Ülkeler: Türkiye

İğici-Öner, S. (2010). Ankara Ulucanlar Göz Eğitim ve Araştırma Hastanesi' ne 2008 Yılı ilk yarısında başvuran yaşa bağlı maküla dejenerasyonu olgularının NEI VFQ-25/TR Yaşam Kalitesi Ölçeği ile Değerlendirilmesi (Yüksek lisans tezi). Ankara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Küçükertan, A. (2020). Yaşam Memnuniyet Ölçeği’nde ROC analizi ile standart belirleme (Yüksek lisans tezi, İstanbul Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü).

Durmuş, Y. (2020).Ergenlerde intihar eğiliminin yordanması: Yaşam nedenleri, psikolojik iyi oluş ve Aleksitimi'nin rolü incelenmesi (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi, Muğla.

Özpolat, A. R. (2011). Üniversite öğrencilerinin yaşam stillerinin yordayıcılarının incelenmesi ( Doktora tezi). Atatürk Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Erzurum.

Burhan, S., Ekşi, H., Sayın, M. ve Ekşi, F. (2020, Eylül 10-13). Yaşam Sürdürebilirliği Envanteri Türkçe Formunun Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması [Bildiri sunumu]. VIIth International Eurasian Educational Research Congress, Eskişehir, Türkiye.

Demirbaş, N. (2010). Yaşamda anlam ve yılmazlık (Yüksek lisans tezi). Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

Demirbaş, N., & Gazioğlu, E. İ. (2015). Yaşamda Anlam Ölçeği lise formu: Türkçe geçerlik ve güvenirliği. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1(33), 42-60.  

Demirci, İ. ve Ekşi, H. (2017, Mayıs). Sinop’ta huzur ve mutluluk: İnsanın yaşadığı yeri nasıl algıladığı huzuru ve mutluluğu ile ilişkili midir? 2. Avrasya Pozitif Psikoloji Kongresi’nde sunulan bildiri, Üsküdar Üniversitesi, 12-14 Mayıs, İstanbul, Türkiye.

Vefıkuluçay, D. (2008). Üniversitede öğrenim gören öğrencilerin yaşlı ayrımcılığına ilişkin tutumları (Doktora tezi). Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Mustan, K. (2017). Yaşlılarda istismarı belirlemeye yönelik ölçek geliştirme çalışması (Tez No. 493522)  [Tıpta Uzmanlık tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, Tıp Fakültesi]. Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi.

Şişman, F. N. (2011). Yaşlı bireylerin bilişsel durumunu geliştirmede Roy Adaptasyon Modeline temellenen hemşirelik bakımının etkinliği (Yüksek lisans tezi). İstanbul Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Polat, M. (2003). Anadolu Üniversitesi Yabancı Diller Yüksek Okulu İngilizce Hazırlık Programı`nda yazılı anlatım becerilerini ölçmede kullanılacak bir ölçeğin geliştirilmesi üzerine bir çalışma(Yüksek lisans tezi). Anadolu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir.

Yıldırım-Seheryeli, M. & Tan, Ş. (2019). Examination of the Reliability of the Measurements Regarding the Written Expression Skills According to Different Test Theories. Journal of Measurement and Evaluation in Education and Psychology, 10(3), 327-347. doi: 10.21031/epod.559470

Deniz, K. (2000). Yazılı anlatım becerileri bakımından köy ve kent beşinci sınıf öğrencilerinin durumu. (Yüksek lisans tezi). Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Sosyal Bilimler Entitüsü, Çanakkale.

Topuzkanamış, E. (2014). Yazma stratejileri öğretiminin Türkçe öğretmenliği birinci sınıf öğrencilerinin yazılı anlatım başarısı ve yazma kaygısına etkisi (Tez No.: 354652) [Doktora tezi, Gazi Üniversitesi]. Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi.

Ak, E. (2011). Yaratıcı yazma tekniklerinin ilköğretim 5.sınıf öğrencilerinin Türkçe dersindeki yazılı anlatım becerileri üzerindeki etkisi (Yüksek lisans tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.

Güneyli, A. (2003). Metin türlerine göre okuduğunu anlama becerisinin sınanması (Yüksek lisans tezi). Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

Özdemir, N. H. (2011). Türkçe öğretmeni adaylarının yazma alışkanlıkları üzerine bir araştırma (Yüksek lisans tezi). İnönü Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Malatya.

Savaş, H. (2013). Yazma becerisi puanlama rubriklerinin güvenilirlik ve geçerlilik açısından değerlendirilmesi ve geliştirilmesi üzerine bir çalışma (Yüksek lisans tezi, Çağ Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Mersin). https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi adresinden edinilmiştir.

Özbay, A. (2008). Yabancı dilde bilgilendirici yazma alanında öz düzenleme becerilerinin kullanımı ve başarı arasındaki ilişki (Doktora tezi). Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

Akkurt, Ş. (2017). Yeme Arzusu Ölçeği geçerlilik ve güvenilirlik çalışması (Tez No. 485506) [Yüksek Lisans Tezi, Üsküdar Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü]. Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi.

Baktıroğlu, G. (2019). Yeme Bozukluğu Değerlendirme Ölçeği’nin yetişkinler üzerinde geçerlik, güvenirlik ve norm çalışması.(Tez no. 587801) (Doktora tezi, İstanbul Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü).

Yeşilkaya, B. (2018). Tip 2 diyabetlilerde yeme davranış modeli ölçeğinin geçerlik ve güvenilirliği ve yaşam kalitesinin değerlendirilmesi (Doktora Tezi). İstanbul Okan Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Şahin, İ.N. (2022) Besin Bilgisi ve Yeme Tutumuna Yönelik Ölçek geliştirme: Geçerlilik ve güvenilirlik çalışması (Tez No.752830) [Yüksek Lisans Tezi, Üsküdar Üniversitesi]. Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi.

Ünlü, H. (2011). Okul öncesi dönem çocuklar için Yeme Davranışı Değerlendirme Ölçeğinin Türk çocuklarına uyarlanması (Yüksek lisans tezi). Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.