Üniversiteler: Ankara Üniversitesi

Koç, R. (1997). İlköğretim okulu fen bilgisi, matematik, resim-iş derslerinde edinilen bilgilerin iş eğitimi öğretimine uygulanması ve etkililiğinin değerlendirilmesi (Yüksek lisans tezi). Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

Cesur, G. (2017). Karmaşık Yas: Bilişsel - davranışçı model çerçevesinde bir inceleme (Yayınlanmamış doktora tezi). Ankara Üniversitesi, Ankara.

Küçük- Doğaroğlu, T. (2012). Vanderbilt Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite Bozukluğu Aile Değerlendirme Ölçeği Türkçe uyarlama çalışması.(Yüksek Lisans tezi). Ankara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Küçük-Doğaroğlu, T. (2012).

Özçınar, Z. (2003). Öğretmen-öğrenci-velilerin iletişimsel yeterlilikleri ve öğrenci başarısıyla olan ilişkisi (Doktora tezi). Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

Özçınar, Z. (2003). Öğretmen-öğrenci-velilerin iletişimsel yeterlilikleri ve öğrenci başarısıyla olan ilişkisi (Doktora tezi). Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

Alpas, B. (2002). Vineland Uyum Davranış Ölçeği -araştırma formu- (VUDÖ-AF)' nun doğumdan 3 yaş 11 aylığa kadar olan Türk bebekleri için uyarlama, güvenirlik ve geçerlik çalışması. (Yüksek lisans tezi). Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

Okvuran, A. (2000). Yaratıcı dramaya yönelik tutumlar (Doktora tezi). Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

Köker, S. (1991). Normal ve sorunlu ergenlerin yaşam doyumu düzeyinin karşılaştırılması (Yüksek Lisans tezi). Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

İğici-Öner, S. (2010). Ankara Ulucanlar Göz Eğitim ve Araştırma Hastanesi' ne 2008 Yılı ilk yarısında başvuran yaşa bağlı maküla dejenerasyonu olgularının NEI VFQ-25/TR Yaşam Kalitesi Ölçeği ile Değerlendirilmesi (Yüksek lisans tezi). Ankara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Güneyli, A. (2003). Metin türlerine göre okuduğunu anlama becerisinin sınanması (Yüksek lisans tezi). Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

Özdoğan, Y. (2013). Adolesanların yeme davranışı ve beslenme bilgilerini saptamaya yönelik ölçek geliştirme çalışması (Doktora tezi, Ankara Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara). https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi adresinden edinilmiştir.

Özsoy, S. (2019). Yenidoğan yoğun bakımda ebeveynlerin güçlendirilmesi: Empathic-n Ölçeği'nin Türkçe uyarlaması. [Yayınlanmamış yüksek lisans tezi]. Ankara Üniversitesi, Ankara.

Gülebağlan, C. (2003). Öğretmenlerin işleri son ana erteleme eğilimlerinin, mesleki yeterlilik algıları, mesleki deneyimleri ve branşları bakımından karşılaştırılmasına yönelik bir araştırma (Yüksek lisans tezi). Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Üçpunar, E. (2014). Yetişkinlerde İşlevsel Sağlık Okuryazarlığı Testinin Uyarlama Çalışması [Yayınlanmamış yüksek lisans tezi]. Ankara Üniversitesi, Ankara.

Kolburan- Geçer, A. (2002). Öğretmen yakınlığının öğrencilerin başarıları, tutumları ve güdülenme düzeyleri üzerindeki etkisi. (Doktora tezi). Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Turpçu, M. (2022) Yükseköğretimde Holakrasi ve Akademik Özgürlük ile ilişkisi (Tez No. 752941)[Doktora tezi, Ankara Üniversitesi]. Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi.

Demirkan, S. (2022) Eğitim Fakültesi Yöneticilerinin Stratejik Düşünme Becerileri ve Yükseköğretimde Yenileşmeye İlişkin Yönetici ve Öğretim Üyesi Görüşleri. (Tez No. 782786) [Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi] Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi.

Dindar, N. (1995). Çocuk doktorları ile zihinsel yetersizliği olan çocuğa sahip anne babaların, zihinsel yetersizlikten etkilenmiş bireylere yönelik tutumların karşılaştırılması (Yüksek lisans tezi). Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.