçerlilik ve güvenirlilik çalışması.ERPA / International Congress on Education. içinde (ss.161). Budapeşte Macaristan.

Özkan, M. N. (2022). Dijital Oyunlarda Kutsal Sembolizmi ve Oyuncularına Yansımaları (Tez No. 752784) [Yüksek Lisans Tezi, İbn Haldun Üniversitesi]. Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi.

Yılmaz, E. (2015). Öğretmenlerin dijital veri güvenliği farkındalığı (Doktora tezi). Anadolu Üniversitesi, Eskişehir.

Kurnaz, E., Tekbaş, İ., Bozdoğan, T., ve Çetin, Ö. O. (Ekim, 2019). Dijitalleşmenin muhasebe eğitimine etkileri: Muhasebe meslek mensupları üzerine bir araştırma. 16. Uluslararası Muhasebe Konferansında sunulan tam metin bildiri (s.204-211). Kuşadası, Türkiye.