Ölçek Kategorileri: 30 Eğitim Bilimleri ve Öğretmen Yetiştirme

Cavkaytar, A. , Ardıç, A. ve Aksoy, V. (2014). Aile Gereksinimlerini Belirleme Aracının Geçerlik ve Güvenirliğinin Güncellenmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 15 (02) , 1-14 . https://doi.org/10.1501/Ozlegt_0000000195

Özaydın, L., Karaçul, F. E., Kayhan, N., Büyüköztürk, Ş., Karahan, S., & Simeonsson, R. J. (2021). Assessing needs of parents with children with disabilities in Turkey. Psycho-Educational Research Reviews, 10(3), 255-267. https://doi.org/10.52963/PERR_Biruni_V10.N3.16

Özaydin, L., Karaçul, F. E., Kayhan, N., Büyüköztürk, S., Karahan, S. and Simeonsson, R. J. (2021). Assessing needs of parents with children with disabilities in Turkey. Psycho-Educational Research Reviews, 10(3), 255-267. https://www.doi.org/10.52963/PERR_Biruni_V10.N3.16

Lindberg, N. ve Demircan, A. N. (2013). Ortaöğretim okullarında aile katılımının değerlendirilmesi: Aile Katılım Ölçeği Veli ve Öğretmen Formlarının Türkçeye uyarlanması. Cumhuriyet International Journal of Education-CIJE, 2(3), 64-78.

Ahmetoğlu, E., Acar, İ. H., Sezer, T., ve Akşin-Yavuz, E. (2018). Aile Katılımı Ölçeğinin Türk kültürüne uyarlanması. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 18 (1), 1-20.

Yavuz-Güler, Ç. (2014). Öğretmen Adayları için Aile Katılımına Yönelik Tutum Ölçeğinin geliştirilmesi: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Bartın Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 3(2), 213-232. http://dx.doi.org/10.14686/BUEFAD.201428179

Atabey, D. ve Tezel-Şahin, F. (2011). Aile Öğretmen İletişim ve İşbirliği Ölçeği. Kastamonu Eğitim Dergisi, 19(3), 793-804.

Kaner, S. (2001). Aile Stresini Değerlendirme Ölçeği (The Questionnaire on Resource and Stress-F) Faktör Yapısı, Güvenirlik ve Geçerlik Çalışmaları. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 34(1), 1-10.

Eşği, N. (2014). Aile-Çocuk İnternet Bağımlılık Ölçeği'nin Türkçe'ye uyarlanması: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Kastomonu Eğitim Dergisi, 22(2), 807-839.

Cavkaytar, A., Adıgüzel, O. C. ve Ceyhan, E. (2017). Ailelerin Zihinsel Yetersizliği Olan Çocukların Yetersizliği ve Eğitimleriyle İlgili Bilgi Düzeylerinin Belirlenmesine Yönelik Ölçme aracının geliştirilmesi. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi , 16(60), 46-59.

Işıkcı, G. (2018). Pre-service Early Childhood Educators’ Working with Families Self-Efficacy in Relation to Taking a Parent Education Course (Tez No. 511370) [Yükseklisans tezi, Orta Doğu Teknik Üniversitesi]. Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi.    

Kaya, A., Yöntem, M.K. (2021). Adaptation of AIR self-determination scale – educator version to Turkish (AIR SDS-TR). International Electronic Journal of Elementary Education, 4(1), 79-86. https://doi.org/10.26822/iejee.2021.230.

Kandemir, M. (2010). Akademik erteleme davranışını açıklayacı bir model (Yüksek lisans tezi). Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Kızılkaya H., ve Doğan İ., (2022). Üniversite öğrencilerine yönelik Akademik Aidiyet Ölçeğinin geliştirilmesi: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Yükseköğretim ve Bilim Dergisi/ Journal of Higher Education and Science, 12(1), 60-68. https://doi.org/10.5961/higheredusci.954289

Kızılkaya H. & Doğan İ., (2022). Üniversite öğrencilerine yönelik Akademik Aidiyet Ölçeğinin geliştirilmesi: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Yükseköğretim ve Bilim Dergisi/Journal of Higher Education and Science, 12(1), 60-68. https://doi.org/10.5961/higheredusci.954289

Avcı, S., ve Erden, M. (2013). Akademik Alanda Arzuların Ertelenmesi Ölçeğinin Türkçe formunun geçerlik ve güvenirlik çalışması. Marmara University Atatürk Education Faculty Journal of Educational Sciences, 28(28), 1-10.

Bozgün, K. ve Başgül, M. (2018). Akademik Azim Ölçeğinin Türkçeye uyarlanması: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 6(85), 435-445. doi: http://dx.doi.org/10.16992/ASOS.14521

Yabaş, D. (2008). Farklılaştırılmış öğretim tasarımının öğrencilerin özyeterlik algıları,bilişüstü becerileri ve akademik başarılarına etkisinin incelenmesi (Yüksek lisans tezi). Yıldız Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.

Kaya, İ . (2018). Akademik Başarıya İlişkin Bilişsel Çarpıtmalar Ölçeğinin (ABİBÇÖ) geliştirilmesi. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 14(3), 1082-1098. doi: 10.17860/mersinefd.435605

Kuzgun, Y. (2014). Akademik Benlik Kavramı Ölçeği el kitabı. Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.

Cevher, Fatma N. ve Buluş, M. (2006). Okul öncesi eğitim kurumlarına devam eden 5-6 yaş çocuklarında akademik benlik saygısı. DEÜ Buca Eğitim Fakültesi Dergisi, 20, 28-39.

Karaibrahimoğlu, A., Güvenç, F. ve Çeçen, Z. (2023). Akademik Çalışma Yorgunluğu Ölçek Geliştirme Çalışması. Süleyman Demirel Üniversitesi Vizyoner Dergisi, 14(37), 52-63. https://doi.org/10.21076/vizyoner.1095482

Karaibrahimoğlu, A. , Güvenç, F. & Çeçen, Z. (2023). Akademik Çalışma Yorgunluğu Ölçek Geliştirme Çalışması . Süleyman Demirel Üniversitesi Vizyoner Dergisi , 14 (37) , 52-63 . https://doi.org/10.21076/vizyoner.1095482

Ellialtı, M. ve Batur, Z. (2018). Akademik Dinleme Öz Değerlendirme Ölçeğinin Türkçeye uyarlanması: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 9(114), 356-369. http://dx.doi.org/10.29228/ASOS.49239

Usula, B. (2015). Akademik entelektüel liderlik ölçeğinin psikometrik özelliklerinin üniversite ortamında test edilmesi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 15(6), 1605 – 1621.