Ölçek Kategorileri: 10 Psikoloji

Çiçek, Z. (2012). Sağlık inanç modeli doğrultusunda verilen eğitimin kadınların bilinçsiz ve reçetesiz ilaç kullanımı üzerine etkisi (Doktora tezi). Atatürk Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Erzurum.

AĞLAMIŞ, E., KULAKSIZOĞLU, H., KULAKSIZOĞLU, I., ÜNLÜER, E., GÜRBÜZ, C., & TOKTAŞ, G. İLEAL POŞ (KONDUİT) VE İLEAL YENİ İDRAR KESESİ (NEOBLADER) YAPILAN HASTALARDA VÜCUT İMAJ ÖLÇEĞİ: HASTA AÇISINDAN CERRAHİ TEKNİĞİN KARŞILAŞTIRILMASI; BİR ÖN ÇALIŞMA.

Ersanlı,K. ve Balcı,S. (1998). İletişim Becerileri Envanterinin geliştirilmesi: geçerlik ve güvenirlik çalışması. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 2 (10), 7-12.

Ünal, Ş. (2014). İletişim Becerileri Kontrol Listesi-II'nin (CCC-2) Türkçeye uyarlama çalışması [Yayınlanmamış yüksek lisans tezi]. Hacettepe Üniversitesi, Ankara.

Tuncer, U., Ç. (2008). İnsan kaynaklarının psiko-sosyal bakımdan geliştirilmesi amacıyla hazırlanan gelişim programlarının değerlendirilmesine yönelik bir araştırma: Man Türkiye A.Ş. örneği (Yüksek lisans tezi). Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

Korkut-Owen, F. ve Bugay, A. (2014). İletişim Becerileri Ölçeği’nin geliştirilmesi: geçerlik ve güvenirlik çalışması. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 10(2), 51-64.

Harlak, H., Dereboy, C., & Gemalmaz, A. (2008). Validation of a Turkish translation of the Communication Skills Attitude Scale with Turkish medical students. Education for Health, 21(1), 55-65.

Korkut, F. (1996). İletişim Becerilerini Değerlendirme Ölçeğinin Geliştirilmesi: Güvenirlik ve geçerlik çalışmaları. Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 2(7), 18-23.

Ozmen, F., Akuzum, C., Zincirli, M., & Selcuk, G. (2016). The communication barriers between teachers and parents in primary schools. Eurasian Journal of Educational Research, 66, 26-46. http://dx.doi.org/10.14689/ejer.2016.66.2

Erdem, A. T. ve Alav, O. (2023). İletişim İsteksizliği Ölçeği: Türkçeye Uyarlama, Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması. Abant Sosyal Bilimler Dergisi, 23(3), 1387-1404.

Alyılmaz, S. ve Polatcan, F. (2018). İletişim Kurma İstekliliği Ölçeği: Bir ölçek geliştirme çalışması. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim Dergisi, 7(1), 447-458.

Malkoç, B. (2001). The relationship between communication patterns and marital adjustment (Master's thesis). Orta Doğu Technical University The Graduate School of Social Science, Ankara

Koca, G. Ş., & Erigüç, G. (2017). İletişim Yeterlilik Ölçeği’nin geçerlik ve güvenilirliği. Uluslararası Yönetim İktisat ve İşletme Dergisi, 13(4), 789-799.

Şahin, E. S., & Derin, S. (2020). İletişimde Çözüm Odaklılık Ölçeği’nin (İÇOÖ) geliştirilmesi, geçerlilik ve güvenilirliği. IBAD Sosyal Bilimler Dergisi, 662-674.

Şanlı, N., ve Eken, Z. M. (2021). Katılımı değerlendiren yeni bir araç: Altı yaş altı çocukları iletişimsel çıktı odaklı değerlendirme ölçeği (FOCUS-TR) güvenilir midir? Dil, Konuşma ve Yutma Araştırmaları Dergisi, 4(3), 297-314. https://doi.org/10.1176/appi.books.9780890425596

Aslan- Gördesli, M., ve İşmen- Gazioğlu, A. E. (2017). İlişki Ağı Envanteri Kısa Formunun Türkçe uyarlama çalışması. Hasan Ali Yücel Eğitim Fakültesi Dergisi, 14(1), 425-443.

Curun, F. (2001). The effects of sexizm and sex role orientation on romantic relationship satisfaction [Yüksek lisans tezi]. Ortadoğu Teknik Üniversitesi, Ankara.

Çelik, E. (2014).Adaptation of Relationship Assessment Scale to Turkish culture: study of validity and reliability. International Journal of Psychology and Educational Studies, 1(1), 1‐7. http://dx.doi.org/10.17220/ijpes.2014.01.001  

Sarı, T. (2008). Üniversite öğrencilerinde romantik ilişkilerle ilgili akılcı olmayan inançlar, bağlanma boyutları ve ilişki doyumu arasındaki ilişkiler (Doktora tezi). Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

Gizir, C. A. (2012). İlişki İnançları Ölçeği’nin Uyarlanması: geçerlik ve güvenirlik çalışmaları. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8(2), 35-45.

Büyükşahin, A., Hasta, D. ve Hovardaoğlu, S. (2005). İlişki İstikrarı Ölçeği (İİÖ): Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Türk Psikoloji Yazıları, 8(16), 25-35.

Özabacı, N. (2011). İlişki Niteliği Ölçeği’nin Türkçe uyarlaması: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Eğitim ve Bilim, 36(162), 159-167.

Sümer, N. ve Güngör D. (1999). Yetişkin bağlanma stilleri ölçeklerinin Türk örneklemi üzerinde psikometrik değerlendirmesi ve kültürlerarası bir kaşılaştırma. Türk Psikoloji Dergisi, 14 (43), 71-106.

Akan, Y . (2019). İlişki Özyeterlik Ölçeğinin Türkçeye uyarlanması: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. OPUS Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi, 10(17), 1601-1624. doi: 10.26466/opus.510391

Gürsoy, B., E. & Öner Özkan, B. (2020). Adaptation study of relationship social comparison scale. Nesne, 9(19), 30-41. DOI: 10.7816/nesne-09-19-03