Ölçek Kategorileri: 140 Kişilerarası İlişkiler

Öztan, N. (1995). Terapist ile hasta arasındaki terapötik ilişkinin farklı boyutlarda incelenmesi (Doktora tezi). Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

Tunç, A. (2022). Kişilerarası İlişkilerde Bağımlılık Ölçeğinin Geliştirilmesi. A.R. Özpolat (Ed.), Davranışsal Bağımlılıkta Güncel Ölçekler içinde (s.9-36). Vizetek Yayıncılık

Kandemir, M. ve İlhan, T. (2017). Kişilerarası İlişkilerde Bağlanma Stilleri Ölçeği: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. 2. Avrasya Pozitif Psikoloji Kongresi içinde (s.174-175). İstanbul: Üsküdar Üniversitesi.

Çam, S., Tümkaya, S. (2007). Kişilerarası Problem Çözme Envanteri’nin (KPÇE) Geliştirilmesi: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 3 (28), 95-111.

Çam, S., & Tümkaya, S. (2008). Kişilerarası problem çözme envanteri lise öğrencileri formu’nun geçerlik ve güvenirlik çalışması. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 5(2), 1-17.

Akyunus, M. ve Gençöz, T. (2016). Kişilerarası Problemler Envanteri Döngüsel Ölçekleri kısa formu psikometrik özellikleri: Bir güvenirlik ve geçerlik çalışması. Düşünen Adam Psikiyatri ve Nörolojik Bilimler Dergisi, 29(1), 36-48.

Boyacıoğlu, G. (1994). Üniversite öğrencilerinde kişilerarası şemalar ve depresif belirtiler arasındaki ilişkiler (Doktora tezi). Hacettepe Üniversitesi Nörolojik Bililimler ve Psikiyatri Enstitüsü, Ankara.

Boyacıoğlu, G. ve Savaşır, I. (1995). Kişilerarası Şemalar Ölçeği’nin geçerlik ve güvenirlik çalışması. Türk Psikoloji Dergisi, 10(35), 40-58.

Baytemir, K. (2016). Ergenlikte ebeveyn ve akrana bağlanma ile öznel iyi oluş arasındaki ilişkide kişilerarası yeterliğin aracılığı. (Yayınlanmamış doktora tezi). Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Şahin, E. E., & Gizir, C. A. (2013). Kişilerarası yetkinlik ölçeği-Kısa formu: Geçerlik ve güvenirlik çalışmaları. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 9 (3), 144-158.

Gök, B. (2022). Kişisel İtibar Ölçeği’nin Türkçe tercümesinin geçerlik ve güvenirlik analizi. Pamukkale Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 52, 81-92. https://doi.org/10.30794/pausbed.1056445

Okray, Z., Palabıyıkoğlu, RN, Çakıcı, E.(2005). Turkish translation of personal and relationship profile. (Unpublished Master Thesis,). Near East University Institute of Applied and Social Sciences, Nicosia.

Kaymakçı, İ., Ekşi, H. & Demir, İ.H. (2025). Kısa Varoluşsal Yalnızlık Ölçeği’nin Türkçeye uyarlanması: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. M. Vizjak (Ed.), III. Uluslararası Marmara Bilimsel Çalışmalar Kongresi Bildiri Kitabı içinde (s. 184–194). ASES Publications.

Kiliç, D., & Adibelli, D. (2011). The validity and reliability of Kogan’s Attitude towards Old People Scale in the Turkish society. Health, 3(09), 602. doi: 10.4236/health.2011.39101

Çoğaltay, N.; Gençdal, G. (2024). Kolaylaştırıcı Liderlik Stili: Bir ölçek geliştirme çalışması. Iğdır Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi (37), 174-196. https://doi.org/10.54600/igdirsosbilder.1494656

Kaner, S. (2000). Kontrol Kuramına Dayalı Anababa-Ergen İlişkileri Ölçeği Geliştirme Çalışmaları . Ankara University Journal of Faculty of Educational Sciences (JFES) , 33 (1) , . DOI: 10.1501/Egifak_0000000025

Akben, G., Coşkun, H., & Akben, C. (2024). Kötü Niyetli Yaratıcılık Ölçeği (KNYÖ): Türkçeye uyarlama, geçerlilik ve güvenilirlik çalışması. Dokuz Eylül Üniversitesi Buca Eğitim Fakültesi Dergisi(61), 1810-1826. https://doi.org/10.53444/deubefd.1388714

Görgülü, K. (2025). Kronik Hastalıklarda Aile İçi Bakım Verenlerin İletişimini Değerlendirme Ölçeği‘nin Türkçe formunun geçerlik ve güvenirliğinin incelenmesi (Tez No. 922929) [Yüksek lisans tezi, Aksaray Üniversitesi]. Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi.

Toker-Gültaş, Y., Ok, A. B., Göncü-Köse, A., Sümer, H. C., Karanfil, D., ve Acar, F. P. (2023). Kültüre Özgü ve Evrensel Yönleriyle İş Yerinde Cinsel Taciz Ölçeği. Türk Psikoloji Yazıları, 26(52), 1-29. https://doi.org/10.31828/tpy1301996120230805m000058

Sarıdaş, G., & Nayir, F. (2024). Kültürel Değerlere Duyarlı Okul Kültürü (KDDOK) Ölçeğinin geliştirilmesi. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 25(2), 515-537. https://doi.org/10.17679/inuefd.1404282

Kırcalı, M. (2022). İngilizce öğretmen adaylarının öz-yeterlik algılarını ölçmek için kültürel ve dilsel çeşitlilik ölçeği geliştirilmesi ve doğrulanması (752101) [Yüksek lisans tezi, Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi]. Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi.

Çiloğlan, F., & Bardakçı, M. (2019). The relationship between intercultural sensitivity and English language achievement. Journal of Language and Linguistic Studies, 15(3), 1204-1214. https://doi.org/10.17263/jlls.631563

Türkoğlu, N., Kavuran, E., Ay, E. (2022, 21-22 Aralık). Kültürlerarasi İletişim Kaygısı Ölçeği’nin geçerlilik ve güvenilirlik çalışması, bir ölçek revizyonu [Bildiri sunumu]. 6. Ulusal 3. Uluslararası Kültürlerarası Hemşirelik Kongresi, Çevrimiçi Kongre.

Apaydınlı, K. (2010). Genel lise öğrencilerinin kural dışı davranış gösterme eğilimleri ile müzik eğitimi arasındaki ilişkinin incelenmesi (Ankara ili örneği) (Yüksek Lisans tezi). Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Dagli, A., & Han, B. (2018). Organizational rumor scale for educational institutions. Universal Journal of Educational Research, 6(5), 936-946.