Ölçek Kategorileri: 185 Sağlık Psikolojisi

Geniş, B., Gürhan, N., Koç, M., Geniş, Ç., Şirin, B., Çırakoğlu, O. C., & Coşar, B. (2020). Development of Perception and Attitude Scales Related with COVID-19 Pandemia. Pearson Journal of Social Sciences - Humanities, 5(7), 306-328. doi: 10.46872/pj.127

Geniş, B., Gürhan, N., Koç, M., Geniş, Ç., Şirin, B., Çırakoğlu, O. C., & Coşar, B. (2020). Development of Perception and Attitude Scales Related with COVID-19 Pandemia. Pearson Journal of Social Sciences - Humanities, 5(7), 306-328. doi: 10.46872/pj.127

Sümen, A., & Adibelli, D. (2022). Adaptation of the COV19-QoL Scale to Turkish culture: Its psychometric properties in diagnosed and undiagnosed individuals. Death Studies, 46 (10), 2298–2305.  https://doi.org/10.1080/07481187.2021.1925376

Kaya S., Dünder E., Çakıroğlu F., Uzdil Z. (2021). Adaptation of the fear of 2019 Coronavirus disease (COVID-19) scale to Turkish culture: A validity and reliability study. Bilişsel Davranışçı Psikoterapi ve Araştırmalar Dergisi, 10(1), 40 – 45. https://doi.org/10.5455/JCBPR.104890

Uzun, S. U. & Zencir, M. (2021). Reliability and validity study of the Turkish version of cyberchondria severity scale. Current Psychology, (2021) 40:65–71. https://doi.org/10.1007/s12144-018-000-x

Evren C., Dalbudak E., Çakmak D. (2008). Değişime hazır olma ve tedavi isteği ölçeği (SOCRATES) Türkçe versiyonu’nun yatarak tedavi gören erkek alkol bağımlısı hastalarda faktör yapısı, geçerliği ve güvenirliği. Klinik Psikofarmakoloji Bülteni, 18(2), 84 – 89.

Seren, Ş. ve Baykal, Ü. (2007). Kalite belgesi alan hastanelerde örgür kültürü ve değişime karşı tutumun incelenmesi. Journal of Anatolia Nursing and Health Sciences, 10(2), 1-11.

Akyol, M. A., Küçükgüçlü, Ö., Akpınar-Söylemez, B., Özkaya-Sağlam, B., & Oliveira, D. (2022). Translation and psychometric evaluation of the Turkish version of the Motivation to Change Lifestyle for Dementia Risk Reduction Scale (T-MOCHAD-10). The European Journal of Psychiatry, 36(4), 252-259.    

Gül, Y. E. (2024). Development of the Earthquake Anxiety Scale: Validity and Reliability Study. Uluslararası Karamanoğlu Mehmetbey Eğitim Araştırmaları Dergisi, 6 (1), 10-20. https://doi.org/10.47770/ukmead.1389678

Filiz, M., Karagöz, Y. ve Karaşin, Y. (2023) Depreme Maruz Kalan Bireylerin Psikolojik Etkilerini Belirlemeye Yönelik Ölçek Geliştirme Çalışması. Dicle Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (33), 236-250.

Turan, E., Gürel,M.S., Turgut-Erdemir, A. ve İnan-Yüksel, E.(2013). Dermatolojik Hastalıklara Özgü Aile Etki Ölçeği geliştirilmesi; geçerlik ve güvenirlik çalışması. Türkderm-Deri Hastalıkları ve Frengi Arşivi Dergisi, 48,74-81. doi:10.4274/turkderm.27167

Ayar, D. (2012). Diabetes mellitus'lu çocuklarda yaşam kalitesi ölçeğinin geçerlik ve güvenirlik çalışması (Yüksek lisans tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İzmir.

Dilci, T. (2019). A study on validity and reliability of Digital Addiction Scale for 19 years or older. Universal Journal of Educational Research, 7(1), 32–39. https://doi.org/10.13189/ujer.2019.070105

Çelikpazu, E. E., & Taşdemir, F. (2022). Grammar Anxiety Scale: The validity and reliability study. Participatory Educational Research, 9(4), 343-366. http://dx.doi.org/10.17275/per.22.94.9.4

İnanç, B. Y., Çelik, M. ve Görgün, H. (2003). Diş Hekimliği Korkusu Ölçeği: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi,1(1), 43-51.

Kakaşçı Gün Ç. ve Demirci N. (2023). Development of Revised Dysmenorrhea Impact Scale Short Form (DIS-R). In D. Atik (Ed.) International Research in Health Sciences (pp. 252-280). Platanus Publishing.

Özcan, H. (2012). Diyabet Güçlendirme Ölçeği'nin Türk toplumu için geçerlik güvenirliğinin incelenmesi (Yüksek Lisans Tezi). Süleyman Demirel Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Isparta.

Jahanpeyma, P., Karaman, E., Yıldırım, Y., Şahin, S., & Şenuzun Aykar, F. (2020). Adaptation of Diabetic Empowerment Scale-Short Form to older individuals and to Turkish language: Validity and reliability study. The Eurasian Journal of Medicine, 52(2), 120-125. doi: 10.5152/eurasianjmed.2020.19155

Kavuran, E., & Türkoğlu, N. (2022). Turkish validity and reliability of the Diabetes Medication Self-Efficacy Scale. International Journal of Endocrinology(Ukraine), 18(5), 285-292. Doi: 10.22141/2224-0721.18.5.2022.1187

Karakurt, P. (2008).Tip 2 diyabetli hastalara verilen eğitimin öz-bakım üzerine etkisi. (Doktora tezi). Atatürk Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Erzurum.

Bayındır Çevik, A. (2010). Tip 2 diyabetlilerde kardiyovasküler risk faktörleri ile sağlık inancı ve öz-etkililik arasındaki ilişki.(Doktora tezi). İstanbul Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Eroğlu, N., Sabuncu, N. (2019). Diyabet Öz Yönetim Skalası’nın (DÖYS) Türk toplumuna uyarlanması: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Hemşirelik Bilimi Dergisi, 1(3), 1-6.

Çetintaş, İ., & Akgün Kostak, M. (2021). Psychometric properties of the Turkish version of the Diabetes Family Impact Scale. Journal for Specialists in Pediatric Nursing, e12308. https://doi.org/10.1111/jspn.12308

Işık, K., Yıldırım, H. ve Cengiz, Z. (2021). Diyabetli hastalarda psikolojik insülin direnci ölçeğinin Türkçeye uyarlanması. Turkish Journal of Family Medicine and Primary Care, 15(4), 726-733. https://doi.org/10.21763/tjfmpc.864093

Kahraman, G., Güngör- Tavsanlı, N., Baydur, H., Özmen, D. ve Özmen, E. (2016). Tip-2 diyabet hastalarında Diyabette Engeller Ölçeğinin geçerlilik ve güvenilirlik çalışması. Anadolu Psikiyatri Dergisi, 17(1), 33-44.