Ölçek Kategorileri: 140 Kişilerarası İlişkiler

Ayral, S., & Karacan, E. (2022). Şiddetin ve Erkek Egemenliğinin Meşrulaştırılması Ölçeği’nin Türkçeye Uyarlama Çalışması. Türk Psikoloji Yazıları, 25(50), 95-109. https://doi.org/10.31828/tpy1301996120230322m000052

Suler, K., Akın, A., & Suler, M. (2017). Şiddetsizliğe Yönelik Tutum Ölçeğinin Türkçe versiyonunun geçerlik ve güvenirliği. Journal of European Education, 6(3), 1-8.

Kirişçi-Sarıkaya, A. ve Güner, H. (2021). Sığınmacılara Yönelik Önyargı Ölçeğinin Türkçeye Uyarlanması ve Psikometrik Yönden İncelenmesi. Karamanoğlu Mehmetbey Üniversitesi Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 23(41), 491-504.

Bingöl, T., Sölpük Turhan, N., Arslan, N., Öztabak, M. Ü. ve Çetintaş, Ş. (2018). Sınıf İçi Kaba Davranışlar Ölçeğinin Türkçe’ye uyarlama çalışması. Sakarya University Journal of Education, 8(1), 165-176.

Saydam, G. & Telli, S. (2016). Eğitimde Bir Araştırma Alanı Olarak Sınıfta Öğrenci-Öğretmen Kişilerarası İletişimi ve Öğretmen Etkileşim Ölçeği (QTI). Boğaziçi Üniversitesi Eğitim Dergisi, 28(2), 23-45.

Yılan, Y., Özkara, B.(2021). Sıra Dışı Liderlik Tarzları Üzerine Bir Ölçek Geliştirme Çalışması. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 8(2), 1106 – 1122. https://doi.org/10.30798/makuiibf.910068

Yorulmaz, O. (2002). Responsibility and perfectionism as predictors obsessive-compulsive symtomatology (Master’s thesis). Orta Doğu Teknik University Institute of Social Sciences, Ankara.

Bardakcı, S., Sarıkaya, Y. ve Yöntem, M. K. (2018). Sosyal Ağ Öz Yeterlik Ölçeği geçerlik ve güvenirlik çalışması. Journal of International Social Sciences Education, 4(2), 60-72.

Dökmen, Ü. (1993). Sosyal Atom Ölçeği: Geliştirilmesi, güvenirliği ve geçerliliği. Türk Psikoloji Dergisi, 8 (30), 2-6.

Duru, E. (2007). Sosyal Bağlılık Ölçeği'nin Türk kültürüne uyarlanması. Eurasian Journal of Educational Research (EJER), 26, 85-94.

Neslitürk, S., Deniz, M., E., ( 2014 ). Sosyal Beceri Geliştirme Sistemi Aile Formunun Türk kültürüne uyarlanması: Güvenirlik ve geçerlik çalışması, Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 11 ( 26 ), 139-149.

Yüksel, G. (1998). Sosyal Beceri Envanterinin Türkçeye uyarlanması: Geçerlik ve güvenirlik çalışmaları. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 2(9), 39-48.

Karatas, Z., Sag, R., & Arslan, D. (2015). Development of Social Skill Rating Scale for Primary School Students-Teacher Form (SSRS-T) and Analysis of its Psychometric Properties. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 197, 1447-1453.

Akçamete, G. ve Avcıoğlu, H. (2005). Sosyal Becerileri Değerlendirme Ölçeğinin (7-12 yaş) geçerlik ve güvenirlik çalışması. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 5(2), 61-77.

Avcıoğlu, H. (2007). Sosyal Becerileri Değerlendirme Ölçeğinin geçerlik ve güvenirlik çalışması (4-6 yaş). Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 7(2), 87-101.

Ilgaz, A., Akgöz, A., ve Gözüm, S. (2019). Validity and Reliability of the Turkish Version of the Social Inclusion Scale. Türk Geriatri Dergisi, 22(2), 150–162. https://doi.org/10.31086/tjgeri.2019.88

Seven, S. (2010). Sosyal Davranış Öğretmen Değerlendirmesi Ölçeğinin Türk kültürüne uyarlanması. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (23), 193-200.

Tarhan, N. (1996). Sosyometrik statü, cinsiyet, akademik başarı, okul türü ve sınıf düzeyi ile ortaokul öğrencilerinin yalnızlık düzeyleri arasındaki ilişki (Yüksek lisans tezi). Orta Doğu Teknik Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

Armağan,E.B.,ve Şimşek,S. (2018). İlkokul 4. sınıf öğrencileri için bir ölçek geliştirme çalışması: Sosyal Girişimcilik Niyetleri Ölçeği. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi. 11(59), 710-718.

Ünal-Karagüven, M., Karaman-Ekşioğlu, M. ve Gül, Ç. (2020). Özerklik teorisi ve Sosyal İlişki Gereksinimi Ölçeğinin Türkçeye adaptasyonu. IBAD Sosyal Bilimler Dergisi , 6 , 366-377 .

Duyan, V., Gelbal, S., ve Var, E. Ç. (2013). Sosyal İlişki Unsurları Ölçeği'nin Türkçeye uyarlama çalışması. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 44, 159-169.

Akın, A. (2010). İki boyutlu Sosyal İstenirlik Ölçeğinin geliştirilmesi ve psikometrik özelliklerinin araştırılması. Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 30(3), 771-784.

Çelikbaş, B. & Tatar, A. (2021). Yalnızlık Ölçeği, Yalnızlık Tercihi Ölçeği ve Sosyal İzolasyon Ölçeği: Geliştirme ve ilk geçerlik çalışmaları. International Social Mentality and Researcher Thinkers Journal, 7(43), 665-676. http://dx.doi.org/10.31576/smryj.847

Can, F., Bozgün, K. (2021). Sosyal Kaygı Ölçeği Kısa Formunun Türkçeye Uyarlanarak Psikometrik Özelliklerinin İncelenmesi. Muallim Rıfat Eğitim Fakültesi Dergisi , 3 (2) , 156-168.

Sarıçam, H. (2015). The Turkish version of the Social Vulnerability Scale: The study of validity and reliability. International Online Journal of Educational Sciences, 7(1), 190-202. http://dx.doi.org/10.15345/iojes.2015.01.016