Ölçek Kategorileri: 145 Aile İlişkileri, Ebeveynlik ve Aile Danışmanlığı

Özaydin, L., Karaçul, F. E., Kayhan, N., Büyüköztürk, S., Karahan, S. and Simeonsson, R. J. (2021). Assessing needs of parents with children with disabilities in Turkey. Psycho-Educational Research Reviews, 10(3), 255-267. https://www.doi.org/10.52963/PERR_Biruni_V10.N3.16

Bilgin, S., Coban, G.I., Tanriverdi, D.(2012). Reliability and validity of the Family Needs Scale ın a Turkish population. Rehabılıtatıon Nursıng, 1-6.

Gönül, B., Işık-Baş, H. ve Şahin-Acar, B. (2018). Aile İklimi Ölçeği’nin Türkçeye uyarlanması ve psikometrik açıdan incelenmesi. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 8(50), 165-200.

Demirtaş, S. (2011). Çocuklar için Aile İlişkileri Ölçeği'nin geliştirilmesi (Yüksek lisans tezi). Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

Danışman, I. G., & Tiftik, N. (2014). Measuring family strengths and capabilities: Reliability and validity of the Turkish version of the Family Functioning Style Scale. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 114, 346-350. doi: 10.1016/j.sbspro.2013.12.709

Cenkseven, F. (2000). Kekeme ve kekeme olmayan çocukların anne-çocuk ilişkisini reddedici algılama düzeylerinin öz-kavramlarına etkisinin karşılaştırılması (Yüksek lisans tezi). Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.

Morsünbül, Ü. (2011). Ergenlikte özerkliğin ve kimlik biçimlenmesinin öznel iyi oluş üzerindeki etkisi (Doktora tezi). Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Sari, A., & Çetinkaya-Duman, Z. (2020). Strategies used by families to cope with chronic mentalillnesses: Psychometric properties of the Family Crisis Orientedpersonal Evaluation Scale.Perspect Psychiatr Care, 56, 462-473. https://doi.org/10.1111/ppc.12457

Baloğlu, N. ve Bulut, M. B. (2016). Aile Liderlik Yönelimi Ölçeği (ALYÖ): Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 9(42), 1037- 1048.

Kılıç, F., Doğan, M. C. ve Özden, B. (2017). Aile Okuryazarlığı Ölçeği geçerlik ve güvenirlik çalışması. HAYEF: Journal of Education, 14(2), 203‒219. http://dx.doi.org/10.26650/hayef.2017.14.2.0021

Ekşi, H. ve Güler, M.  (2023, 17-18 Temmuz). Aile psikolojik sağlamlık ölçeği kısa formu (APSÖKF) nin Türkçe’ye uyarlaması: geçerlik ve güvenirlik çalışması. 9. Uluslararası Erciyes Bilimsel Araştırmalar Kongresi, Kayseri, Türkiye.

Akın, A. ve Uğur, E. (2014). Aile Rol Performansı Ölçeğinin Türkçeye uyarlanması, geçerlik ve güvenirlik çalışması. Uluslararası Aile Çocuk Ve Eğitim Dergisi, 4(2), 125-133.

Öztürk, G., & Kolcu, M. (2023). Are child and parent health behaviors associated with childhood obesity? A descriptive and methodological study. Journal of pediatric nursing, 72, 99–105. Advance online publication. https://doi.org/10.1016/j.pedn.2023.07.010

Güney, E., Karataş Okyay E. & Uçar T. (2021). Families’ Health Behavior: Validity and Reliability of the Turkish Version of the Family Health Climate Scale. Social Work in Public Health, 36 (6), 707-722. https://doi.org/10.1080/19371918.2021.1948484

Ekşi, H., Özdemir-Kemahlı, P. ve Abdullayev, K. (2017, Kasım). Aile Stresörleri İle Başa çıkma Yöntemleri Ölçeği geçerlik ve güvenirlik çalışması (ASBYÖ). 1.Uluslararası Sosyal Bilimler ve Eğitim Araştırmaları Sempozyumu (ISCER), Antalya, Türkiye.

Cingil, D., & Gözüm, S. (2008). Yaşlı bireyler için ‘Aile Üyeleri Tarafından Verilen Bakımı Değerlendirme Envanteri’nin geçerlilik ve güvenirliliği. Dokuz Eylül Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Elektronik Dergisi, 1(1), 5-18.

Duman Kula, M. , Ekşi, H. & Demirci, İ. (2018). Aile Uyum Ölçeği’nin Türkçe Formunun Psikometrik Özellikleri . Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi , 19 (1) , 97-106 .

Duman-Kula, M., Ekşi, H., & Demirci, İ. (2018). Aile Uyum Ölçeği’nin Türkçe formunun psikometrik özellikleri. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 19(1), 97-106. https://doi.org/10.17494/ogusbd.457082

Sarıçam, H. (2018). Aile Uyum Ölçeği Kısa Formunun (AUÖ-KF5) Türkçe’ye uyarlanması: Ön geçerlik ve güvenirlik çalışması. D. Köksal ve A. Ataç (Ed). VIII. Uluslararası Eğitimde Araştırmalar Kongresi Tam Metin Kitabı, (ss.335-340). Manisa: Uluslararası Eğitim Araştırmacıları Derneği. Doi: 10.13140/RG.2.2.31737.77920

Türkdoğan, T., Duru, E. ve Balkıs, M.(2017). Aile Uyum Yeteneğini ve Birliğini Değerlendirme Ölçeği - IV’ ün Türk kültürüne uyarlanması: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. IV. International Eurasian Educational Research Congress içinde (s.1442- 1444). Denizli: Pamukkale Üniversitesi.

İçli, G. (1994). Sosyal sorunlar çerçevesinde kentsel ailede aile içi ilişkiler -Sivas ili örneği (Doktora tezi). Cumhuriyet Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sivas.

Selman, A. (2019). AİLE YAŞAM DÖNGÜSÜ ÖLÇEĞİ GELİŞTİRME ÇALIŞMASI: EŞLERİN FARKLI DÖNGÜLERDEKİ TUTUM VE DAVRANIŞLARI ÜZERİNE BİR ARAŞTIRMA. Türkiye Mesleki ve Sosyal Bilimler Dergisi, (1), 32-42. DOI: 10.46236/jovosst.570453.

Yılmaz-Bingöl, T., ve Kalkan, M. (2018). Aile Yeterlik Ölçeklerinin Türkçe’ye uyarlanması, geçerlik ve güvenirliği. FSM İlmî Araştırmalar İnsan ve Toplum Bilimleri Dergisi, (12), 141-169.

Kaya, M., & Arıcı, N. (2012). Turkish version of shortened Family Resiliency Scale (FRAS): The study of validity and reliability. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 55, 512-520. doi: 10.1016/j.sbspro.2012.09.531

Anjel, M. (1993). The transliteral equivalence, reliability and validity studies of the parental acceptance-rejection questionnaire (parq) mother-form: A Tool for Assessing Child Abuse (Master's thesis). Boğaziçi University Institute for Graduate Studies in Social Sciences, İstanbul.