Ölçek Kategorileri: 10 Psikoloji

Yılmaz, M.,& Eremsoy, C.E. (2016). İlişki-Odaklı Obsesif Kompulsif Envanteri Ve Partner-Odaklı Obsesif Kompulsif Semptom Envanteri'nin Türkçe versiyonlarinin psikometrik özellikleri. 19. Ulusal Psikoloji Kongresi, (ss. 54). İzmir.

Tosun, C., Yazıcı, H., & Altun, F. (2017). İlişkide Karar Verme Ölçeği'nin Türk kültürüne uyarlanması. Journal of History Culture and Art Research, 6(3), 650-668.

Arslan-Babal, R., Çekici, F., Aydın-Sünbül, Z., Malkoç, A., & Aslan-Gördesli, M. (2021). İlişkide Otantiklik Ölçeği: Türk kültürüne uyarlama ve geçerlik çalışması. Trakya Eğitim Dergisi, 11(1), 439-449. https://doi.org/10.24315/tred.770310

Evin-Akbay, S., & Gündoğdu, M. H. (2021). The Relation between Parental Bonding with Intimacy and Authentic Self In Mediated By Attachment Style. Kastamonu Education Journal, 29(1), 84-102. doi: 10.24106/kefdergi.727091

Ekşi, H., Yılmaz, B. ve Türk, T. (2018). İlişkide yetkinlik ölçeği: Kapsamlı versiyonunun Türkçe formunun geçerliği ve güvenirliği. 13. Uluslararası Balkan Eğitim ve Bilim Kongresi Tam Metin Bildiri Kitabı (ss.193-197). Trakya Üniversitesi Eğitim Fakültesi, Edirne.

Sümer, N. ve Güngör, D. (1999). Yetişkin bağlanma stillerinin Türk örneklemi üzerinde psikometrik değerlendirmesi ve kültürler arası bir karşılaştırma. Türk Psikoloji Dergisi, 14 (43), 71-106.

Aydın, G. ve Çağ, P. (2017). İlişkilerde Güç Algısı Ölçeği'ni Türkçe'ye uyarlama çalışması. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 26(2), 217-225.

Demirci, İ. & Ekşi. H. (2018). Keep calm and be happy: A mixed method study from character strengths to well-being. Educational Sciences: Theory & Practice 18(29) 303–354. http://dx.doi.org/10.12738/estp.2018.2.0799

Avcu, A. (2021). İlişkilerde Güven Ölçeğinin Doğrulanması İçin Keşif Grafiği Analizinin Kullanımı. International Journal of Assessment Tools in Education, 8(3), 542-552. https://doi.org/10.21449/ijate.831784

Kalkan, M. (2006). İlişkilerde İnanç Envanterinin (İİE) geliştirilmesi: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 3(25), 45-54.

Tutarel-Kışlak, Ş. (2002). İlişkilerde Mutluluk Ölçeği (İMÖ): güvenirlik ve geçerlik çalışması. Kriz Dergisi, 10(1), 37-43.

Kışlak Şennur, T. (2002). İLİŞKİLERDE MUTLULUK ÖLÇEĞİ (İMÖ): GÜVENİRLİK VE GEÇERLİK ÇALIŞMASI . Kriz Dergisi , 10 (1) , 0-0. https://doi.org/10.1501/Kriz_0000000174

Nacar, G., Timur Taşhan, S., & Bekar, M. (2020). Adaptation of The Cyber Aggression in Relationships Scale to Turkish: A validity and reliability study. Perspectives in Psychiatric Care, 1-10.

Öz-Soysal, F. S., Uz-Baş, A., ve Aysan, F. (2019). İlişkileri Sürdürme Stratejileri Ölçeği geçerlik ve güvenirlik çalışması. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 18(70), 710-719. http://dx.doi.org/10.17755/esosder.446014

Hamamcı, Z. ve Büyüköztürk, S. (2003). İlişkilerle İlgili Bilişsel Çarpıtmalar Ölçeği: Ölçeğin geliştirilmesi ve psikometrik özelliklerinin incelenmesi. Çukurova Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2(25), 107-111.

Dinçer, D., Ekşi, H. ve Aron, A. (2017, Mayıs). Psychometric properties of the Turkish version of the Relational Self-Change Scale. 2. Avrasya Pozitif Psikoloji Kongresi'nde sunulan bildiri, İstanbul.

Öztürk, E. B., Gökoğlu, S. K., & Karagonlar, G. (2015). İlişkisel Benlik Ölçeğinin Türkçe geçerlemesi.İşletme Fakültesi Dergisi, 16 (2), 2015, 49-70.

Bacanlı, H., İlhan, T. ve Cihan-Güngör, H. (2012). İlişkisel Mizah Envanterinin Türkçe’ye uyarlanması: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 4(37), 11-23.

Akın, A., Eroğlu, Y., Kayış, A. R. ve Satıcı, S. A. (2010). The validity and reliability of the Turkish version of the relational-interdependent self-construal scale. Procedia Social and Behavioral Sciences, 5, 579–584. doi:10.1016/j.sbspro.2010.07.145

Çay, M., Yanardağ, U., Zubaroğlu-Yanardağ, M. (2023). Adaptation of Relational Aging Anxiety Scale into Turkish. Arch Health, 1-8. Doi: 10.5152/ArcHealthSciRes.2022.22035.

Ercan, H. (2011). İlişkisel-Bireyci-Toplulukçu Benlik Ölçeğinin psikometrik özellikleri ve uyarlama çalışması. Karamanoğlu Mehmetbey Üniversitesi Sosyal Ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 13(21), 37-45.

Dereli-İman, E. ve Eryılmaz, A. (2012). İlkögretim Çocukları İçin Alan Genel Algılanan Kontrol Ölçeginin gelistirilmesi. TSK Koruyucu Hekimlik Bülteni, 11(3), 331-338.

Ardahan, F. ve Ezici, N. M. (2014). İlköğretim İkinci Kademe Öğrencileri Sosyal Sermaye Ölçeği adaptasyon çalışması. Sakarya University Journal of Education 4(3), 6-17.

Akyıldız, P. & Dede, Y. (2019). İlköğretim Matematik Öğretmen Adayları İçin Matematiğin Doğasına Yönelik İnanç Ölçeği (MDYİÖ): Bir Keşfedici Karma Desen Çalışması . Adıyaman University Journal of Educational Sciences , 9 (1) , 69-98 . https://doi.org/10.17984/adyuebd.539351

Aydın, S. & Çelik, D. (2016). İlköğretim Matematik Öğretmeni Adaylarının Matematik Öğretmeye Hazır Olma hakkında İnanışları: Ölçek Uyarlama ve Geçerleme Çalışması . Necatibey Eğitim Fakültesi Elektronik Fen ve Matematik Eğitimi Dergisi , 10 (2) , 469-510 . DOI: 10.17522/balikesirnef.280052