Dergiler: Türk Psikoloji Dergisi

Atalay, D. ve Cinan, S. (2007). Yetiskinlerde Planlama Becerisi: Londra Kulesi Testinin standardizasyon ve güvenilirlik çalışması. Türk Psikoloji Dergisi, 22(60), 25-38.

Savaşır, I. (1978). Minnesota Çok Yönlü Kişilik Envanterinin Türkçeye uyarlanışı ve standardizasyon projesi. Türk Psikoloji Dergisi,1(1), s. 18-24.

Erol, N. (1982). Ülkemizde psikiyatrik hastalarda Minnesota Çok Yönlü Kişilik Envanterinin geçerlik araştırması. Türk Psikoloji Dergisi, 4 (14), 15-23.

Ozer, A. K. (1994). Surekli Ofke ve Ofke Ifade Tarzi Olçekleri ön çalismasi. Turk Psikoloji Dergisi, 9(31), 26-35.

Erden, G. ve Yalın, A. (2001). Öğrenme Güçlüğü Olan Çocukların İşitsel Sayı Dizisi Testi (GİSD-A) Örüntüleri. Türk Psikoloji Dergisi, 16, 48,71-84.

Aydın, G., & Aydın, O. (1990). Otomatik düşünceler ölçeğinin geçerlik ve güvenirliği. Psikoloji dergisi, 7(24), 51-55.

Akkök, F. (1989). Özürlü Bir Çocuğa Sahip Anne-Babaların Kaygı Ve Endişe Düzeyini Ölçme aracının güvenirlik ve geçerlik çalışması. Psikoloji Dergisi, 7(23), 26-38.

Gençöz, T. (2000). Pozitif ve Negatif Duygu Ölçeği: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Türk Psikoloji Dergisi, 15(46), 19-26.

Kostakoğlu, A. E., Batur, S., Tiryaki, A. ve Göğüş, A. (1999). Pozitif ve Negatif Sendrom Ölçeğinin (PANSS) Türkçe uyarlamasının geçerlilik ve güvenilirliği. Türk Psikoloji Dergisi, 14(44), 23-32.

Arkar, H. ve Şafak, C. (2004). Klinik bir Örneklemde Beck Depresyon Envanterinin Boyutlarının Araştırılması. Türk Psikoloji Dergisi,19(53), 117-123.

Uçman, P. (1986). Şizofrenide bilişsel bozukluklarin ölçümü ve Psikoloji Hasar Ölçegi. Türk Psikoloji Dergisi, 5(17), 18-23.

Voltan, N. (1980). Rathus Atılganlık Envanteri geçerlik ve güvenirlik çalışması. Psikoloji Dergisi,3(10), 23-25

Dağ, İ. (1991). Rotter’in İç-Dış Kontrol Odağı Ölçeği (RİDKOÖ)’nin üniversite öğrencileri için güvenirliği ve geçerliği. Psikoloji Dergisi, 7(26), 10-16.

Sucuoğlu, B. (2003). Sorun Davranışlar Kontrol Listesi Türkçe Formu'nun psikometrik özelliklerinin incelenmesi. Türk Psikoloji Dergisi, 18(52), 77-91.

Dökmen, Ü. (1993). Sosyal Atom Ölçeği: Geliştirilmesi, güvenirliği ve geçerliliği. Türk Psikoloji Dergisi, 8 (30), 2-6.

Şahin, N. H. ve Durak, A. (1995). Stresle başa çıkma tarzları ölçeği: Üniversite öğrencileri için uyarlanması. Türk Psikoloji Dergisi, 10(34), 56-73.

Sümer, H. C., Sümer, N., Çifci, S. ve Demirutku, K. (2000). Subay kişilik özelliklerinin ölçülmesi ve yapı geçerliği çalışması. Türk Psikoloji Dergisi, 15(45), 15-40.

Ozer, A. K. (1994). Sürekli Öfke ve Öfke İfade Tarzı Ölçekleri ön çalismasi. Turk Psikoloji Dergisi, 9(31), 26-35.

Alp, İ. E. (1994). Taklit Ederek Sınıflandırma Testinin Türk Çocuklarına uygulanması. Türk Psikoloji Dergisi, 9(32), 1-5.

Topbas, S. (2006). Türkçe Sesletim-Sesbilgisi Testi: Geçerlik-güvenirlik ve standardizasyon çalismasi. Türk Psikoloji Dergisi, 21(58), 39-56.

Ceylan, S., ve Ergin, C. (2019). Üç Boyutlu Vatandaşlık Performansı Modeli'nin Türkiye’de yapı geçerliği ve öncülleri. Türk Psikoloji Dergisi, 34(Özel Sayı), 97-124. doi:10.31828/tpd1300443320190402x000033

Demir, A. (1989). UCLA Yalnızlık Ölçeği'nin geçerlik ve güvenirliği. Psikoloji dergisi, 7(23), 14-18.

Alpas, B. ve Akçakın, M. (2003).Vineland Uyum Davranış Ölçeği- Araştırma Formu'nun doğumdan 47 aylığa kadar olan Türk bebekleri için uyarlama, güvenirlik ve geçerlik çalışması. Türk Psikoloji Dergisi, 18 (52), 57-71.

Karakaş, S., Kafadar, H. ve Eski, R. (1996). Wechsler Bellek Ölçeği geliştirilmiş formunun test-tekrar test güvenirliği. Türk Psikoloji Dergisi, 11(38), 46-52.

Sümer, N. (2006). Yetişkin bağlanma ölçeklerinin kategoriler ve boyutlar düzeyinde karşılaştırılması Türk Psikoloji Dergisi, 21, 1-22.