Ölçek Kategorileri: 10 Psikoloji

Doğan, S. ve Çıray-Gündüzoğlu, N. (2017). Kiloya İlişkin Kendini Damgalama Ölçeğinin (KKDÖ) Türkçeye uyarlanması: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. 1. Uluslararası Sağlık Bilimleri Kongresi içinde (s.131). Aydın: Adnan Menderes Üniversitesi.

Doğan, S.,& Çıray Gündüzoğlu, N. (2017). Kiloya ilişkin kendini damgalama ölçeğinin (kkdö) Türkçeye uyarlanması: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Adnan Menderes Üniversitesi 1. Uluslararası Sağlık Bilimleri Kongresi, (ss. 131). Aydın: Adnan Menderes Üniversitesi.

Ersanlı, K., & Şanlı, E. (2015). Self-perceived Identity Scale: A scale development study. American International Journal of Social Science, 4(6), 184-194.

Morsünbül, Ü., ve Çok, F.(2014). Kimlik Gelişiminin Boyutları Ölçeği'nin Türkçeye uyarlanması. Düşünen Adam The Journal Of Psychiatry And Neurological Sciences , 27,6-14. doi: 10.5350/DAJPN2014270101

Morsünbül, Ü. (2011). Ergenlikte özerkliğin ve kimlik biçimlenmesinin öznel iyi oluş üzerindeki etkisi (Doktora tezi). Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Demir, İ. (2011). Kimlik İşlevleri Ölçeği: Türkçe geçerlik ve güvenirliği. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 11(2), 571-586.

Akfırat, S. (2017). Ki̇mli̇k Li̇derli̇k Ölçeği̇’ni̇n Türkçe Formunun Psi̇kometri̇k Özelli̇kleri̇ni̇n Üni̇versi̇te Öğrenci̇ Örneklemi̇nde incelenmesi. Türk Psikoloji Yazıları, 20(39), 51-65.

Coskun, H. (2004). Kimlik Ölçeğinin bir Türk örnekleminde geçerlik ve güvenirlik çalışması. Türk Psikoloji Yazıları Dergisi, 7(14), 49-60.

Eryigit, S., & Kerpelman, J. (2009). Using the Identity Processing Style Q-Sort to examine identity styles of Turkish young adults. Journal of Adolescence, 32(5), 1137-1158. doi:10.1016/j.adolescence.2009.02.001

Gezici, M. (2002). Çalışan kadınların ve ev kadınlarının benlik-algısı, benlik-kurgusu ve merkezi kimlik tanımı açısından karşılaştırılması (Yüksek lisans tezi). Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara

Yazıcı, F. (2016). Kimlik Tutumları Ölçeği: Bir ölçek geliştirme çalışması. Cumhuriyet International Journal of Education, 5(4), 41-54.

Özsoy, S., Alkan, F. & Yücel, A. S. (2021). Tahmin et-gözle-açıkla (TGA) materyalleri ve lise öğrencilerinin kimya dersine yönelik tutumları. Buca Eğitim Fakültesi Dergisi, (51), 76-96.

Çetin-Dindar, A. ve Geban, Ö. (2015). Fen Bilimleri Motivasyon Ölçeğinin Türkçe’ye ve Kimya’ya uyarlanması: Geçerlilik çalışması. Pegem Eğitim ve Öğretim Dergisi, 5(1), 15-34. http://dx.doi.org/10.14527/pegegog.2015.002.

Tiryaki Göksu, Y. (2018). Üniversite öğrencilerinin kindarlık duygudurumları ile yaşam doyumları arasındaki ilişkinin incelenmesi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans tezi). Ondokuz Mayıs Üniversitesi, Samsun.

Yılmaz, H. (2019). Kindarlık Ölçeğinin Türk kültürüne uyarlanması ve kindarlığın demografik faktörlerle ilişkisi. E-Uluslararası Eğitim Araştırmaları Dergisi, 10(1), 50-66. doi: 10.19160/ijer.533654

Bansal D, Azad C, Gudala K, Dasarı A. Sağlıkla ilgili kalitenin tahmin edicileri çocukluk çağı epilepsisinde yaşam ve sağlıklı çocuklarla karşılaştırılması: bulgular Hintli bir çalışmadan. Turk J Med Sci 2017;47:490–498. https://dergipark.org. tr/tr/pub/tbtkmedical/issue/45678/576102

Dilek, B., Aydan, Ç., ve Yakut, Y. (2019). Kinestetik ve Görsel İmgeleme Anketi– 20’nin Türkçe versiyonunun geçerlik ve güvenirliği. Journal of Exercise Therapy and Rehabilitation,6(3), 201-210.

Buluş, M. (2000). Öğretmen adaylarında yükleme karmaşıklığı, düşünme stilleri ve bilişsel tutarlılık tercihinin bazı psikososyal özellikler ve akademik başarı çerçevesinde incelenmesi (Doktora tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri, İzmir.

Buluş, M. (2001). Kişi Algı Ölçeğinin öğretmen adayları için güvenirlik ve geçerlik çalışması. Eğitim araştırmaları, 5, 29-35.

Akın, A., Raba, S., Rada, S., Yılmaz, S. ve Demirbacak, H. Ş. (2016). Kişiler Arası Bağımlılık Ölçeği’nin 6 maddelik formunun Türkçe'ye uyarlanması: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. V.Sakarya'da Eğitim Araştırmaları Kongresi, bildiri kitabı içinde (ss.85-89). Sakarya: Sakarya Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Yayınları.

Ulusoy, Y. (2010). Kişiler Arası Bağımlılık Ölçeği`nin (Interpersonal Dependency Inventory) uyarlama çalışması (Yüksek lisans tezi). Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.

Demiröz, Z. & Çapri, B. (2018). Turkish adaptation of Interpersonal Sexual Objectification Scale: A reliability and validity study. Çukurova Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 47(1), 285-307. doi: 10.14812/cuefd.369977

Little, L.M., Kluemper, D., Nelson, D.L.& Gooty, J.(2012). Development and validation of The Interpersonal Emotion Management Scale. Journal of Occupational and Organizational Psychology, 85, 407–420. doı:10.1111/j.2044-8325.2011.02042.x

Kurşuncu, M. A. & Baştemur, Ş. (2022). The Adaptation Study of the Interpersonal Needs (INQ-15) into Turkish. EJER Congress 2022 Conference Proceedings. https://www.ejercongress.org/wp-content/uploads/2022/10/INGILIZCE-TAM-METINLER.pdf

Başerer, Z., Başerer, D. ve Demirkaya, P. N. (2016). Kişiler Arası İletişim Engelleri Ölçeği geliştirme. İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi, 2016 (43), 290-303. https://dergipark.org.tr/tr/pub/ikad/issue/72974/992422