Şehirler: İstanbul

Oral-Albayrak, E. (2014). Depresyon ve Kaygı Belirtileri Envanteri'nin ikinci sürümünün Türkçe uyarlaması ve psikometrik özellikleri. [Yayınlanmamış yüksek lisans tezi]. Bahçeşehir Üniversitesi, İstanbul.

Sevcan-Erkan, A. (1996). Lise öğrencileri için bir Ders Çalışma Alışkanlıkları Envanterinin geliştirilmesi (Yüksek lisans tezi). Ege Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.

Günaydın, F. (2011). İlköğretim 4. ve 5. sınıf öğrencilerinin öğrenme stilleri ile ders çalışma alışkanlıkları arasındaki ilişkinin incelenmesi (Yüksek lisans tezi). Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Gedik- Çelik, S. (2002). Tip 2 diyabetli hastaların tedaviye ve bakıma yönelik tutumlarının ve iyilik hallerinin belirlenmesi (Yüksek lisans tezi). İstanbul Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Aydın, F.,Horzum, M.B., Ayas, T. ve Bektaş, M. (2017).Dijital oyun oynama alışkanlığı ölçeği: Geçerlilik ve güvenirlilik çalışması.ERPA / International Congress on Education. içinde (ss.161). Budapeşte Macaristan.

Özkan, M. N. (2022). Dijital Oyunlarda Kutsal Sembolizmi ve Oyuncularına Yansımaları (Tez No. 752784) [Yüksek Lisans Tezi, İbn Haldun Üniversitesi]. Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi.

Tekbaş, İ. (2018). Dijitalleşmenin ve Teknolojik Gelişmelerin Muhasebe Mesleğine ve Meslek Mensuplarına Etkileri (Yüksek Lisans Tezi). Okan Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.

Tekbaş, İ. (2018). Dijital çağda muhasebe mesleğinin yeniden tasarımı: Mali mühendislik [Yayınlanmamış yüksek lisans tezi]. Okan Üniversitesi,İstanbul.

Dolgun, G. (2003). Dikkat eksikliği/ hiperaktivite bozukluğu olan 8-12 yaş grubu çocuklarda yaşam kalitesi ölçeğinin (DE/ HB-YKÖ) geliştirilmesi(Doktora tezi). İstanbul Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Eskinazi, L. (2003). 5; (0)-7; (12) yaş çocuklarına yönelik dil kullanım yeteneklerini belirleyen ölçeğin oluşturulması ve geçerlilik güvenirlik çalışması (Yüksek lisans). Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Karaçay, G. (2011). İşsiz bireylerde yaşam doyumu: Eğitim, dini duygulanım ve sistemi meşrulaştırma bakımından bir inceleme (Yüksek lisans tezi). Mersin Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Mersin.

Özden- Özcan, H. (2008). İlköğretim okulu yöneticilerinin okuldaki disiplin yaklaşımları (Yüksek lisans tezi). Yeditepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.

Gün, Ç., (2014). Dismenore Etkilenmişlik Ölçeğinin Geliştirilmesi. (Doktora Tezi). Marmara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Yılmaz, F. (2011). Diyabet ile İlgili Sorunlu Alanlar(DİSA) Ölçeği'nin Türk diyabetliler için uygunluğunun değerlendirilmesi (Yüksek lisans tezi). İstanbul Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Bayındır Çevik, A. (2010). Tip 2 diyabetlilerde kardiyovasküler risk faktörleri ile sağlık inancı ve öz-etkililik arasındaki ilişki.(Doktora tezi). İstanbul Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Can, E. (2019). Diyabet Teknolojisi Ölçeği'nin Türkçe uyarlamasının geçerlilik ve güvenirlilik çalışması [Yayınlanmamış yüksek lisans tezi]. Koç Üniversitesi, İstanbul.

Kır-Biçer, E. (2011). Diyabetli hastalarda ayak bakım uygulamaları ve öz etkililiğin değerlendirilmesi (Doktora Tezi). İstanbul Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Kır-Biçer, E. (2011). Diyabetli hastalarda ayak bakım uygulamaları ve öz etkililiğin değerlendirilmesi (Doktora Tezi). İstanbul Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Yıldız- Eryılmaz, H. (1999) Doğum sonu hemşirelik bakımının değerlendirilmesinde ölçek geliştirilmesi ve uygulananan bakım yönteminin (pathway) etkilerinin belirlenmesi (Doktora tezi). Marmara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Güngör, İ. (2009). Doğumda Anne Memnuniyetini Değerlendirme Ölçeğinin geliştirilmesi. (Doktora Tezi). İstanbul Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü,İstanbul.

Nuraliyeva, Z. (2019). Doğurganlık Çağındaki Kadınların Çocuk Doğurma Korkusu Ölçeği'nin geliştirilmesi. [Yüksek Lisans Tezi]. İstanbul Üniversitesi -Cerrahpaşa Lisansüstü Eğitim Enstitüsü, İstanbul.

Güler, İ. (2018). Dolaylı travma ölçeği: Türkçe uyarlama ve sosyal hizmet uzmanlarının dolaylı travma açısından değerlendirilmesi (Yayımlanmış Yüksek Lisans Tezi). Üsküdar Üniversitesi, Sosyal Hizmetler Anabilim Dalı, İstanbul.

Ekşi, H. ve Benli E. (2023). Çaresiz zamanlar önlem almayı gerektirir: Durum çaresizliği ölçeğinin Türkçeye uyarlanması [Bildiri sunumu]. 6. Uluslararası Palandöken Bilimsel Çalışmalar Kongresi, Erzurum, Türkiye.  

Kalay, T. (2015). Spielberger’in Durumluk Öfke Ölçeğinin Türkçe’ye uyarlaması ve geçerlilik çalışması [Yayınlanmamış yüksek lisans tezi]. Bahçeşehir Üniversitesi, İstanbul.

Sarıçam, H., & Çelik, İ. (2017, Mayıs). Düşünce Kontrol Yeteneği Ölçeğinin Türkçe uyarlaması: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. 2. Avrasya Pozitif Psikoloji Kongresi. İstanbul, Türkiye. Doi: 10.13140/RG.2.2.28296.32004